CİNAYET.

0.1

''Tam bugün.Annemsiz,babamsız geçirdiğim 8.yılım.Merhaba anne ve sanada merhaba baba.Bir çiçek daha bırakıyorum o toprağın üzerine üşeyen o yumuşak ellerin annem şimdi ısınıyor mu?Peki ya sen baba yanımda olsaydın kızar mıydın bana ağladığım için?Ama lütfen kızma kimsenin yanında ağlayamıyorum ben.Yaşayamadığım çocukluğumun adına size söz veriyorum intikamınızı alacağım ne pahasına olursa olsun.''

''Ben Nehir.Nehir Sürer nam-ı değer kaçık.25 Ekimde bilinmez bir kazada kaybettiğim sadece ailem değildi biz 5 çocukluk arkadaşıydık.Ben,abim,furkan,Mete,Yağız,Tuğçe.Hepimiz aynı gün ailemizi kaybettik ve bir daha görüşmemek üzere ayrıldık yani diyeceğim o ki-''Oturduğum koltukta sabırsızca kıpırdandım karşımdaki polis ise sinirlendiğini belli ederek kolunu masaya koydu.

''Ne abimi ne de arkadaşlarımı hiç görmedim ve şimdi de gidiyorum.''Telefonumu masanın üzerinden alarak kapıya doğru ilerledim.

''Kusura bakmayın ya yorduk sizi de''Sesindeki alay bariz belliydi kafamı hızla ona çevirdim ve alaycı bir gülümsemeyle suratına baktım .

''Bir daha olmasın aksi takdirde kusura bakarım.''Arkamdan şaşkın şaşkın bakan komiseri bırakarak hızla odadan çıktım.

Motoruma atlayıp hızla okula doğru sürdüm zaten geç kalmıştım.Okula girdiğimde bu sefer herkes bir yere toplanmış bir şeye bakıyordu hızla ilerleyip ittim.

''Çekil be yılışık şey.''

''Sıkma artık o kadar parfüm be ozon tabakasını deldin kızım.''Söylene söylene baktıkları yere ulaştığımda adeta yerime çivilendim.Bizimkiler buradaydı.Abim,Mete,Tuğçe,Yağız,Bora ve tanımadığım çakma sarışın bir kız.

''Nehir abim ben geldim.''Heyecanla konuşup sürekli elleriyle oynayan abime bakarak gözlerimi devirdim.

''Lütfen.8 yıl önce neredeyseniz orada.Kalın.''Cümleyi kurarken ara sıra duraklıyordum.Sesimi her ne kadar güçlü tutmaya çalışsamda kırgınlığımı gizleyemiyordum.

''Ama biz seni haklı bulduk ve artık bu yolda ilerlemek istiyoruz.''Bu yol dedikleri benim ailemin katilini bulma isteğimdi tam 8 yıldır her gün bunun nefretiyle yaşamıştım.Tuğçenin dolu dolu olan gözlerine karşı kafamı eğdim.

''Vee  bunu 8 yılda anladınız öyle mi?''

''Yazık cidden çok yazık.''Arkamı dönüp okula doğru ilerlemeye çalıştığım sıra Yağız hızla kolumu çekti ve bağırarak konuşmaya başladı.

''Kimsenin samimiyetine inanmıyorum.Çünkü hepsi vakit geçsin diye dostluk kuruyor.Kime güvensem güvenimi sikmek zorunda de mi ?''Gözlerimin en içine bakıyordu.Gözlerimi kaçırdım.

''Ben hayatımda olan insanlarla olan tüm ilişkilerimi çok ciddiye alıyorum o yüzden eğer senin yanındaysam lütfen sadakatime saygısızlık yapma.''Kolumu sertçe bırakarak arabasına doğru yürümeye başladı.

''Yağız.''Ne var edasıyla bana döndü.Ağır konuşmuştu.Yağız sürekli küfür eder ama çok konuşmazdı bu kadar dolu olduğunun hiç farkında değildim.

''Seni çok özledim''birbirimize koşarak sarıldık.Sonra abimlerde geldiler her ne kadar 8 yıl önce birbirimizi görmeyeceğimize söz versekte sonunda kadar birleştirmişti işte.SAdece sarışın kız uzak duruyordu ve aynı zamanda ameleymişim gibi bana bakıyordu.'Sıkıntımı vaaar kardeeeeş'diyen iç sesimi bastırarak yüzümü Meteye çevirdim.