Kanadı Kırık Kadın

1.Bölüm

*Kaç defa bölümü yeniden silip yazdım bilmiyorum,güzel bişey olacağına emin olmak istedim.
*instagram;kanadikirikkadin.
*yorum yapmayı ve yıldızcığ'a basmayı unutmayın.
*sizi seviyorum.
***
Yağmur damlaları sessizce camlara vururken melodi gibi bir ses oluşuyordu.
Makarnama sosu da ekleyip masama oturdum.
Son aylarda olan şeyleri düşünmeye başladım.
O gelmişti,tam kendime onu unuttuğumu düşünmeye çalışırken geldi.
Yeni okulumun içindeki onca insan ve hepsinin birbirinden farklı hayatı.
Dışardaki köpekler,havlamaya başlıyor sanki dikkatimi dağıtmaya çalışırmışlar gibi.
Yemek yemeyi bırakıp,dört odalık evimin içini geziyorum.
Yanlızlıktan çıkış yolu arırken buluyorum kendimi.
Çantamı alıp dışarı çıkıyorum,birkaç şimşek çakarken beni korkutmaya gücü yetmedi.
Kaybederdim bazen ve bundan korkardım ama artık kaybetmekten korkmuyorum.
Neden mi?
Çünkü kaybetmekten korkmayanın kazanacak,çok şeyi vardır.
Kocaman bir savaş bekliyordu beni.
Önümde kazanmak da var,kaybetmek de.
***
Yaklaşık yarım saatir yürümüştüm ve gelmiştim.
Küçük ve dağlık bir yerdi.
Fakat her nekadar güzel olmasaydı da yıldızlar çok parlak ve yakın gözükürdü.
Onunla ilk defa göz göze geldiğimiz yerdi.
Onunla ilk defa el ele tutuştuğumuz yerdi.
Onunla ilk defa sevgili olduğumuz yerdi.
Onunla ilk defa öpüştüğümüz yerdi.
Onunla ilk defa söz verdiğimiz yerdi.
Onunla ilk ve son defa birbirimize aşkla baktığımız yerdi.
Hergece buraya gelip ağaca birer kırık kalp çizerdim.
Onun artık burda olmadığı için.
Hergece yıldızlara bakıp onun gülüşünü çizerdim.
Marifetim kalemimde değildi,onun gülüşündeydi.