CHAPTER 12 : BACK TO STRANGER
Drei's POV
Nagising ako na katabi yung phone ko. As far as I remember, hinihintay ko yung reply niya kaya tinignan ko agad yung phone. Ang daming message pero ni isa dun walang galing sa kanya. I felt disappointed and at the same time, worried. Worried kung bakit hindi man lang siya nagpaparamdam. Ano bang nangyari sa kanya? Nagalit ba siya dahil hindi ko siya nahatid kahapon? Kung hindi lang kasi dumating si Phoebe haysss .. Kailangan kong makausap si Fhamee to clear things up. Naligo na agad ako para makapasok ng maaga sa school.
Pagdating ko sa school dumiresto agad ako sa room nila at hinanap siya. There I found her talking with her friend. Lumapit ako kahit na pinagtitinginan na ko ng mga kaklase niya. Bakit masama ba pumasok sa room nila?
hindi to tresspassing no. Lahat kami estudiyante dito kaya lahat kami may karapatan dito lalo na pag mabait na estudiyanteng tulad ko
Okay enough with these crap thoughts. Be serious Drei makikipag usap ka pa sa kanya.
Halatang nagulat yung girl ng makita akong papalapit sa kanila. Bale ganito ang posisyon, nakaharap yung girl sakin at nakatalikod naman si Fham habang nakikipag kwentuhan sa kanya kaya hindi pa niya alam na andito ako ngayon.
"Aaahh. . Best I think there's someone who wants to talk to you" Sabi nung girl
"huh? Sino?" tanong naman ni Fham
The girl pointed me using her lips thats why Fham turn around to face me.
Biglang nagbago yung expression ng mukha niya, kitang-kita ko yun. Yung alive aura niya kanina kahit nakatalikod ramdam ko yun preo ngayon biglang nawala at ang humarap sakin ay isang emotionless Fham but what confused me is her eyes.
It's . . . it's in pain. Her eyes is in pain and sadness, if im not mistaken. Di ba makikita mo sa mata ng tao kung anong nararamdaman niya and right now based on what I am seeing, I can say she's in pain but her face is dead. Ano bang nangyari bigla na lang siyang nagbago parang kahapon lang ang saya pa namin.
Umalis muna yung friend niya para makapag usap kami kaya lang lumabas naman si Fham kaya sinundan ko siya. Huminto lang siya sa paglalakad ng makarating kami sa likod ng school.
I remeber this place. This place reminds me how i hurt her for the first time when she saw me kissing a girl but why we're here?
"Tinetext kita kagabi pero di ka nagrereply" nakatalikod siya sakin, hindi siya umiimik.
"Ano bang nangyari sayo? Galit ka ba?' para akong kumakausap ng pader, no response. Hindi pa rin siya humaharap ni magsalita
"Fham harapin mo naman ako" hindi na ko nakatiis hinawakan ko siya sa braso para iharap sakin pero inalis niya lang yung braso niya sa pagkakahawak ko.
"Okay sorry kung ano man nagawa kong kasalanan. Kung tungkol ito sa hindi ko paghatid sayo kahapon, Im really sorry Fham. Please accept my apology"
At last humarap din siya "Bakit nga ba hindi mo ko nagawang ihatid?" she asked me phlegmatically.
"ah kasi ano . . biglang may emergency sa bahay kaya ayun" shit hindi ko masabi yung totoo. Maniniwala kaya siya?
Ngumiti siya, isang ngiting hindi natural. Ramdam kong pilit lang ang ngiting nakikita ko ngayon sa kanya.
"Okay apology accepted" she said it while smiling
"Talaga?"
"Yap. Let's just forget it, act like there's nothing happened and pretend that we don't know each other."
BINABASA MO ANG
My Kuya's Bestfriend (On Going)
Fiksi RemajaAkala ko wala ng dadating na guy na magpapatibok ng puso ko at gugulo sa maayos kong mundo hanggang sa dumating siya . . . . Alam ko naman na walang madali pag nagmahal ka pero di ko inaasahang mas mahirap pa pala to sa mahirap . I think he's the r...
