Half-world

Hoofdstuk 7 ⏪Uitleg⏩

~ Ik ga binnenkort naar de Grijze Jager dag. Ik ga mijn best doen weer een nieuw deel te uploaden. Ik weet niet zeker wanneer dit verhaal af zal zijn, maar ik ga mijn best doen met weer te schrijven! ~

Het is al een uur of 11 in de ochtend, wanneer Dainise wakker wordt. Ze voelde de warmte van Jesse nog. Maar Jesse lag niet meer bij haar, had ze inmiddels door. Ze strekte zich uit en kwam met gekreun en een gaap overeind. 'Goedemorgen, Doornroosje!' Kwam er vanuit de keuken. Het was de stem van Jesse. Dainise zat in een nachthemd en verder niet al te veel kleren. Ze werd rood als een tomaat toen ze dit eenmaal door had. Voordat ze naar haar toegewezen kamer kon gaan om kleren te pakken, kwam Jesse al de kamer in. Hij had het stenen dienblad in de ene hand, in de andere in setje kleren voor vrouwen. Jesse zette het dienblad op de tafel en biedde de kleren aan. Dainise was een beetje verrast dat Jesse had kunnen voorspellen dat ze zich ongemakkelijk zou voelen in de kleren die ze aanhad, maar na pakte met een bedankje de kleren aan. 'Als je het niet erg vindt, ga ik even naar mijn eigen kamer om om te kleden.' Vermeldde Dainise. 'Is prima hoor. Dan heb ik nog even de tijd voor het uitstallen van het ontbijt!' Antwoordde Jesse.

Na een tijdje kwam Dainise weer terug in de woonkamer. Ze droeg de kleren die Jesse haar had aangegeven. 'Wauw...' Zei Jesse met zijn mond opengevallen van verwondering. Dainise droeg eenzelfde set kleren als de grijze jagers normaal dragen, alleen dan een vrouwelijk uitgave. Haar haar golfde lichtjes over haar rug tijdens het lopen, wat erg mooi leek bij de klearen van de cape die ze droeg. Haar ogen glinsterden vanwege de reactie van Jesse. 'Vind je het mooi?' Vraagt ze, terwijl ze een rondje draaid. Haar haar glinstert in door het licht in de kamer en Jesse knikt driftig, nog steeds zijn ogen aan vergapen over hoe Dainise er uit ziet in de kleren. 'Hahaha! Je vangt zo nog vliegen!' Zegt Dainise, terwijl ze begint te lachen om Jesse zijn uitdrukking. Dan pas realiseert Jesse dat hij zijn mond open heeft hangen. Hij doet hem direct dicht en herstelt zich snel. 'Voor het ontbijt hebben we vers brood met verschillende dingen die als gerecht er op gegeten kunnen worden,' begint Jesse snel, om van onderwerp te veranderen. 'Er is kaas, leverworst, jam en een paar andere verschijdene etenswaren voor beleg. Voor het drinken kun je kiezen uit water, thee, melk, koffie of sap.' Tijdens het vertellen van de verschijdene opties, wijst Jesse ze stuk voor stuk aan. Het staat allemaal netjes uitgestalt op het tafeltje. Er ligt geen bestek op tafel, ziet Dainise. 'Waarom ligt er geen mes op tafel?' Vraagt ze dus maar. 'Omdat ik mijn eigen mes gebruik.' Is het antwoord. Jesse legt zijn saksische mes op tafel om aan te tonen welk mes hij bedoelt. 'Dus, waar heb je zin in?' Vraagt Jesse.

Ze waren inmiddels aan het ontbijt begonnen. Dainise had een broodje met ham genomen. Daarnaast had ze voor een glas melk gekozen, waarvan ze af en toe een slok nam. Jesse had ook een broodje met ham voor zichzelf klaargemaakt. Hij had hiernaast een kopje zwarte koffie. Als gewoonlijk had hij een beetje honing door de koffie gedaan, net zoals hij wist dat Halt, Will en Gilan dat deden. Hij had zijn brood al op en was halverwege zijn koffie, toen Dainise zuchtte. 'Waarom heb je me gered van die soldaten?' Vroeg Dainise met aarzelingen. Ze had haar brood op en nam de laatste slok van haar melk. Ze zette de beker neer en Jesse zag dat ze een wit melk snorretje had. 'Hahaha! Je hebt een melk snorretje!' Lacht Jesse, terwijl hij Dainise een doekje geeft. 'Je wilt weten waarom ik je gered heb? Dan zet ik nog wat meer koffie voor ons allebij.' Hij loopt even weg met de koffiekan, en komt terug met een tweede kop koffie in zijn hand. 'Hier. Wil je er melk bij, of drink je liever zwarte koffie?' Vraagt Jesse, terwijl hij het kopje voor Dainise neer zet. 'Zwart graag.' antwoord Dainise. Ze pakt de pot met honing en doet ook wat honing in de koffie. Ze neemt een slok en geniet ervan, met een uitdrukking op haar gezicht van genot. 'Ja, dat zou ik graag willen weten.' Zegt Dainise. Jesse gaat er even goed voor zitten. 'Ik zal bij het begin beginnen..' Begint Jesse...

'Het begon ongeveer een maand of 2 geleden, in onze eigen tijd. Ik logeerde bij een vriend van me. We hadden de hele dag gegamed. Ewoud, de vriend bij wie ik logeerde, had minecraft op zijn tablet. Ik had mijn iPad mee, dus kon ik samen me hem in een minecraft wereld. De hele nacht hadden we minecraft gespeeld. Toen we gingen slapen, hadden we de wereld opgeslagen en bijde apparaten uitgezet. Er kon dus niemand meer in de wereld. Maar toen we de volgende ochtend wakker werden, was er toch nog iets bij gekomen in de wereld. Een obsidian letter H. Dat vonden we erg raar, maar het meest gekke was dat er overal in de wereld blokken stonden die niet in de game zaten! Ik legde de link met Herobrine, vanwege de letter H. Die komt vaker voor in minecraft, kan ik je wel vertellen. Uit een ooghoek zag ik iets bewegen. Het waren 2 lichtgevende witte stippen. Daarnaast zag ik de kast op de kamer. Die was aan het omvallen. Ik duwde Ewoud net op tijd aan de kant, voordat de kast op hem zou vallen. We borgen de apparaten snel op, en stond te trillen van de adrealine. Niemand had ook maar iemand in het huis gezien of gehoord, nadat iedereen was komen kijken wat er aan de hand was. Gelukkig was niets en niemand gewond geraakt. Ben ik blij dat ik snelle reflexen heb!' Vertelt Jesse. 'Ik speel zelf ook minecraft. Die witte stippen, je denkt dat die van Herobrine waren, is het niet?' Onderbreekt Dainise hem. 'Klopt. Dat denk ik inderdaad. Maar ik zal verder vertellen.' Begint Jesse weer.

'Ik een paar weken daarvoor een statue gemaakt. Eentje van Herobrine. Toen ik thuis was van het logeren, heb ik direct de wereld gecheckt. Er was toen niks mis met de statue. Ik verwijderde de wereld en kon weer opgelucht adem halen. Maar op de dag dat ik hier aankwam, in deze tijd, was de wereld weer terug in de lijst. Ik laadde de wereld en zag tot mijn verbazing iets in chat staan. Het was Herobrine. Hij bedankte me voor het grotere lichaam dat ik voor hem had gebouwt, wat ik niet had bedoelt te doen met de statue. Ik sloot de computer af en ben de rest van de dag niet weer in de wereld gegaan. Ik had inmiddels een youtube kanaal. Jemdi Da Ranger, heette het. Ik had al heel wat geld verdient. Maar die avond, gebeurde er iets raars. Ik was aan het lezen op mijn bed. Ik sloot mijn ogen even, en toen voelde het opeens alsof ik viel. Ik opende mijn ogen en wist niet wat ik zag. Ik voelde mijn professionele boog om mijn linker schouder, mijn pijlenkoker op mijn rug en mijn diamond minecraft zwaard aan mijn zij. Maar mijn diamond zwaard was echt geworden. Scherper dan wat dan ook. Ik had ook niet de kleren aan die ik droeg toen ik nog las. Ik droeg de kleren die ik hier en nu draag. Net voordat ik op mijn snuffert in het gras viel, zag ik een figuur staan met witte ogen. Herobrine. Dat kon niet anders.' Jesse stopte even om een slok te nemen van zijn koffie. 'Wacht even. Jij bent Jemdi Da Ranger? Dus daarom kom je me bekent voor! Ik was een grootte fan van je!' Vroeg Dainise snel. Voordat Jesse verder kon vertellen. Jesse knikte. 'Jep! Dat ben ik. Blij te horen dat je mijn video's leuk vindt!' Antwoordt Jesse, glimlachend van oor tot oor. 'Toen ik eenmaal hier was, hoorde ik een gevecht. Ik was ernaar toe gerent en heb de criminee opgepakt. Ik heb Gilan daarbij ontmoet. Ik heb sindsdien het werk van een grijze jager gedaan. En daarna kwam ik jou tegen in dat bos. De rest van het verhaal ken je al.'

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik hoop dat jullie verder lezen! Ik vindt het leuk om te schrijven, maar heb er meestal niet veel tijd voor. Ik ga mijn best doen om meer en vaker te uploaden.

Als jullie nog tips hebben, of kritiek, ik sta open voor ideeën en kritiek. Dan kan ik mijn verhaal namelijk verbeteren!

Vote

Share

Comment!!!!!

Jemdiboy Ranger, peace out!