Yanlızlık Sigarası

Yürümek

Yürümek... Bir insan bir insana neden yürür hiç düşündünüz mü? Sizi bilmem ama ben düşündüm.
Bir insan birine yürür. Çünkü hayat çok uzun bir yoldur. Bu yolda bir süre yanlız yürürsün. Sonra biriyle birlikte yürümeye başlarsın ve illa gelip birisi çelme takar.
Düşersin... Kalkarsın tekrar yürürsün... Sonra yine aynı terane olur. O kadar düşüp kalkarsın ki, düşüp kalktığın insanları tanımaz olursun. Ve bir yerden sonra dizlerin kanar. Durmadan damla damla kanar. Sonra istersin. Kalkamazsın bir süre.
Sürünürsün... Bu yolda sürünürsün. Artık dizlerin gibi dirseklerinde kanar.
Bedenin yıpranır. Sonra kalkarsın yalpalarsın. Yalpalayarak bir kaç adım atarsın.
Sonra duraklarsın. Birden anlarsın ki yürümek için mecalin kalmamıştır bu hayat denen yolda. Ve anlarsın ki bu yol tek başına yürümek için fazla uzun ve hain.
Bir insan bu yüzden yürür. Belki tekrar düşüp kalkmak için, belkide bu yolu yara bere içinde tamamlamak için...