Ben Afacan, kendimden kısaca sizlere bahsedeyim ;
10 yaşında, kendinden emin basit bir çocuğum. Okuldan, derslerden, ödevlerden nefret ediyorum. Okul benim için cehennem. İnternet ise cennet gibi..
Yani ders çalışmak yerinee, zamanınızı bilgisayar i...
Dışarı çıktım ve çıktıktan sonra duvara yaslandım kendi kendime hayal kurmaya başladım. Hayalimde 'derslerim mükemmeldi, babam bana yeni bir bilgisayar alıyordu, her seferinde beni öpüyordu, misssss gibi meyveler yiyordum, yemekler , hambuger-pizza-lahmacun-aburcuburlarr ooohhhhhh.... Mis miss.. Sonra zil çalmıştı ve hayaller suya düştü. Kendi kendime"Ahh Ahhh hayaller ve hayatlar dedim.
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
Öğretmen geldi ve Afacaann Afacannn dedi. Nee?nee? Ne olduu? Haaaa öğretmenim sizmiydiniz? Evet kimi bekliyordun? Kesin yine yemeklere dalmıştırsın. İçimden (Vayy bee beni ne kadarda çok seviyor bu öğretmen, ezberlemiş) yooo öğretmenim sizi düşünüyordum dedim telli ve altın dişlerimi açıp gülerek. Aa canımm vayy bee demek sende beni bu kadar seviyorsun. -Ee yani öğretmenim,nasıl olsa siz bize eğitim veriyorsunuz ;) -Salak oğlum benim, eğitimi devlet veriyo, ben Devlet'miyim? -Burdan bakarsaaaakkkk, yani yağlarıda saymassak evett..
