Kafam asık bir şekilde odama çıktım ve şu lanet kitaplarımdaki soruları okumaya başladım. Hiçbir şey anlamıyordum bu kitaplardan. Sadece boş boş bakıyordum. Yiğit'te yoktu nasıl yapacaktım bu soruları? Neden böyle acı bir hayatım vardiki benim ? Anlamadığım soruları neden çözmek zorundayım ? Dedim kendi kendime, ardından arkamdan bir ses :
- Çünkü bu senin hayatın Afacan, ve sen bunu yaşamak zorundasın. O soruları ise çalışmadığın için anlamıyorsun.
Arkamı döndüğümde annemi gördüm ve :
- Anne sen şairmi oldun ?
Bana bakıp o masum gülüşünü attı :
- Hayır, sadece içimdekileri söyledim.
- Senin içindede ne cevherler varmış ?
Yine güldü :
- Hadi hadi sana yardım etmemi istermisin ?
- Son kalbimle diyip içimden çoştuğumu anneme belli etmemek için çabalıyordum. Annem soruları okurken ben yanında gülüyordum.
BẠN ĐANG ĐỌC
AFACAN OKULDAN KAÇIYOOR !
AdventureBen Afacan, kendimden kısaca sizlere bahsedeyim ; 10 yaşında, kendinden emin basit bir çocuğum. Okuldan, derslerden, ödevlerden nefret ediyorum. Okul benim için cehennem. İnternet ise cennet gibi.. Yani ders çalışmak yerinee, zamanınızı bilgisayar i...
