Ertesi gün uyandığımda annemi göremememiştim. Her sabah benim odamda bas bas bağırmasını duyardımda bu sefer duymadım. Kalktım ve okul kıyafetlerimi giyindim. Aşağıya indiğimde annem oturuyordu. Biraz yaklaşınca nihayet benim geldiğimi fark etmişti. Bana baktı ve iyice süzdü. Sonra kahkaha atmaya başladı. Kendime baktım ve "Acaba üzerimde birşeymi var ?"diye geçiştirdim ama hiçbirşey yoktu. Annemin yanıma gidip :
- Anne neden gülüyorsun ?
- Afacan o üzerindekiler ne ? Aahaha !
- Ne varmış üzerimde? Okul kıyafeti işte ?
- Bide okul kıyafeti diyorya ! Ahhahahaah ! Oğlum sen delimsin ? Bugün günlerden cumartesi. "Annem bir kahkaha daha atmıştı"
- Haaa cumartesimiydi. Yani anne bence çok normal. Yani vali 5 gün okul 2 gün tatil yaparsa tabi olur böyle şeyler yani okulun etkisi hala üzerimde.
Annem hala gülüyordu ve "Git de üzerini değiştir manyetik zekalı oğlum benim" Sevinçten hiçbirşey demeden yukarı çıktım ve bir çırpıda üzerimi değiştirdim. Kaç gündür hafta sonunu bekliyordum nihayet gelmiş. Hemen aşağıya indim ve kahvaltı yaptım. Daha sonra odama geri döndüm. Dün 'OKULDAN KAÇMA FİKİRLERİ' diye bir kitap almıştım. Hemen annem görmeden kitabı açtım ve okumaya başladım.
BẠN ĐANG ĐỌC
AFACAN OKULDAN KAÇIYOOR !
AdventureBen Afacan, kendimden kısaca sizlere bahsedeyim ; 10 yaşında, kendinden emin basit bir çocuğum. Okuldan, derslerden, ödevlerden nefret ediyorum. Okul benim için cehennem. İnternet ise cennet gibi.. Yani ders çalışmak yerinee, zamanınızı bilgisayar i...
