Start All Over (5 seconds of summer)

İlk Günün Sarsıntısı ve Yeni Arkadaşlar

Vanessa'nın Ağzından

Bu benim yeni okulumdaki ilk günüm.Yeni bir ülkede.Yeni hayatımda.İyi olacağım.Herkes beni sevecek.Panik yapmaya gerek yok! Ne diyorum ben,benden nefret edecekler bu kadar aptal olmamalıyım.

Pozitif düşünmeye çalıştım ama beynim kafamı şişirdi. “Derin nefes al,bunu yapabilirsin.” Dedim kendi kendime. Annem beni daha yeni bu okula bıraktı,sessizce.Son birkaç gündür pek konuşmadık.Son zamanlarda aramız pek iyi değildi.

İşte şimdi,üstümde ‘All Time Low’ tişörtüm ve dar,parlak kırmızı bir pantolon,uzun ve dalgalı,açık kahverengi saçlarımla yürüyorum.

Şu an kırmızı pantolonlardan pişmanım.Herkes bana bakıp fısıldıyor.Gerçekten geri çekilmeliyim ve muhtemelen müthiş derecede garip görünüyorum.

‘Sadece gülümse.Gün yakında bitecek.’

Okul ofisine yürüyüp muhtemelen 20’lerinde olan mutlu bir kadın tarafından karşılandım.Şu fazla mutlu tiplerdendi. “Merhaba.Nasıl yardımcı olabilirim?”

Ön masada oturan kadın bana olabilecek en büyük gülümsemeyle sordu.Ben neden mutlu olamıyorum?

“Merhaba.Ee,ben Vanessa Bell.Buradaki ilk günüm.Buraya gelmem söylendi?” “Ah,evet.Sizi bekliyordum,Bayan Bell.İşte bu sizin zaman çizelgeniz ve işte tatlı tur rehberiniz Tesh McRae.” Bana bir parça kâğıt uzattı ve kızıl saçlı ve tatlı çilleri olan bir kız karşıma çıktı.Tesh McRae olduğunu tahmin ediyordum. “Ee..Teşekkürler.” Hafif gülümsedim,tam bir gülümseme bile değildi. “Umarım güzel bir ilk gün geçirirsin,Vanessa!Herhangi bir şeye ihtiyacın olursa geri gelmeye çekinme.” Dedi ön masada oturan fazla-mutlu kadın.

“Tabii,teşekkürler.Görüşürüz.” Dedim kibarca.Sonra da home room’umu bulmak için döndüm ve yürümeye başladım.

“Hey,Vannessa bekle!” Bunu duyduğumda arkamı döndüm.Beni çağıran şu Tesh’ti.

“Ne oldu?” diye sordum,muhtemelen kaba duyulmuştum.Gerçekten de insanlarla olan ilişkilerime çalışmam lâzımdı. “Hey,ben Tesh.Sana etrafı göstermem ve senin yardımcın-ya da her neyse- olmam gerekiyor.” Dedi son derece utangaç  ve alçak bir sesle. Hızlıca yürüyüp çıkmıştım çünkü bana etrafı göstermek istemeyeceğini düşünmüştüm.Ama düşğndüğümden daha iyi biri olduğuna dair bir his var içimde.Belki de bir arkadaş edinebilirim.Muhtemelen hayır ama denemeye değer. “Ah,doğru.Ben Vanessa.Homeroom’umu bulmama yardım eder misin lütfen?” Diye sordum gülümseyek. “Tabii!Zaman çizelgeni görmeme izin ver?”

Ona çizelgeyi uzattım ve gülümseyip gülmeye başladı.Neden güldüğünü merak edip ona tuhafça baktım.Kafasını kaldırıp hafif kızardı.

“Bu kadar komik olan ne?” diye sordum.Daha çok bu kahkaha patlaması yüzünden kafam karışmıştı. “Ah,özür dilerim.Benim kahkahamı duymana gerek yoktu,sadece çoğu dersimiz ortak,ama sen müzik ve fotoğrafçılık dersleri alıyorsun ve ben aşçılık ve moda.Onun dışında beni günün çoğu saati göreceksin.” Dedi gülümseyerek.Hâlâ az önce utandığı için yüzü hafif kırmızıydı.

“Kahkahan kötü değil.Bence tatlı.Bunun iyi bir şey olduğunu tahmin ediyorum.Yanında oturacağım biri olacak.” Kahretsin.Bunu söyledim mi?Ne düşünüyordum,benimle oturmayacaktı.Gülümsemeye başladı. “Gerçekten mi?Benimle mi oturmak istiyorsun?” Söylediğim şeye şaşırmış gibi görünüyordu. “Şey,evet.Tabii senin için uygunsa.”

“Seninle oturmayı çok isterim!Bu çok utanç verici ama pek kız olan arkadaşım yok.Erkek arkadaşım Michael’ın olduğu zamanlar hariç,her derste tek başıma oturuyorum.Öğle yemeğinde o ve arkadaşlarıyla oturuyorum.” Dedi kafasını eğerek ve az önce söylediği şeyden utanarak