Te Ver

Hoofdstuk 4

"mama, ik ben thuis." Ik hoorde het schuifelen van de voeten van Lucas' moeder en de de geur van wasmiddel dook op.

"Maya, hoe gaat het met je?" ze gaf me een knuffel en ik sloeg mijn armen om haar heen om haar een knuffel terug te geven.

"het gaat goed mevr. Frair, hoe gaat het met u?" ik lachte omdat het moeilijk om niet te lachen in de buurt van Lucas' moeder. Ze heeft echt een hele blije en vrolijke vibe.

"goed, goed. Ben druk." Reageerde ze en een lach.

"als jullie twee honger hebben, zal ik lunch maken als ik klaar ben met de was, klinkt dat goed?" zei ze terwijl ze terug liep naar de plek waar de geur van wasmiddel vandaan kwam.

"ja mevrouw" zeiden Lucas en ik tegelijkertijd.

"Maya ik moet werken aan mijn deel van het project, je kunt hier blijven en kletsen met mijn moeder als je wilt." Hij draaide zijn rug naar mij en liep richting zijn kamer.

"ik ga met jou mee!" juichte ik, springend om hem in te halen.

"het zal even gaan duren Maya."

"kijk, Billy Bob, hoeveel ik ook van je moeder hou, ik ben niet echt in de stemming om een uur te praten over paarden en Texas."

Lucas deed zijn slaapkamerdeur open en ik volgde hem naar binnen.

Hij ging achter zijn bureau zitten en pakte papier, pennen en plaknotities. Ik in kleermakers zit op zijn bed. Ik pak een van kussens van zijn bed en leg hem op mijn schoot.

Hij begon met schrijven en alles wat ik hoorde was zijn pen die steeds zijn houten bureau raakte. Ik keek rond en keek daarna in mijn lach naar beneden naar zijn kussen.

Ik pakte de kussen of en gooide het is de richting van Lucas. ik raakte hem tegen de achterkant van zijn hoofd.

Hij draaide zich langzaam om in zijn stoel en keek me aan.

"waar was dat voor?" vroeg hij.

"de grap." Lachte ik.

"nou dat was niet erg-"

"ik hoor je niet, ba-da-da-da-da-da-da-da!" onderbrak ik hem zingend.

"heel grappig, Maya." Lachte hij zodra hij terug draaide om verder te gaan met zijn werk.

Ik lag om mijn rug en pakte een basketbal die hij aan het voeteinde van zijn bed had liggen.

Ik begon het omhoog te gooien om het daarna weer op te vangen vlak voordat het op mijn gezicht zou vallen.

Ik deed dit voor aardig een tijdje.

Ik gooide de oranje bal omhoog en hield mijn handen voor mijn gezicht om het op te vangen, op een één of andere manier slipte de bal door mijn handen en viel het in mijn gezicht.

Ik begon naar mezelf te lachen en gooide de bal door de kamer heen omdat het me zeer deed.

"je hebt jezelf pijn gedaan of niet?" vroeg Lucas zonder ook maar om te draaien of op te kijken.

"het viel me aan!" verdedigde ik mezelf.

"tuurlijk." Zei hij. Hij draaide om en lachte naar me.

"je bent zo gemeen! Het had mijn neus kunnen breken!" zei ik dramatisch.

"ahw, arme meid." Hij tuitte zijn lip, zat op uit zijn stoel en liep uit de kamer.

Ik stond ook op en volgde hem uit de kamer en toen ik hem eindelijk had ingehaald keek ik omhoog en keek ik hem aan.

"je liet me daar alleen met die gemene bal die me aanviel." Zei ik.

"mijn oprechte excuses."

"je drukt het, Billy Bob."