Słońce zaszło już całkowicie, zostały tylko jasne kolory które oddzielały niebo od ziemi. Przeszlam do drugiego okna, za którym panowała ciemność. No, może z wyjątkiem latarni słabo oświetlających ulice Nowego Orleanu. Mojego domu. Co prawda, nie wiem gdzie doklanie się urodziłam. Mama mówiła coś o Europie, jej zimniejszych rejonach. Nie mówi mi to wiele, ale lepsze to niż nic nie wiedzieć o swojej przeszłości. Uśmiechnęłam się się lekko gdy zobaczyłam ptaka na moim parapecie. Mały wróbel wpatrywał się we mnie swoimi czrnymi oczkami. Wyciągnęłam rękę by go dotknąć. Odleciał a ja w tym momencie zobaczyłam postać stojącą za jednym z budynków. Wpatrywała się we mnie. We mnie... przecież nikt nie może zobaczyć gdzie mieszkam! Szybko weszłam w głąb pokoju, a otwarte okna, zamknęły się z trzaskiem. Zaczęłam krzyczeć. Rzeczy w pokoju powoli się podnosiły. Bałam się. Ten człowiek wie. Na pewno. Poczułam jak ktoś próbuje wbić się do mojej głowy, a raczej myśli. Świat nie był ważny w tym momencie, nie potrafiłam kontrolować tego co robię. Chciałam płakać ale jedyne co mogłam z siebie wydusić to krzyk. Teraz wszystko wirowało. Za chwile wybuchnę. Sekundę przed tym, jak miałam zniszczyć pół Nowego Orleanu, ktoś złapał mnie za rękę, przyciągnął i mocno przytulił. Ciepło jego ciała przeszło na moją zimną skórę. Zaczęłam kontrolować moje uczucia, a gdy całkiem ucichłam wszystko spadło z wielkim hukiem. Mój wybawca podniósł głowę i szeptnął coś pod nosem. Prawdopodobnie mój pokój przestał przypominać pole bitwy. Później poczułam jak ktoś glaszcze mnie po głowie. Moje policzki były już całe mokre od łez. Twarz zakryłam w płaszczu. Nie wiedziałam co powiedzieć, jak zacząć wyjśnienia.
W głowie zaczęłam układać plan mojej wypowiedź, kiedy usłyszałam spokojny głos przytulającej mnie osoby.
- Davina - powiedziała z troską w głosie - nic Ci nie jest? Co się stało?
Podniosłam głowę do góry i spojrzałam na jej zmęczoną twarz.
- Mamo...
♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤
Trochę krótko Ale jest :)
Mam nadzieję ze się spodobało ^^
CZYTASZ
Zbędna Moc
FantasyCzasami pochłania mnie ciemność. Każdego kiedyś pochłonie, ale ja mam tak cały czas. Wpadam w gniew i zamykam oczy. Zazwyczaj udaje mi się opanować emocje, jednak są takie przypadki, kiedy odzyskuje świadomość znacznie później. Mogą to być godziny l...
