Jane the Killer (Ελληνικά)

3o Κεφάλαιο

Ήταν Σάββατο, και εγώ ήμουν σπίτι μόνη διότι οι γονείς μου δεν ήταν σπίτι.
Το παιδί που έμενε δίπλα είχε πάρτι γενεθλίων. Είχα αφήσει το παράθυρο ανοιχτό γιατί ήθελα να με χτυπάει αυτό το ελαφρύ αεράκι ενώ διάβαζα, αλλά τα παιδιά άρχισαν να φωνάζουν και αποφάσισα να κλείσω το παράθυρο, ήμουν έτοιμη να το κλείσω μέχρι που είδα τον Jeff να παίζει με τα παιδιά, φορούσε ένα από αυτά τα ψεύτικα καουμπόηκα καπέλα και κρατούσε ένα πλαστικό όπλο, ήταν τόσο γελοίος που έβαλα τα γέλια.

"Μπορεί να μην είναι το τέρας που πίστευα" σκέφτηκα ντροπιασμένη για τον εαυτό μου επειδή φαντάστηκα ότι μπορεί να είναι ένα.

Καθώς έκλεινα το παράθυρο είδα τον Randy, τον Keith και τον Troy να πηδάνε τον φράχτη και να κατευθύνονται πάνω στον Jeff.

"Όχι πάλι.!" είπα ανοίγοντας το παράθυρο.

Είδα τον Randy και τον Jeff να ανταλλάσσουν μια μικρή κουβεντούλα,
αλλά δεν μπορούσα να ακούσω διότι τα υπόλοιπα παιδιά φώναζαν και έκλαιγαν.
Ο Randy έσπευσε προς τον Jeff για να τον αντιμετωπίσει.
Ήμουν έτοιμη να φωνάξω το 911 (επείγουσες κλήσεις), ξαφνικά άκουσα τον Troy και τον Keith να φωνάζουν "Κανείς δε μας διακόπτει. Αλλιώς τα συκώτια του θα πετάξουν.! Και τους είδα να κρατάνε όπλα, δεν μπορούσα να καλέσω το 911 χωρίς να βάλω τη ζωή κάποιου σε κίνδυνο, ούτως ή άλλως το κινητό μου δεν είχε μπαταρία.

Ο Randy έριξε κάτω τον Jeff και άρχισε να τον κλωτσάει στο πρόσωπο, ο Jeff όμως έπιασε το πόδι του και το γύρισε.
Ο Jeff έτρεξε να μπει στο σπίτι, αλλά ο Troy τον έπιασε από τον λαιμό και τον έσπρωξε προς στο σπίτι τότε άκουσα τζάμια να σπάνε...Τότε κατάλαβα πως ήταν έτοιμοι να σκοτώσουν τον Jeff.

"Randy ηλίθιε φώναξα.!" αλλά δε με άκουσε γιατί τα παιδιά φώναζαν.

Δε μπορούσα να περιμένω άλλο, έτρεξα στο δωμάτιο των γονιών μου και άρχισα να ψάχνω τα συρτάρια του πατέρα μου να βρω το τηλέφωνο του ελπίζοντας να το είχε ξεχάσει σπίτι.
Η καρδιά μου χτυπούσε πολύ δυνατά, γιατί ήξερα ότι όσο πιο πολύ αργούσα να βρω βοήθεια τόσο πιο πολύ μεγάλωναν οι ευκαιρίες να σκοτωθεί κάποιος.
Τελικά βρήκα το τηλέφωνο κάτω από το κρεβάτι, δεν άργησα καθόλου και κάλεσα τον αριθμό.

"911 πείτε μας"

"Χρειάζομαι βοήθεια για το διπλανό σπίτι. Κάπια παιδιά πήδηξαν έναν φράχτη και χτυπάνε κάποιον τώρα.
Έχουν όπλα πρέπει να βιαστείτε σας παρακαλώ.!!"

"Εντάξει δεσποινίς πείτε μου τη διεύθυνση σας και θα στείλω αμέσως βοήθεια.!"

Της είπα τη διεύθυνση του σπιτιού μου και του διπλανού σπιτιού.

"Σας παρακαλώ βιαστείτε!!

"Ναι απλά μείνετε στη γρα-.."

Ξαφνικά άκουσα πυροβολισμούς από το διπλανό σπίτι.
Ούρλιαξα, έριξα το κινητό κάτω και έσπασε. Τότε έτρεξα στο δωμάτιο μου και πήγα να κοιτάξω από το παράθυρο για να δω τι συμβαίνει.

Αφού έβγαλα το κεφάλι μου από το παράθυρο για να δω άκουσα τις σπίθες φωτιάς και ένα ουρλιαχτό....θα κάνω τον Jeff να ουρλιάξει ξανά έτσι μόλις τον βρω.
Το μόνο που μπορούσα να το συγκρίνω ήταν με το κλάμα ενός ζώου που ήταν έτοιμο να πεθάνει. Εκείνη την εποχή αυτό ήταν τρομακτικό για εμένα.
Αλλά τώρα είναι σαν μουσική για εμένα και δε θέλω τίποτα άλλο στο κόσμο παρά να ακούσω τον Jeff να ουρλιάζει από πόνο.
Είδα καπνό να βγαίνει από το σπίτι και κατέβηκα γρήγορα τις σκάλες πήρα έναν φορητό πυροσβεστήρα από τη κουζίνα και έτρεξα έξω.
Έβγαλα την ασφάλεια και ευτυχώς για εμένα η πόρτα του διπλανού σπιτιού ήταν ανοιχτή, αλλά μόλις είδα τον Jeff πάγωσα.