This Special Love I Found On You

Chapter 24: Her Painful Past

Read.

Comment.

Vote.

Thank you.

Jake's POV:

Kakagaling ko lang sa labas kinausap
ko sa cellphone si Mandy. Papunta
raw siya dito.
Papasok nako sa kwarto sakto pa
lang nabubuksan yung pinto e
narinig ko na pag-iyak ni J.A. at
pagsigaw ni honey.
Dali-dali akong pumasok sa loob.
At nakita ko ang anak ko na pilit pa
rin ang pagyakap sa mama niya kahit
pilit naman tinutulak ni Andrea si
J.A.

"Umalis ka sa harap ko. Bitawan mo
ko. Lumayas ka sa harap ko. Ayaw
kitang makita." sigaw ni Andrea

"Ayaw ko po. Dito lang po ako *sob*
Mo--mommy."

"Umalis ka rito. A-alisss."

"No mommy *sob*"

Inawat ko si Andrea dahil
nasasaktan na yung bata.

"Tama na Andrea. Nasasaktan yung
bata."

*sob* *sob* patuloy pa rin sa pag-
iyak ang anak ko.
Nasa likod ko siya ngayon at
kumakapit sa damit ko.

Samantala si Andrea. Umiiyak rin
siya.
Maya-maya nagsisigaw na naman
siya.

"Bitawan mo ko. Umalis ka. Ano ba.
Waaahhhh"

Panay ang pagsigaw niya.
Naalala ko na naman yung panahong
nagkakaganito siya.
Bumalik na naman ba yung trauma
niya.
Di kaya sila na naman ang nanakit
sa kanya. Pero anong dahilan nila.
Ano na namang balak nila. Bakit pa
sila bumalik.
Niyakap ko si Andrea.

"Tama na Andrea. Nandito na ako.
Di kita iiwan. Tahan na."

Nasasaktan ako para sa asawa ko.
Nasasaktan ako at bumalik na naman
sa kanya yung dati.

"Tahan na. Nandito na ako mahal
ko."

Niyakap ko lang siya hanggang sa
uminahon siya.
Sa likuran ko narinig ko ang anak ko
na umiiyak at binabanggit ang
pangalan ni M-Mandy. Nandito na
pala siya. Hindi ko na muna siya
tinignan. Niyakap ko muna ang
asawa ko. Naririnig ko pa rin ang
paghikbi niya.

"Tama na. Wag ka na umiyak.
Nandito na si tita Mandy, okay."
dinig kong sabi ni J.A.

Maya-maya lang tumahimik ang
buong kwarto. Di ko na naririnig na
umiiyak si Honey at ang anak namin.
Binitawan ko na si Honey at inihiga
siya ng dahan dahan. Pinunasan ko
rin yung mga natirang butil ng luha
sa mga mata at pisngi niya.
Nakita kong kalong ni Mandy ang
anak namin at tulog na rin siya.
Kinuha ko naman siya at inihiga dun
sa sofa.
Sorry baby a at nasaktan ka ni
mommy. Then I kiss him on
forehead.

Binigyan ako ng tingin ni Mandy ng
explain-what-happened-here.
So ayun lumabas kami at nandun rin
pala sina Jean, Carla at Dale.

"So bakit umiiyak si J.A.? Anyare sa
kanya?" Mandy

"I think bumalik na naman yung
trauma ni Andrea."

"trauma?" sabat ni dale

"Last four years. Noong nangyari ang
lahat."

"Nung nag-"

"oo tama ka Mandy. It was December
ng nangyari ang di namin inaasahan. That time susunduin ko siya sa
pinag-aaplyan niyang modeling
company. Nang nakita ko siya
malapit sa building sa isang madilim
na eskinita. She's lying on the floor.
Unconscious.
Nanlumo ang mga mata ko sa nakita
ko, and daming bugbog sa katawan
niya at pasa sa mukha. At yung
damit niya ang gulo. Napasuntok ako
sa pader sa nakita ko, yung pang
ibaba niya T*ng*n*. Binaboy nila si
Andrea. Nanggagalaiti ako sa galit.
Mga walang kaluluwa ang gumawa
nito sa kanya. Magbabayad ang
gumawa nito. Di ko namalayan sa
pagsusuntok ko sa pader e dumugo
na ang kaman ko ngunit di ko na
ininda yung sakin. Inayos ko ang
mga damit niya at binuhat papunta
dun sa sasakyan ko. Kailangan
niyang maasikaso sa hospital.
Pinaharurot ko ang kotse ko para
maidala siya sa malapit na hospital.
Mga walang kaluluwa ang gumawa
nito sa kanya. Magbabayad ang
gumawa nito. Di ko namalayan sa
pagsusuntok ko sa pader e dumugo
na ang kaman ko ngunit di ko na
ininda yung sakin. I ayus ko ang
mga damit niya at binuhat papunta
dun sa sasakyan ko. Kailangan
niyang maasikaso sa hospital.
Pinaharurot ko ang kotse ko para
maidala siya sa malapit na hospital.
Pagdating ko ron kaagad akong
tumawag ng tulong at ng maasikaso
siya. Dinala siya sa isang room.
Makalipas halos ang dalawang oras
ay lumakas na yung doktor.