"Γιατί τσακωνόμαστε όλη την ώρα;" φώναξε εκείνη αγανακτισμένη κοιτάζοντας τον έτοιμη να δακρύσει.
"Γιατί είσαι τρελή! Κι εγώ τρελός για σένα!" της φώναξε εκείνος με τη σειρά του πριν τα χείλη του πέσουν με ορμή πάνω στα δικά της.
...
Η ώρα κόντευε τρεις το ξημέρωμα και η Νανσυ καθισμένη ακόμα στο κατάστρωμα του πλοίου έβλεπε από μακριά τα φώτα του νησιού να έρχονται ολοένα και πιο κοντά, ενώ το φωταγωγημένο κάστρο της Αστροπαλιάς που δέσποζε στην πιο ψηλή κορυφή της Αστυπάλαιας έκλεβε αμέσως τις εντυπώσεις.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Όταν το πλοίο έδεσε στο λιμάνι, η Νανσυ άφησε τον εαυτό της να χαλαρώσει και πήρε μερικές βαθιές ανάσες για να διώξει το πλάκωμα που ένιωθε στο στήθος από την ώρα που είχε πάρει την απόφαση να φύγει μακριά από τον Ανδρέα μα κι από τον εφιάλτη του παρελθόντος της που τοσο απρόσμενα ειχε έρθει να της κλέψει ξανά την ευτυχία.
Σκούπισε τα υγρά μάτια της και μάζεψε τα πράγματα της έτοιμη για την αποβίβαση. Τα κουρασμένα βήματα της την οδήγησαν μέσα από τα σοκάκια του νησιού που είχαν φιλοξενήσει τις πιο όμορφες παιδικές κι εφηβικές καλοκαιρινές της αναμνήσεις, μα και τους μεγαλύτερους καημούς της.
Εκεί είχε καταφύγει όταν έχασε τον μοναδικό της φίλο, τον Παύλο όταν έφυγε με τους γονείς του στην Αμερική, εκεί όταν οι γονείς της χώρισαν, εκεί στον πρώτο τσακωμό με την μάνα της όταν της δήλωσε πως θα εδινε εξετασεις για την Καλων Τεχνων κι όχι αυτό που ήθελε εκείνη, εκεί όταν έμαθε πως ο Γιώργος της είχε στήσει άσχημο παιχνίδι...
Ο Παππούς της φύλακας άγγελος στο πλευρό της μαζί με τον πατέρα της, πάντα εκεί για να την παρηγορήσουν, να τη συμβουλεύσουν και κυρίως να της δείξουν πώς να μαζεύει τα κομμάτια της και να μπαίνει ξανά στη μάχη της ζωής.
Φτάνοντας μπροστά στη μικρή αυλή του πατρικου της σπιτιού, έμεινε για λίγο ακίνητη να αναπολεί το παρελθόν και τις ξένοιαστες στιγμές που είχε ζήσει εκεί, στη μικρή αυλή με τα πολύχρωμα ζουμπούλια, τα ευωδιαστά γιασεμιά και τις μεγάλες πήλινες γλάστρες που ο ίδιος ο παππούς της έφτιαχνε στο μικρό του εργαστήρι.
