Chapter 23
Alone
Blue's POV
Anong oras na at nakahiga pa rin ako dito sa kama. Hindi muna ko papasok. Hindi ko kaya e. Hinang hina pa ko. Ngayon nakahiga lang ako sa kama ko. Iniisip kung ano ba talagang nangyayari.
*knocked*
Blue: "Yes?"
Sky: "Can I come in?"
Blue: "Sige po.."
Sky: "Oh.. How are you?"
Blue: "Fine? Hm.. Not fine kuya.."
Sky: "Di pa rin ba sya sumasagot?"
Blue: "Hindi pa e.."
Sky: "Try it again.."
Blue: "Hindi sya sumasagot e.."
Sky: "*hug* Everything will be fine baby.. Kayanin mo lang.."
Blue: "Di kuya.. Ang hirap.." Naiiyak na ako nun at biglang may kumatok sa room.
"Blue?? Blue!! Open the door!! I have something to tell you!!"
Sky: "Ako na Blue.. *opened the door* Oh Aqui?? Ano ba yun bakit parang nagmamadali ka??"
Aqui: "I'm sorry.. Pero... Paano ko ba sasabihin to.."
Blue: "*lumapit* Why?? What is it??"
Sky: "Ano ba yun Aqui?? Bakit parang nagmamadali ka at natatakot?? Ano ba yun!"
Aqui: "Si Azure.. Baby.. I'm sorry.."
Blue: "What!!!" Hindi ko maintindihan kung bakit ganto si kuya pero nafifeel ko na parang may di magandang nangyayari. Natatakot ako.
Sky: "Aqui.. It's not funny.. Please.. Natatakot na si Blue oh!"
Aqui: "Azure is dead!!" When I heard that bigla akong napaluhod at umiyak na ng umiyak.
Sky: "Hey Aqui!! Hindi magandang biro yan!! Umayos ka!!"
Aqui: "No kuya! It's true!! Si Nadi.. Yung pinsan nya ang nagsabi!!"
Blue: "Where is he???"
Aqui: "Andun sa kanila.. Paalis na sya ee.."
Agad akong tumayo at tumakbo palabas. Naabutan ko si Nadi pero nagmamadali talaga syang umalis. Sabi nya lang sakin para daw yun kay Azure. Para daw sa ikabubuti ni Azure. Dinala daw sya sa malayo at dun na namatay at inilibing. Wala kong magawa kundi magiiyak lang. Ang hirap tanggapin pero bakit parang naniniwala ako?? Sandali lang ay dumating na sila kuya para sunduin ako sa labas. Iyak lang ako ng iyak nun. Nagkulong ako sa kwarto. Hindi kumakain at hindi nakikipagusap.
After a week ganun pa rin ang buhay ko. Ang iba lang ay wala na si Azure. Wala na ang mahal ko. Pumasok ako nun sa school dahil malapit na ang examination namin. Pinilit ko ang sarili ko kahit mahirap. Kahit masakit. Lumipas ang isang buwan. Iba't ibang boses ang naririnig ko. Mga sabi sabi nila.
"Kawawa naman sya oh.."
"Ah bata pa lang kasi namatayan na ng jowa.."
"Yan.. Bata pa lang kasi e.."
"Grabe no? Bakit kaya namatay yun?"
Lahat yan ay araw araw kong tinanggap ko pero tuwing uuwi ako ay didiretso lang ako sa kwarto at iiyak. Alam kong mahal ako ni Azure. Mahal ko sya. Walang masama sa ginawa namin.
After two months it's still the same. Buhay na wala sya. May magbabago pa kaya? Wala na sya. Andito ako ngayon sa playground at nasa swing. Nagmumuni lang. Gusto kong mapagisa. Biglang may lumapit sa akin. Pero hindi ko pinansin. Nagulat na lang ako ng narinig ko syang magsalita.
"Ang lalim ng iniisip mo ah?" Tumingin ako sa kanya. Isang lalaking matangos ilong medyo maputi. Matangkad. Nakashades kasi kaya di ko pansin mata nya. Nakajacket sya. "Grabe ka naman kasing makamiss e.. Andito na ko oh.." Napatingin ako ulit sa kanya pero di sya lumilingon. Nagulat ako ng tumalikod ako ay niyakap nya ko.
"I miss you Ba.." I remembered that voice!! Sabi ko na eh! Alam ko kaninong boses yun!! Sya yun! Sya lang!! Kaya bago pa sya matapos magsalita humarap ako sa kanya at niyakap sya.
Blue: "I miss you bads!! I miss you so much.. *cried* I miss you Yui!"
Nagiiyak ako ng yakap ko sya. Sya si Yui, yung bestfriend ko nung highschool.
Naguusap pa rin kami after namin magkahiwalay. Pumunta kasi sya sa ibang bansa. Dun na nagaral. Kasama nya family nya.
Yui: "Oh tahan na! Miss mo ko? Kaya pala ang lungkot mo"
Blue: "Sira.. Kaya pala di ka nagmemessage nun! Isusurprise mo ko!"
Yui: "Wow ha! Surprise ka dyan.. Kapal.. Gusto ko lang makakita ng pangit.."
Blue: "Ang kapal! Libre mo na lang ako!!"
Yui: "Hahaha sige pero pahinga muna ko bads ah?.."
Blue: "Haha.. Sige.. Asan na ba gamit mo?"
Yui: "Andun na sa inyo.. Sa kanila ko nga nalaman na andito ka.. Tara na?"
Blue: "Sige.." Then umalis na kami.
Honestly sumaya ako na dumating si Yui. It feels like there something filled up empty spaces in my heart. Parang unti unti akong nabuo. Maybe my bestfriend can help me. Maybe God sent him here. Sana maging ok na ko ng tuluyan.
