Chapter 31
Cannot
Blue's POV
It's been a week after that. I still can't understand what really happened. Gulong gulo pa rin yung isip ko. Hindi pa rin ako makapaniwala. Ang sakit sakit pa rin. Nang makita ko sya hindi ko alam bakit mahal ko pa sya. Oo mahal ko pa rin sya. Di ko maintindihan nararamdaman ko bakit kahit galit na galit ako sa kanya gusto ko syang makita at yakapin. Bakit parang wala yung galit sa puso ko. Miss na miss ko sya. Gusto kong malaman lahat. Gusto kong masagot lahat ng tanong ko. Kung nasaan sya noon? Kung bakit nya ginawa to? Bakit sya nawala! Bakit nya ko sinaktan ng ganto!
Blue: "*nasa tapat ng bintana naka tingin sa labas* *crying*"
"Mama.. Why you crying?"
Blue: "No.. Nothing baby.."
Lei: "Ssssshh.. *hug* tahan na.."
"*hug* Love you mama.."
Lei: "Mahal mo talaga sya no?"
Blue: "Ang sakit.. Sobra.. *crying*"
Lei: "Tahan na oh.."
"Mama.. Didi.. Ice cream.. *beautiful eyes*"
Lei: "Kain tayong ice cream dali! Lika na! Tayo ka na dyan!"
Blue: "Sige.."
"Mama.. Wag iyak.. Baby.. Iyak.."
Blue: " No.. Sssshh.. Hindi na iyak si mama.."
Lei: "Sabi mo yan ah?.. Tahan na.."
Blue: "Oo na.."
Lei: "Ngiti na.."
Blue: "Parang tanga lang!!" And then we laughed.
Lei: "Hahaha joke lang.."
"Happy na mama? *smiling*"
Blue: "Yes.. *kiss*"
Pumunta na lang kami ng mall para dun na kami kumain ng ice cream at makapamasyal na rin. Kailangan ko daw ng air. Kumain muna kami ng lunch nun. Then kumain ng ice cream.
"Mama park! Punta!"
Lei: "Oh punta daw tayo?"
Blue: "Sige.." So yun pumunta kami sa park.
At the park'
Lei: "Oh Blue.. Ok ka lang? Nakatulala ka nanaman.."
Blue: "Ha? *tulala*"
Lei: "Blue!"
Blue: "*gulat* Oh???"
Lei: "Ok ka lang??"
Blue: "O.. Oo!"
Lei: "Ok ba yan??"
Blue: "Oo ok lang ako!"
Lei: "Ayos ka lang talaga ah? Pupuntahan ko muna si baby.."
Blue: "Oo.. Sige.." Then umalis na sya. Hinanap nya si baby. Suddenly I saw a guy standing not so far from where I was sitting. I didn't mind it pero lumapit sya sa akin. Nang makalapit sya napatingin ako sa kanya. "You!!! Anong ginagawa mo dito!"
"We need to talk!!"
Blue: "Talk??? Pagtapos ng lahat??? Talk!! Kausapin mo sarili mo!! I don't have time for you!!"
"Ba.."
Blue: "Wag na wag mo kong matawag nyan!! Sabi ko mawala ka na diba!! Umalis ka na!!" I said that words pero deep inside gustong gusto ko syang yakapin. Umiiyak ako habang pinagtutulakan ko sya palayo.
"Magpapaliwanag ako!! Makinig ka!!"
Blue: "Para saan pa???!! Umalis ka na!! Di ko na kailangan nya!! Wala ng magbabago!! Umalis ka!"
"Wait.. let me.. please.." Tapos biglang may sumulpot na bata sa harap namin at pinapalo sya.
"You! Away mo mama! Go away! Bad!"
Lei: "No.. Baby come here.."
"Sila ba? Sila ba dahilan bakit mo ko pinapalayo? Sila ba dahilan kung bakit ganyan ka ngayon?" I started to cry harder that time pero kailangan kong magmukhang malakas. Hindi na pwede to.
"Bad! You! Bad! Bad! Bad!"
Blue: "Ano naman ha!!"
"Asawa at anak mo?"
Blue: "What???"
"Yan bata oh.. Tska sya diba? Sya yung.."
Blue: "Oo Azure!! Sya! Sya yung bestfriend ko! Sya si Yui!! Sya yung kasama ko nung wala ka!! Sila nakasama ko nung iniwan mo ko!! Sila nakasama ko nung nagiisa na lang ako!! Sila naging lakas ko nung mga panahon na nasaktan mo ko!! Tapos ano??? Ngayon babalik ka!! Get lost!! Masaya na ko!! Hindi kita kailangan! Hindi ko kailangan ng tulad mo sa buhay ko!! Manloloko!!" Kaya Lei dahil may hawig daw sya sa kapatid ni Dan. Lei ang pangalan e kaya yun ang tinawag nya kay Yui.
Azure: "Masaya ka na ba talaga?.."
Blue: "Oo!! Kaya mawala ka na!!"
Azure: "Sige.. Mauna na ko.. Sorry sa lahat.. Sorry talaga.." Gusto ko syang pigilan nun pero ang sakit talaga. Ang sakit sakit.
Blue: "Wait!.."
Azure: "*lumingon*"
Blue: "Wag ka ng babalik!!!" Tumango lang sya at tuluyan ng umalis.
Ang totoo ay ayoko syang umalis. Gusto kong dito lang sya. Gusto ko na sya makasama pagtapos ng mahabang panahon. Gusto kong sabihin na mahal na mahal ko sya.
Yui: "Bakit mo sinabi yun??"
Blue: "Mahal na mahal ko sya.. *crying*"
"Mama.. You crying again.."
Blue: "Sorry baby ah.."
Yui: "*hug* Bakit mo sinabi yun kung mahal mo sya? .."
Blue: "Ang sakit eh.. Sobra.."
Yui: "Lahat ng sakit na yan di mawawala kung di kayo magkakausap.."
Blue: "Para saan pa??"
Yui: "Para dyan.. Dyan sa puso mo.."
Blue: "*cried*"
Hindi na ko nakapagsalita nun at umiyak na lang ako ng umiyak. After na medyo naging ok na ko umuwi na kami. Kailangan ko na daw magpahinga. Hindi ko alam anong dapat kong maramdaman. Gulong gulo na ko. Sakit. Galit. Lungkot. Pagkaulila. Pagmamahal. Halo halong pakiramdam. Pero ano ba ang dapat? Anong gagawin ko? Mahal ko pa rin yung taong umiwan sakin. Yung taong niloko ako. Yung taong nanakit sakin. Anong dapat?
