Since ako po ang main character dito sa story na ito, Vampire ang pinili kong character kasi matagal ko ng gustong gumawa ng story about sa vampire.
Pero dahil sa natatakot ako sa sarili kong story, hindi ako makagawa-gawa. HAHA!
So ngayon, naisipan...
Finally tapos narin ang lahat ng mga kailangan naming gawin.
All the things were settled and finished! Kaya ready na kami for our mama at papa's anniversary later. ^_^ 12:00 mag-uumpisa ang anniversary nila. We invited some friends.
Pero as usual, all of them were like us. Demons and Vampires. Kasi gaya nga ng sinabi ni mama at papa kanina, hanggat maaari iwasan naming makipag kaibigan ang mortal dahil makasasama sa lahi namin yun. At hindi nila kami maiintindihan kapag dumating ang araw na itinakda. Pero I hope Drei would understand me.
*12:00*
12:00 na at nag-uumpisa ng magsidatingan ang mga bisita dito sa bahay namin. Kakatapos ko lang maligo. Si mama naka dress, si papa naman, naka amerikana. Lahat ng mga bisita naka formal attire. Pati narin yun kapatid ako. Ako naman, simple lang. Shorts, t-shirt and snickers.
Pagbaba ko, lahat sila nakatingin sa akin. Ako nalang ba hinihintay? -____- Lumapit sa akin si mama. "Stephanie! Ano ba yang suot mo. You should wear dress. Kita mo naman yung mga tao, they wear formal dress." Bulong ni mama habang pilit na nag e-Smile. Hayts! Si mama talaga.
"Okay po." Maikli kong sagot tsaka umakyat na para magpalit ng damit.
Pagkatapos kong magpalit ng damit, lumabas na ako ng kuwarto. Paglabas ko, may lalaking nasa harap ng kuwarto ko. Parang may hinihintay or something. Hindi ko siya pinansin, hindi ko naman kasi siya kilala. "Ang sungit mo naman." Pagrereklamo niya.
Napa crossed arms ako tsaka ko siya tinaasan ng kilay. "And who do you think you are?" Pagtataray ko.
Natawa naman siya. Kung kaya't lalo akong naasar sa kaniya. Ang bastos. Ni hindi ko nga siya kilala eh. Feeling close naman to! So what kung isa siya sa mga kalahi namin. Hindi lahat ng kalahi namin kilala ko. Bilang lang kilala ko.
"Tama nga ako. You don't remember me. May amnesia ka ba?"
"Tss. Ano sa tingin mo? Titira pa ba ako dito kung hindi ko maalala kung sino o saan ako nakatira? Kakausapin ba ako ni mama kanina kung hindi ko siya maalala?"
Natawa nanaman siya. "You changed a lot, Stephanie. I don't want to force you para maalala kung sino ako. Pero ito lang ang masasabi ko. Long time no see." Tsaka na siya bumaba. Natigil muna ako at nag isip-isip. Sino nanaman tong lalaking to?! Ang dami ko ng iniisip. Na cu-Curious nanaman ako! >______< Hayts! 'D bale na nga. Bumaba na din ako dahil baka hinahanap na nila ako ni mama at papa. Ganun na rin si Frederick.
Pagbaba ko, umupo ako sa tabi ni Frederick sa may malapit sa bintana. "Mas bagay sayo ang dress na Red kesa sa Blue." Sabi ni Frederick.
"Red naman tong suot ko ah?"
"Kaya nga. Sinasabi ko lang, akala ko kasi Blue nanaman isusuot mo eh."
Ito yung itsura ng dress ko. Or should I say gown.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Thank You for your compliment brotha." Sabi ko.
Sa totoo lang, mas gusto kong color yung blue. Favorite color ko kasi yun. Kaso, yun nalang lagi kong sinusuot sa tuwing anniversary nila mama kaya naisipan kong palitan.
Matapos ang ilang oras na pagpapakilala sa aming pamilya, kumain na kami at nagkuwentuhan. Madami akong nakilalang mga kalahi namin. Kakaiba yung mga itsura nila. Magaganda at ang gwa-Gwapo. Tapos yung mata nila nag-iiba yung color. Pero madalas medyo red. Kami naman, brown, black and dark brown lang.
"Hey."
Nagulat nalang ako ng may biglang nagsalit sa may likuran ko at tinapik ako sa may balikat. Paglingon ko, yung lalaki nanaman kanina. "Hey. Nag e-Enjoy ka atang asarin ako ah." Sabi ko.
"Do you remember me already?"
"Ang kulit mo rin eh noh?!"
"Dave?!" May babaeng biglang sumulpot at niyakap yung lalaki na 'dave' daw?!
WAIT! Did she say "DAVE" ?!
He is the one I've been talking to you before! Yung classmate ko na aksidente kong nasakal. Now I remember.
Should I say sorry for not knowing him? Or should I say sorry for what I did before? Tss. >___< Naguguluhan nanaman ako!
"Where have you been?! I've been looking for you everywhere. And.. Who is this girl?" Tanong nung babae at lalo pang hinigpitan yung yakap kay Dave.
For your information, kahit laspagin mo pa sa harap ko yan Dave na yan, hindi ko siya aagawin sayo kasi hindi ko siya gusto!
"Anak siya nila tita and tito." Sabi ni Dave.
"Ah.. Okay. Your dress is nice. But your the not."
Ha?! Ano daw? I'm the.. what?! HAHA!
"Kayo ba?" Tanong ko.
Natawa si Dave. Yung babae naman sumimangot. "No, hindi kami. She's just my friend."
"Ah.. Kaya pala." Pang-aasar ko.
"Kaya pala ano?!" Sigaw nung babae. Napatingin tuloy yung iba mga tao sa paligid namin.
"Nothing. May napansin lang akong kakaiba." Sa sobrang asar nung babae, umalis na siya habang umiiyak. Tss. -_____-
"Sorry for that. Ako na ang humihingi ng dispensa sa ginawa ni Allen."
"So, allen pala name niya."
"Ano? Naaalala mo na ba ako?"
"Ahh.. Y-yes. I remember you already." Pabulol kong sagot.
Nangiti siya at niyakap ako. Nagulat ako sa ginawa niya kaya hindi na ako nakapalag pa. "What are you doing?! Get off me!" Pagrereklamo ko.
"Nakatingin na yung mga tao sa paligid natin oh?!" Karagdagan ko.
"You look more beautiful with your Red dress." Sabi niya.
"Yan lang ba masasabi mo?! Nakakaasar ka na ah! Wag mo nga akong yakapin!"
"Wala akong pakialam kung nakatingin yung mga tao sa paligid natin. I just wanna spend my whole time hugging you."
Pinilit kong inalis yung katawan niya sa pagkakayakap sakin. Ng maalis ko na, nag rolled ako ng eyes.
"Pervert!" Sigaw ko.
Napatingin lahat ng tao sa paligid namin. Tumigil sila sa kanilang mga ginagawa. Ganun narin sila mama, papa at Frederick.
"What happened?" Tanong ni papa.
"Ito kasi eh! Bigla ba naman akong niyakap! Sabi pa niya, wala daw siyang pakialam kung nakatingin yung mga tao sa paligid namin. He also said that 'I just wanna spend my whole time hugging you.' Hay nako! Ewan ko na dito!" Sigaw ko.
"Sorry Dave. Ganito lang talaga tong si Stephanie lalo na sa mga taong hindi niya ka-close at hindi niya gusto." Sabi ni mama.
"At kayo pa humihingi ng sorry mama ah?! Ako na nga po yung binastos, siya pa kinakampihan niyo."
"Hindi naman sa kinakampihan ko siya anak. I'll just explain to you later okay." Mahinahong sabi ni mama.
"Okay po. Akyat nalang po muna ako." Sabi ko.
Nakakaasar talaga yang Dave na yan! Hayts! Kung puwede ko lang talaga siyang saktan ulit, matagal ko ng ginawa. Pasalamat siya may konsensya pa ako kahit papano.
