P & V

ep: 04

To @ChristineJoyTababa for reading my story and giving me the willpower to update. Thank you!

💖💖💖

Yun puso ko nananakit nanaman nagmadali akong tumakbo palabas ng cr, pero sa kamalasmalasan ay natumba ako at napaupo sa sahig kasi nabangga ko yun lalaki.

I tried to stand up pero nawalan ako ng gana gumalaw dahil sa nasilayan ko kanina. I though you said you we're busy pero it turns out you are busy screwing someone pala Pau. I'm your best friend, and friends don't hurt each other but look what you are doing to me. I hate you!

"Okay ka lang ba?" tanong sa akin ng lalaki, muntikan ko na pala siya makalimutan dahil sa kakasenti ko. 

"Mukha ba akong okay?" galit kong sabi, nagsimula na lumabo ang vision ko dahil sa namumuo na luha sa akin mga mata. Lumuhod sa harap ko yun lalaki, at we were at eye level. Linapat nya ang kanyang kamay sa akin mukha at ginamit yun thumb nya para punasan ang tumutulong luha sa akin mukha.

"Huwag ka na umiyak." sabi nito sa akin, tinapik ko palayo yun mga kamay nya at agad agad tumayo. I know it's rude but I don't care.

"Okay lang ako." matigas kong sabi. Pinagmasdan ko habang unti-unti tumayo ang lalaki sa harap ko, napagmasdan ko ang pagkadismaya sa pagmumukha nya.

"Van?" napalingon ako sa boses na tumatawag sa akin, si Pau. Nagsimula nanaman bumilis ang tibok ng puso ko, at unti unti nanaman namumuo yun mga luha sa akin mga mata. Pilit ko tong pigilan sa pamamagitan ng  mabilis na pagpikit ng akin mga mata at pagmulat.

Subalit hindi ko to magawa nang makita kong may lumabas na babae mula sa cr, yun kahalikan ni Pau kanina. "Van bakit ka naiyak?" nag-aalalang tanong ng best friend ko sa akin.

Dahil sayo Pau! Dahil sayo!

Gusto ko sana itong isigaw subalit wala akong lakas ng loob kaya minabuti ko nalang mag-walk out. Tumakbo ako palayo sa kanila, at nagmadali na umuwi. Kinuha ko sa bulsa ang akin phone at pinagmasdan ang oras. 8pm na! Malalagot talaga ako sa Daddy ko.

Nag-abang ako ng masasakyan subalit puros puno ang dumadaan na mga sasakyan. Gusto ko na umuwi at pagod na ako. May nakita akong jeep at agad naman tong pinara. Huminto sa akin yun jeep subalit sinabihan ako ng driver na puno na sila at iyon na ang last trip.

Napaupo nalang ako sa sahig dahil sa sobrang bad trip. Nagsimula nanaman ako umiyak, oo iyakin ako! 

May narinig akong car honk, at pagkatingala ko ay may nakita akong isang black na ford focus sa harapan ko. Napagmasdan kong ang pagbaba ng bintana sa may bandang passenger seat.

"Sakay ka na." sigaw ng lalaki sa loob. Inikot ko yun akin mga mata. Hay nako! Yun kaklase ko sa Algebra nanaman.

"Ayaw ko nga." sigaw ko pabalik sa kanya.

"Gabi na! Delikado kung mag-isa ka lang." sabi niya, as if naman totoong may paki-alam siya sa akin. First time palang namin magkita and hindi pa naging maganda yun impression namin sa isa't isa.

"Kaya ko ang sarili ko." sabi ko sa kanya, besides mas pipiliin ko pang matulog sa waiting shed kaysa sa magpahatid sa kanya. What if isa siyang killer or maniac, edi lalo akong kawawa. I will be safer outside.

"Huwag ka nga pakipot." pikon nitong sabi. Aba! Siya pang may karapatan magalit.

"Umalis ka na nga." sabi ko  sa kanya. 

Bumaba siya from the driver seat at lumapit sa akin, hinawakan nya ang akin braso at sapilitan akong pinasok sa kotse nya pero hindi ako uto-uto kaya pinilit ko makawala sa hawak nya.