My Seatmate

Chapter 27

Izzy's POV

I love beaches. The view, the setting, the sun, the sand at tumingin ako kay Kurt.

"I love the view." I said.

"What?" He asked while looking at me.

"Ay shet! Nasabi ko ba yun? I was kinda thinking what I love about beaches." I smiled showing my teeth at him.

"You love the view?" Tanong niya habang nakangiti siya ng nakakaloko.

"Yung view sa beach." Sabi ko sa kanya.

"Whatever you say."

Sinuntok ko balikat niya. Gusto ko lang suntukin. Yabang ng kasama ko kaya masarap suntukin. Kung kaya ko lang sanang itapon gagawin ko kaso mahirap.

"Hey! What did I do?" Tanong niya habang hinahawakan niya yung balikat niya.

"Yabang mo." Sabi ko sa kaniya.

"Wala na nga ako ginagawa."

Tumawa na lang ako at ginulo ko ang kaniyang buhok.

"Hey!" He whined and he fixed his hair.

"Pikon!" Biro ko at tumawa ako ng malakas.

"Crazy."

Tinignan ko siya ng seryoso at pinalo ko yung balikat niya.

"You're a sadist." He said whilst he acted hurt.

"Ako lang mananakit sayo." Sabi ko at kinindatan ko siya at tumawa siya ng mahina.

"That's my girl." He winked at me.

Namula ako at tumahimik na lang sa upuan ko.

Hmm.. Why am I making this so easy for him? Dapat pinaghihirapan niya ako eh. Ang cheap ko! Hindi man lang nanligaw to! Pagkatapos ang landi landi naman sa isa't isa.

"Hey, what are you thinking?" Bigla niyang natanong.

Tumingin ako sa kaniya at umiling lang.

"Hmm.. para kang natatae diyan eh." Sabi naman niya.

Tinignan ko siya ng masama at tumawa lang siya.

"So what are you thinking?" Tanong niya ulit.

"Wala lang. It's private." Sabi ko sa kaniya.

"Okay."

Tumingin ako sa bintana at tinignan ang mga punong nadadaanan namin. Nagbilang ako ng mga puno hanggang sa makatulog ako.

I see birds. Not doves.

These birds are quite noisy at night. They have the most beautiful sound too. Well, for me.

White canaries...

I love these birds.

"Wake up, Iz." I heard Kurt whisper in my ear.

"Hi" I managed to say.

Okay, why is my dream about canaries? It's so weird.

Shortest dream ever.

"We're here?" Tanong ko.

"Yeah. Sorry for waking you up." Sabi niya habang kinakati niya yung likuran ng ulo niya.

"It's fine. You can't leave me in the car duh." Biro ko sa kaniya.

"Okay, let's go!" He said excitedly.

Kinuha ko bag ko sa trunk ng kotse and Kurt being a gentleman offered to bring my bag.

"No. I can handle it, Kurt. Madami ka ng bitbit." Sabi ko sa kaniya habang linalayo ko sa kaniya bag ko.