Kanina pa ako nakaupo sa tabi ni Izzy sa sofa.
They're completely ignoring me.Usap ng usap parang wala ako.
"Izzy, go cook your own lunch. I'll sleep." sabi ko
Tinignan ako ni Izzy at naningkit mga mata niya.
"Izzy, I could take you out." epal nung mokong
"She's grounded. She's not allowed to go out without me." Pinagningkitan ko ng mata si mokong
"Matulog ka na. Wala ka sa mood. Sinong nagsabing hindi ako pwedeng lumabas ha?" tumingin saakin si Izzy at tinaasan niya ako ng kilay.
"Your mom" ngumiti ako ng nakakaloko sa kanya.
Naningkit mga mata niya saakin at halatang naiinis siya saakin. Tinaasan ko siya ng kilay.
"Wala naman si mommy!"
"Fine. Do whatever you want."
"Kurt!"
"What?"
"Hindi talaga pwedeng lumabas?"
Natawa ako at umiling. Tumayo ako at inayos ang damit ko. Hindi siya aalis. Umakyat na lang ako sa taas para makatulog. Reverse psychology works. Pumasok ako sa kwarto niya at humiga sa kaniyang kama. Ewan ko ba kung bakit nakaramdam ako ng pagod. Pagkatama ng ulo ko sa unan kaagad akong nakatulog.
"Hoy gising!" May narinig akong sigaw sa bandang kanan ko. I rolled over to the side at nakaramdam ako ng mainit na hangin sa aking mukha. Hindi ko pa rin binuka ang aking mga mata. Nang hindi ko na kinaya katahimikan ibinuka ko ang aking mata at nakita ko ang mukha ni Izzy. Her face was so close to me.
"Anong tinitingin mo diyan ha?" Tanong ko at bigla siyang lumayo at namula ang kaniyang mga pisngi.
"Kain na bumili si Caden ng pagkain." Sambit niya
"Busog pa ako." sabi ko but my stomach is a traitor. Ayoko lang kainin ang mga galing dun sa mokong na iyon.
"Busog daw. What's that sound?" She smirked
"Ako busog, tiyan ko gutom. There's a difference." Sabi ko at tinakpan ko ang mukha ko gamit ang unan niya. Then she giggled. It sent electricity in my ears. I felt tingly. I love that sound.
"Bahala ka nga diyan." Sabi niya at naramdaman kong nawala na siya sa tabi ko.
The fact is I can't help it when she is not by my side. I did the most absurd thing. I grabbed her hand and pulled her back to the bed making her lie on top of me.
"Where do you think you're going?" bulong ko sa tenga niya and I felt her stiffen. Sinubukan niyang tanggalin ang hawak ko sa kaniya but she gave up. She knew that I was stronger and there's no way I'm going to let her go, literally.
"Bitawan mo nga ako." Sabi niya habang naiinis siyang tanggalin ang mga kamay ko.
"No"
Then she giggled again. I'd walk in broken glass just to hear that.
"Huwag ka ng mainis kakatanggal ng mga kamay ko kasi hindi kita bibitawan."
"Kurt, why?" She asked
I don't want to tell her because I just couldn't. I hate to say I love you. It's hard for me. Tinanggal ko na lang ang pagkahawak ko sa kaniya at tumayo na siya.
Pagkalipas ng araw na iyon hindi niya ako pinansin. Hindi niya nga ako pinatulog sa kaniyang kwarto. Kurt, it's your fault that she's ignoring you.
"Please pack your things." Pakiusap ko sa kaniya habang nakaupo siya sa sofa. Hindi niya ako tinignan at pinagpatuloy niya ang panonood ng tv.
"Izzy, don't be like that." I was getting impatient already.
"Izzy, don't be like that." She mimicked me and rolled her eyes. Ano nanaman kaya gusto nito? Nakakainis na siya but I got to be patient with her when I already want to strangle her to death and I'm kidding.
"You don't want to go to the beach?" Tanong ko sa kaniya pero hindi parin ako pinapansin.
"If you didn't get the answer that you wanted to hear. Well, I'm sorry." Sabi ko at iniwan ko siyang mag-isa sa sala. I know a man should never do that to a girl he loves but damn she was too childish and stubborn.
Habang nasa kusina ako narinig ko siyang humahagulgol. Fuck. Tumakbo ako papuntang sala at nakita ko siya sa sofa umiiyak. Umupo ako sa tabi niya at tinignan ko siyang umiyak.
"Izzy, don't cry." I told her then I grabbed her hand and I pulled her close to me.
"Please stop" she said while she sobbed in my chest.
"Stop, I'm falling for you so bad." Sabi ko at naramdaman ko siyang tumigil sa pagiiyak then she hugged me tightly. I should've just told her.
"Kurt, you're an ass. I just want to hear that from you because I don't want to be that one-sided love thingy." She cried and I grinned.
Girls shouldn't be kept waiting because they already waited for so long. I knew that she was mine.
"So you l-love me?" She asked and I could feel her smiling.
"Well, you're too blind if you don't know that." I smiled at naramdaman ko siyang ngumiti.
"Okay, where are we going?" Tanong niya saakin habang nakangiti.
"Bilis mo naman sumaya, ha?" I grinned at her.
"I just wanted you to admit so badly because it's so frustrating to just keep it to myself. I tried making you feel jealous and it worked because your face says how mad you were yesterday."
I like it when she's so verbose. She's too talkative yet so cute.
"You talk too much." I laughed at her.
"Nagtanong ka ka." Inikot niya ang mata niya.
"I love it anyway. You admit too quickly, hon." I whispered in her ear.
"Eh! Doon ka nga!" Sabi niya sabay tulak saakin palayo.
"Kung makatulak sakin parang ang pangit pangit ko eh ang gwapo gwapo ko."
Her eyes widened at what I said and she laughed hysterically.
"Ikaw gwapo? No." Tawa niya.
"Liar." Ngumiti ako sa kaniya.
"Totoo naman ah! Hindi ka gwapo!"
"Osige ikaw maganda."
"Thanks, panget." Ngiti niya binatuhan niya ako ng unan.
"No time for playing. Pack up your clothes." I commanded her.
"Don't tell me what to do." She glared at me.
Tumayo naman siya at umakyat papunta sa kwarto niya.
![](https://img.wattpad.com/cover/8163048-288-k69729.jpg)
BINABASA MO ANG
My Seatmate
Teen FictionI fell the moment I sat beside you I was just too blind to see it and you were mute to say it