Ne güzel şeydir mutluluk. Mutluluğu hissetmek bu duyguyu yaşıyor olmak ne güzeldir kim bilir.? Elbette mutlu olanlar bilir bunu. Gerçekten mutluolmak ama.
Gülmek, içinden gelerek gülebilmek. Çok değerli bir nimettir. Şahsen ben, dünyanın tüm mücevherlerine değişmem gülmeyi ve mutlu olmayı. Tabii sizleri bilemem.
Yaşamım süresince çok acılar çektim. burada bunları sizlere bir bir anlatacak değilim ancak nasıl mutlu olunur bilemedim, çünkü bu duyguyu gerçekten hiç yaşayamadım. Hep yalnızdım. Ben ve benim gibiler. Biz hep beraber, birlikte yalnızlığı yaşadık, buradaki birlikte büyüdüğümüz, hayatı paylaştığımız kardeşlerimle. Kimimiz ailesi olduğu halde buraya bırakılmış, benim gibi. Kimimizin ailesi yaşamını yitirmiş, kimsesiz kalmışlar. Kimsesizlikten gelmişler, buraya, Kimsesizler yurduna. Onların aileleri yaşıyor olsaydı, severlerdi kardeşlerimi, atmazlardı buraya. Ancak en kötüsü de ailesi varken yalnız kalması, istememesi evladını ve onu sokağa atması. Sevmediler bizi. Benim ailem de sevmedi beni,erkek olmadığım için vermiş babam. Tabii daha zor durumda olan kardeşlerimiz de vardı. Onlar ailesini hiç bilmeyenler. Yaşadıklarından bile haberi olmayan, anne babalarının kim olduğunu bilmeyen kardeşlerimiz. Ne acı değil mi?
Hikayeme oy vermeyi unutmayınn :**
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhunu Satan Hatun
Short StoryYaşadıgım sokak, sokak lambaları, şu an içinde bulundugum ev, salondaki mobilyalar, birgün hepsi ortadan kaybolacak... Tıpkı bedenim gibi. Ama bir şey varki kainatın ruhunda iz bırakacak: Sevgim?
