(Gurbet İstanbul'a Çorum'dan geldi..)
Günler güzel geçiyordu.. Konuşmalardan çok bakışmalar vardı sınıfın boş kalabalağının içinde..
Melih' in Lise birinci sınıftaki hali gitmiş, sanki yeni bir Melih gelmişti sınıfa.. Fazla konuşmazdı. Tenefüslerde dışarı çıkmazdı.. Hep buruk bir suratı vardı yüzünde.. O'na gülen gözlerle bakan yüzlere buruk bir gülümseme..
Gurbet O'na; 'Neyin var senin ? Neden hep böyle suratın asık?
'Yok bişey.. Herzaman ki halim..'
'Yalan söyleme.. Geçen sene hiçte böyle değilmişsin..'
'Ben aşık oldum..'
'Kime?'
'Boşver.. Sonra söylerim sana; olur mu?'Melih O'na İclal Aydın' ın Seni Seviyordum şiirini getirmişti.. Melih Gurbet' in kız arkadaşlarından O'nun çok güzel şiir okduğunu duymuştu. Ve Gurbet' e 'bu şiiri bana okur musun ?' dedi. Gurbet teklifi kabul etti.. Ders boş olduğundan en ön sıraya geçtiler. Gurbet şiiri okumaya başladı. Okurken heryeri titriyordu..
'Sana uzak kentlerden birinde, zamanın bir yerinde seni ve senli günleri anımsattı aksam güneşi...
Onca zamanın üstünde eskimeyen bir düşüncesin şimdi
İnsan hergün anımsarmı aynı gözleri..
Seni seviyordum ve senin haberin yoktu
Saçlarını izliyordum uzaktan, kulağının arkasına düşüşü ve burnun, herkesden başkaydı işte.
Güldüğü zaman yukarıya bakardı;
Yukarı kalkan başın ve gülen gözlerin vardı.
Ne güzeldiler.. sen bilmiyordun,
Ben Seni Seviyordum..'...Ne kadar güzel okuyordu şiiri.. Ne kadar içten.. Melih' in artık herşeyi itiraf etmesinin vakti gelmişti..
Sınıfta O'nlardan başka 4-5 kişi vardı.. Ve unutulmayacak bir günün saatleri başlamıştı..
Melih: 'Hani ben sana neyim olduğumu sonra söylerim demiştim ya?
'Evet. Ama ilk önce ben birşey söyleyebilir miyim ?
'Tabiki'
'Melih.. Sen çok iyi birisin.. Ben seninle dost olmak istiyorum.. İkimizinde ortak yanları çok..
'Hayır! Seninle dost olmak istemiyorum..'
'Neden ?'
'İşte.. Nedeni yok..!
'Hani bana kime aşık olduğunu söyleyecektin ya?'
'Evet?'
'Bunu asla söylemeni istemiyorum.. Çünkü ne diyeceğini çok iyi biliyorum.. En başından beri biliyordum herşeyi..'
'Bende biliyorum herşeyi.. İkimizde birbirimizn taa gözlerinin içine bakıyorduk. Ve ikimizde bunun farkındaydık.. Ee ,artık öğrendin herşeyi.. Bişey demicekmisin?
'Melih.. İmkansız bu.. Benim kalbim dolu..'Melih bu cümleyi duyduğu anda yıkılmıştı.. İçi titremeye başlamıştı.. Ne diyeceğini şaşırmıştı..
Eğer kalbi doluysa Melih' in gözlerine nasıl öyle bakıyordu ?'Nasıl ? Anlamadım?'
Devam: (03/07/07) (Hikâyenin yazıldığı tarih.)
'Benim Çorum' da sevdiğim biri var.. Biz birbirimize söz verdik.. Ne olursa olsun asla ayrılmayacağız.. Ben O' nunla iki aydır konuşmuyordum. O arada sen çıktın karşıma.. Sende aynı O'nun gibisin.. Hayata bakış açın aynı O'nun gibi.. Sen sadece aklıma girdin.. Benim kalbim O'nun..'
Yalan dünya.. Bir anda nasıl yıkılıveriyor bütün umutlar.. Sadece 'sus' görüyordu ikiside..
Melih' in gözleri dolmuştu.. Belli etmemeye çalışıyordu Gurbet'e..'Ya Gurbet, peki böyle birşey nasıl oluyor.. Senin kalbin O'ndaysa benim gözlerime nasıl böyle bakabiliyorsun ki?
'Herşey için üzgünüm Melih.. Herşey için.. Ne olur beni affet.. İkimiz iyi arkadaş olabiliriz.. Sen benimle arkadaş kalacak mısın?'
'Hayır.......... Evet, Evet..'Boş ders bitmek üzereydi.. Melih Gurbet' e hiç birşey demeden dışarı çıktı.. Bahçede tek başına dolanıyordu.. Ağlamak istemiyordu ama istemeden geliyordu gözündeki yaşlar.. Ne yapacağını şaşırmıştı.. Vaz mı geçmeye çalışmalıydı bu sevdadan.. Yoksa sımsıkı tutunmalı mıydı? O bile bilmiyordu bunu..
Tekrar sınıfa çıktı. Sırasına geçti, hiç konuşmuyordu..
O sırada Gurbet geldi yanına..'iyi misin?'
'Hiç iyi değilim Gurbet, hiç iyi değilim..'
'Konuşalım istersen..'
'Hayır konuşmak istemiyorum..' dedi Melih ve oradan kalktı.. Gurbet yine arkasından geldi.. 'Konuşalım..' dedi..
'Peki..' dedi sadece Melih..'Lütfen iyi ol..' dedi Gurbet..
'Ben artık hep böyleyim.. Ölene kadar..'
'Yaa Melih böyle yapma..'
'Bak Gurbet, bu verdiğin söz elbet bir gün yalan olacak.. Birde bir daha Çorum' a dönmeyeceksin.. Böyle bir beraberlik nasıl olabilir ki? Ama ne olursa olsun.. Ben seni hep seveceğim.. Ölene kadar.. '
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhunu Satan Hatun
Kısa HikayeYaşadıgım sokak, sokak lambaları, şu an içinde bulundugum ev, salondaki mobilyalar, birgün hepsi ortadan kaybolacak... Tıpkı bedenim gibi. Ama bir şey varki kainatın ruhunda iz bırakacak: Sevgim?