TEK TARAFLI

Hastaneden çıkış

 Ağladım durmadan ağladım ve artık ağlamaktan yoruldum hafızam sürekli gidip geliyordu sıkıldım artık yeter buradan çıkıp ablamın yanına gitmek istiyorum onu çok özledim . Aklıma sürekli onun ölmesi geliyordu gözümün önünde yere yığılışı hiç bir şey yapamamam geliyordu . Sadece ağlamıştım . Yardım edemedim ama etmeliydim . Defteri elime tekrar aldım okumaya devam ettim . Birikmiş bir sürü kağıt vardı üzerinde çok güzel sözler yazıyordu . Benim biricik Sevgim onu çok sevmiş onun için kağıtlar biriktirmiş onun için resim bile çizmiş hiç yapmazdı oysa resimin kelime anlamını bile bilmezdi . Sanırım sevdiği için her şeyi yapabilecek kadar yürekli bir insandı . Üzülmemeliydi o yapmamalıydı . Kapı çaldı bir ses içeri girebilir miyim? dedi tabi ki dedim ben de kapı açıldı ve içeri hemşire girdi .

-Bir şey sorabilir miyim hemşire hanım ?

-Tabi ki tatlım sor bakalım

-Ben iyi olacak mıyım yani hafızam sürekli gidip geliyor ne olacak hep böyle mi kalacak ?

-Tatlım korkarım evet şu anda biraz sık olabiliyor ama ileri de bu kadar sık olmayacak arada bir hafızan gidebilir . Beynin biraz hasar görmüş . Üzgünüm tatlım .

- Buradan ne zaman çıkabilirim ?

-İki üç güne ama kalan sadece iki gün biraz sabırlı olmalısın

-Aslında ablamın yanına gideceğim sabırsız olmamak elde değil dedim kahretsin gözlerim tekrar doldu .

-Ağlama tatlım ablan öldü ama hayat devam ediyor sana bir tavsiyem var bence sen ablanın yapmak istediği şeyleri yap bu sayede onun varlığını daima hisset zamanla alışacaksın şimdi çıkmam gerek ama istersen daha sonra yanına tekrar gelebilirim dedi saçları ve gözleri çok güzeldi hemşirenin beyaz önlüğü ve şapkası ona çok yakışmıştı yanıma yaklaştı ve kafamı okşadı sonrada kapıyı açıp gitti . Herkesin bana bu kadar ilgi göstermesi canımı sıkıyordu istemiyordum . Rahatsız oluyordum ben ölmedim ablam öldü onun mezarına gidin ve çiçek koyun demek geçiyordu içimden ama diyemiyordum . Saat çok geç oldu artık uyusam iyi olacak yanımda duran küçük lambayı kapattım ellerimi yastığımın altına koydum ve gözlerimi kapattım .

Gözlerimi açtığımda baş ucumda bir çok insan vardı ve aralarından sadece annemi tanıyordum . Bu insanlar burada ne yapıyor böyle anlamıyorum zaten tüm gün yataktan çıkmıyorum bir de bu insanlar geliyor ve beni daraltıyor of doğruldum ve ;

-Ne arıyorsunuz burada bu kadar insan başucumda ne yapıyorsunuz ? annem konuşmaya başladı ;

-Tatlım birazdan gidecekler zaten sanırım sen hatırlamıyorsun bu insanları

-Evet anne hatırlamıyorum lütfen hatırlatır mısın ?

-Tatlım bu insanlar senin arkadaşların birisi de ablanın arkadaşı Melis

-Melis mi ?

-Evet tatlım

- Demek Melis sensin ablamın en yakın arkadaşı yani dimi ? Melis şaşırmış bir yüz ifadesiyle bana baktı ve ;

-Evet ben ablanın n yaın arkadaşıydım seni rahatsız ettim sanırım

-Hayır etmedin sadece seninle ilgili birkaç şey hatırlıyorum da .

-Tamam neler hatırlıyorsun mesela ?

-O ben de kalsa olmaz mı zamanı gelince zaten anlarsın dedim Melis biraz tedirgin görünüyordu oysa bu kadar tedirgin olmasına gerek yoktu ki sadeece yardım isteyecektim ondan o kadar tekrar başladım sözlerime ;

-Bir şey rica edebilir miyim herkes çıksın ve sadece Melis kalsın onunla konuşmak istiyorum yüksek müsadenizle . Annem ;

-Tabi ki de tatlım dedi ve herkesi dışarı çıkardı Melis ile baş başa kaldık . Ben onun gözlerine bakarak ;

-Melis ablam birini çok sevmiş seninde haberin var biliyorum .

-Evet şey o Emreye aşık olmuştu ne var bunda ?

-Ablam ona bir defter yapmış ölmeden önce bu defteri Emreye vermemi istedi ve Emre 'nin onu sürekli olarak hatırlaması için elimden geleni yapmamı söyledi . Emreyi tanımıyorum ona bu defteri veremem bu yüzden senden isteyeceğim bunu .

-O defter sende mi ?

-Evet neden ?

-Sevgi defteri bitiremediğini söylemişti ve bu yüzden de ona bir kaç ay sonra vereceğini söylemişti yani ölse bile bitirmeden vermeyeceğini düşünmüstüm de.

-Bana bunu ona vermem gerektiğini söyledi yardım edecek misin? etmeyecek misin ?onu söyle .

-Tabi ki de edeceğim o benim en yakın arkadaşımdı sen defteri bana ver ben ilk fırsatta Emreye vereceğim .

-Sana güveniyorum lütfen güvenimi boşa çıkarma

-Ablan için elimden geleni yapacağım hiç şüphen olmasın .

-Teşekkür ederim Melis gerçekten iyi bir insansın dedim bana bakıyordu onun da benim gibi gözleri dolmuştu . O da ablamı çok seviyordu sanırım . Bana yardım edecekti belki de ablam için her şeyi yapardı . Ablam iyi bir kızdı çoğu insan onu severdi çünkü ablam herkese iyi davranırdı hem de çok iyi davranırdı . Onu örnek aldım hep ve almayada devam edeceğim melis göz yaşlarını sildi ve kafasını kaldırarak ;

-Sanırım gitsem iyi olacak Şeyma geçmiş olsun tekrar iyi günler

-İyi günler Melis umarım tekrar konuşuruz dedim yanımda duran peçeteyi aldım . Gözlerimi sildim . Ablam için hayatta kalmam gerek onun

Sabah oldu bugün bu hastaneden çıkacağım . Nihayet biraz toparladım . Annem yanıma geldi ve ;

-Babanı hatılıyor musun tatlım ?

-Evet annecim hatırlıyorum

-Bizi dışarı da bekliyor sen hazır mısın ?

-Evet hazırım ben artık gitmek istiyorum dedim annemin gözlerine bakarak annem kalkmama yardım etti ve yavaşça kalktım. Arabaya doğtu koşar adımlarla gittim artık planımın ilk aşamasının başlamasına az kalmıştı .