Chapter 2

9 0 0
                                    


Elize POV

O-oh, what have you done Elize!

"So, anyone can tell me what the hell happen to my camera?" said by the man with a cold voice. Halata ang galit sa boses niya.

"Sir Ral-"

"What?!" He snap and looking at the man who holds my can. What the- MY FREAKING CAN!!!

"Ano po Sir, ahm, , nakita ko po kasi ito katabi ng camera niyo po at ang sabi po ng nagbabantay ng camera niyo, nakita raw po niya ito tinamaan ang camera, ho." sinasabi ng kasamahan niya yata habang nakauyuko. Why are they bowing?

Stupid Elize, they are not bowing, they are afraid like a puppy from that man. 

Ohhh, thank you inner voice! 

Kung nagtataka kayo nasaan po ako, well, nandito lang naman ako sa isang parte ng park kung saan may photo shoot. And I'm standing in the corner of the shoot kung saan maririnig ang pinag-uusapan ng isang empleyado and Sir Ralph ang name. Eavesdropping strikes! (LOL)

"WHAT?!" Sigaw ng gwapong Mama.

"Natamaan po ng latang ito ang camera niyo po, Sir Ralph" said by the startled employee.

"WHAT THE F***?!" Sabay kuha ng lata sa kamay ng empleyado niya "So, you telling me that this stupid can is the culprit for destroying my camera? ARE YOU KIDDING ME?!" Sabi ng galit na gwapong Mama. 

Walang basagan ng trip, eh sa gwapo naman talaga siya eh, other than that, he is so damn sexy and hot, *drools* 

SNAP OUT OF IT, ELIZE! Kaka-heart break mo lang, lumalandi ka na agad.

Whatever, I don't care. Yeah, *sigh* naaalala ko na naman ang nangyari kanina at naramdaman ko naman ang sakit sa puso ko. Kaya, I decided to move my feet and approach the man who holds my freaking can. *breath in* breath out* I can do this.

Habang nilalapitan ko sila, maririnig mo pa rin na pinapagalitan pa rin ng lalaki ang empleyado yata niya. Halatang- halata ang galit sa boses niya at sa ano mang oras ay bubuga na ng apoy, LOL, kaya ko pang mag imagine sa oras na ito.

"Sir, sorry po. Hindi ko po talaga alam kung kanino po ito at saan po ito galing." 

"I don't give a damn, what now, huh?" 

"Uhh, sir, ibawas niyo na lang po sa sahod ko po ang damages ng camera niyo po."

"Yes, I can do that but there's other better idea, YOU ARE FIRED!" what the- dahil lang sa iisang camera, aalisan niya ng trabaho ang isang taong walang kasalanan? Ugh, that man!

"Excuse me!" sabay tapik sa balikat ng gawapong Mama.

"WHAT?!" sigaw ng gwapong Mama habang humaharap sa akin.

"Hello po, Ako nga po pala si Elize and I owned that can." sabay turo sa latang hawak niya pa rin.

"What?!" Ano ba yan si Kuya, gwapo nga sana kaso "WHAT?! WHAT?! WHAT?!" lang yata ang alam niyang word.

"Akin po yang latang yan. Kaya kung ayos lang po, puwede ko po bang makuha ang lata ko?" sabay lahad ng kamay ko sa harap niya with matching smile pa yan ha. 

"Sir Ralph?" Sabi ng empleyadong katabi niya

"*cough* So you are the one who made my camera into pieces." sabi ni Kuya with cold voice pa yan ha. His eyes is getting darker but I can't stop myself appreciating them and look at them for a long time. It's my first time to see those eyes, when you look at them, it feels like you are being drawn in other dimension.

Stop it Elize! I shake my head and look at him again. When I met his eyes again, it is not angry anymore but amused? 

"Yea-, what?" Anong pinag sasabi ni kuya, "turn my camera into pieces", is he on drugs? Anong into pieces eh naalis lang naman ang takip sa likod ng camera niya at nagasgasan ng kaunti. 

"Are you deaf?" ayy, uupakan ko na ito. Alam ko pinalaki ako ng mga magulang ko na maging magalang at hindi bastos pero ngayon, I will break those rules for this man. He is so--UGH!

"No, hindi ako bingi, I hear you. Give me the can, please." nakalahad pa rin ang kamay ko sa harapan niya.

"Why should I? Can't you see that you have some issues here?" said by his irritated voice.

"Fine, what do you want?" surrendering, I'm so tired and exhausted for this day, so let's finish it.

"Pay me up."

"How much?" mag kano kaya ipaayos ang camera niya? May savings pa naman ako kaya kasya pa naman iyon. Hindi naman po sa nagiging mayabang ako pero we are rich, I think I can pay him up.

Opo, WE ARE DUPER RICH. My parents are both working for our company. We owned hotels and restaurants here in the Philippines and in other places. But hey, my parents are rich and I'm not. Kaya nga kumuha ako ng scholarship sa UP Manila para ipakita ko sa parents ko na I can do things on my own. I love my family, its just that too much power and money suffocates you.

"Php400,000.00" smirking

"ANO?!!!"

"You heard me right, pay me up Php400,000.00 for my camera." smirking

What should I do? Help!!!!!

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Please stay with me, *laughing* for almost 4 years past ako ulit naka-update ng story nito dahil sa super duper serious mode sa studies and being a student leader, hahahaahahahahahaha!

But, I hope you like it. And please, do comment for any VIOLENT REACTION and any kind of REACTIONS, hahahahaha.

Thank you! :) ;)

OPPOSITE ATTRACTSTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon