Ik + Hij = Niet Wij

3.

Het was woensdag ochtend en het begon eindelijk een beetje op de lente te lijken. De volgeltjes fluiten en de zon stak fel af tegen de blauwe lucht. Ik had mijn moeder zover gekregen om me met de auto naar school te brengen. Vraag me niet hoe, maar, ik had het voor elkaar. Vanochtend had ik extra veel tijd aan mijn uiterlijk besteed, want mijn plannetje moest goed gaan. Misschien was het wel een heel gemeen plan en zou ik het beter niet kunnen doen, maar mijn woede was te groot om me daar zorgen over te maken. Het landschap gleed aan ons voorbij en ik keek naar de kinderen die, vrolijk met elkaar kletsend, naar school fietsten. Ik hoopte maar dat Joey die knipook van gister had opgemerkt. Anders kon ik mijn plannetje wel vergeten. Onze auto stopte voor de school. Ik deed de deur open en stapte uit, alsof ik een model was. Mijn (misschien iets wat hoge) hakken maakten veel lawaai op de stenen vloer. Maar dat had ik juist nodig. Ik zag een paar mensen even naar me opkijken, met een blik van ontzag en dat deed mij erg goed. Ik liep naar binnen, recht op mijn doel af. Gelukkig wist ik dat het kluisje van Joey aardig dicht bij de mijne was. Ik liep naar mijn kluisje toen en keek onopvallend om mij heen en daar zag ik hem. Bij zijn kluisje. Meteen toen hij zag dat ik naar hem keek liep hij op me af, wat een goed teken was. 'Heyy' begroette ik hem, voordat hij wat kon zeggen. Hij nam mij even op en zei: 'Poe poe, dat ziet er goed uit.' ik wou hem een klap verkopen omdat ik er niet van hield als jongens dat zeiden. Maar ik hield me koest. Dat stemde niet in met mijn plan. Eigenlijk deed het me wel goed, om de diva uit te hangen. Ik haalde mijn handen even nonchalant door mijn haar en keek Joey uitdagend aan. 'Heb je uit school nog veel te doen?' vroeg ik hem. Hij keek me even verbaasd aan, om mijn plotselinge aandacht voor hem maar op zijn gezicht vormde zich al snel een brede grijns. 'Neuh, niet echt' zei hij koeltjes en keek nu ook naar mij. Voordat ik hem een voorstel wou doen was hij me al voor. 'Zullen we anders samen wat gaan doen?' vroeg hij terwijl hij vriendelijk naar me grijsde.

Dit werkte dus. En snel ook. Het is belachelijk hoe uiterlijk invloed kan hebben op jongens. Alleen daarom zou ik ze al moeten haten. Maar nee, dat kon ik niet. Mijn gedachten en hart hadden nou eenmaal een andere wil. En het lukte me niet daar tegenin te gaan.

Ik probeerde niet al te enthousiast te andwoorden en zei: 'oké, mij best' ik gooide een lok naar achter en liep heupwiegend de gang uit.

Ik verbaasde me over mijzelf. Ik had binnen 24 uur een date gepland met een knappe jongen en het ging niet eens moeilijk. Misschien was de rol als diva toch voor mij weggelegd. Maar ik walgde bij deze gedachte. Ik had een hekel aan meiden die heupwiegte, en nu deed ik het zelf. Het werd met de dag erger.

Heel wat lesuren later verliet ik eindelijk dat muffe schoolgebouw. Ik liep vrolijk met Joey aan mijn arm naar de fietsenstalling en alles leek goed te gaan. Opeens zag ik in de verte Dean. Hij leek te schrikken toen hij ons Zag, maar keek snel weg. Joey leek het te zien en begon snel ergens over te praten. 'Ben je er al een beetje overheen?' vroeg hij, op nieuwsgierige toon. Ik baalde dat hij dit onderwerp aankaarten. Want het liefst wou ik Dean meteen uit mijn gedachten schrappen. Maar dat lukte me niet. Zijn twinkelende pret lichtjes en zijn scheve lachje beleven me dag en nacht achtervolgen. Ook al zou ik hem dit nooit vergeven. Nooit.

En dat zou hij weten ook.

En dat was deeltje drie al weer. Sorry voor de spelfouten af en toe. Maaaarr het word allemaal nog veel spannender dus blijf vooral lezen😊