Steve En de strijd tegen Herobrine

Een nieuw misterie?

We liepen de eerste koepel in en het eerste wat ik zag was dat het volgens mij de kleine entreekoepel wel eens kon zijn Het was een kleine koepel die op zijn beurt weer met drie andere koepels in verbinding stond door middel van glazen buizen. Het zag er allemaal zo modern en wit uit. Het was allemaal hartstikke schoon, daardoor werd het glanzende effect van de verlichting extra versterkt. Ik was verbijsterd over welke planten er groeiden die normaal allang dood zouden moeten zijn in dit gebied maar blijkbaar hielden de koepels ze in leven. Het was net alsof ik net met een tijdmachine naar de toekomst was gegaan, maar oké het is nog steeds minecraft denk ik. 'Kom je nog?' Vroeg Zilvervin een beetje ongeduldig. Ik liep snel achter hem aan de linkerbuis van de "entreekoepel" in. Hij zei: 'We gaan even naar mijn baas om te melden dat jij hier bent en vervolgens zal ik je begeleiden naar een plek waar je kunt eten en kunt uitrusten want ik snap dat je nogal moe bent of niet soms?' Ik knikte instemmend terwijl we de buis verlieten en een trap opliepen om vervolgens een soort van troonzaal in te lopen. Ik keek verbijsterd naar al de dure dingen die ze in dit "iets" hadden verwerkt. Hoe zouden ze aan al dat goud en aan al die diamanten gekomen zijn die hierin zaten verwerkt? Oke, nu begin ik echt veel te veel details op te noemen over de gebouwen en alles ik stop al. We stonden inmiddels voor de "troon" waar waarschijnlijk de baas van Zilvervin op zat.
'Dat heb je weer eens prima gedaan Zilvervin. Je bent echt een aanwinst voor ons volk. Ik zal even kijken of we voor dit menswezen ook nog ergens een plekje hebben waar hij kan slapen.' Hij gebaarde naar een van de bijstaande vliegende vissen dat hij iets moest gaan regelen. 'Menswezen jij bent hier hartelijk welkom in ons nederige stadje. Rust maar lekker en eet en drink maar lekker maar zorg wel dat je voor overmorgen uit ons stadje terug naar de oppervlakte bent oké?' Zei de baas. 'Maar natuurlijk zal ik overmorgen terug zijn naar de plek waar ik behoor en hartelijk bedankt dat ik hier even mag rusten.' Antwoordde ik. De vliegende vis kwam net weer aangevlogen met een locatie waar ik kon gaan rusten. 'Eten moet je zelf maar even regelen menswezen.' Zei de baas. Hij gaf het briefje aan Zilvervin die mij zou gaan begeleiden naar de plek waar ik zou mogen uitrusten. Toch vond ik het een beetje overdreven hoe aardig hij tegen mij deed. Hij leek zelfs te gniffelen toen ik samen met Zilvervin wegliep. Zilvervin zei: 'We gaan naar de locatie om je te melden en vervolgens kom je met mij mee begrepen?' 'Maar ik mocht toch uitrusten?' Vroeg ik een beetje verward. 'Klopt' zei Zilvervin: 'Maar hier is iets niet helemaal in de haak. Dus je komt met mij mee gesnopen?' Ik knikte van ja en liep achter hem aan door allerlei koepels om vervolgens bij de best beveiligde koepel van allemaal uit te komen en daar eerst het kaartje met de handtekening van de baas te moeten laten zien ook al had ik meer het idee alsof hij een koning was. Toen we mij gemeld hadden liep ik achter Zilvervin aan de koepel weer uit waarbij hij zei dat ik even van hem een rondleiding kreeg. 'Gaan we echt een rondleiding doen?' Vroeg ik een beetje slaperig. 'Nee, dat gaan we niet doen. Dat was alleen om geen argwaan te wekken.' zei Zilvervin. 'We gaan naar mijn huis.' Toen we bij zijn huis waren aangekomen en naar binnen liepen kreeg ik een soort van schok. Ik geloofde mijn eigen ogen niet! Wat was dit allemaal en waarom deed Zilvervin zo geheimzinnig?