Pencil (UNDER REVISION)

Suddenly Becoming His Seatmate

--------------------------------------------------------------- 

Uhmm...Hello po! Ito po yung Chapter 2.............hehe :) Sana walang pagkakamali... 

----------------------------------------------------------------

Chapter 2 : Suddenly Becoming His Seatmate

Troy's POV

"Ahh...Ako nga pala si Troy, nice meeting you"

"Medyo weird yung una nating pagkikita sa isa't isa pero...Nice meeting you too..."

Totoo yun...medyo weird talaga ang una naming pagkikita...Akalain mo nga namang makita ko syang nasa ere at dahil lang lahat ito sa isang pencil...yung pencil na kanina pa nya hinahabol...

Sobrang importante ba sa kanya itong pencil na ito?Kasi, hindi naman nya hahabulin hanggang dito yang pencil na iyan kung hindi importante diba?Haaay...hayaan ko na nga lang...Ayokong mangusisa...Pero aaminin ko, ang cute nya...hehe:)

Sayang nga lang hindi ko sya nahalikan kanina...joke lang :)

Habang tinititigan ko si Iza,biglang...

"Gyaaaaaaaah!OMG!!!" at yun ang kasama ni Iza...bigla nalang sya sumigaw...Ano ulit yung pangalan nun??Sinabi ni Iza yun kanina diba?Atsaka, parang nakita ko na sya dati...san ba?

"Pambihira ka naman Tiffany...nakakabingi yun ha..."sabi nya habang tinatakpan pa rin nya yung tenga nya

Tapos naalala ko...sinabi nya yung word na Tiffany...

Tiffany,Tiffany,Tiffany,san ko ba narinig yung pangalan na yun?Tapos tiningnan ko sya at naalala ko...Nakita ko yung mukha nya na namumula tapos bigla syang tumalikod......Ahh!Naalala ko na!Sya yung kapitbahay namin na palaging nakatingin sa akin...Dito rin pala sya nag-aaral

Kakausapin ko na sana sya ng biglang hinatak nya si Iza at may binulong...Pagkatapos nun, bigla ring sumigaw ng malakas si Iza tapos mamaya maya, natauhan na rin...Bumalik sila sa amin ni Andrew para magsabi na ng goodbye...

Aw:( Hindi ko na siguro makikita muli si Iza...Nakakalungkot...Ahuhuhu

Magkikita pa ba kaya kami?Sana nga magkita pa...kasi...ewan ko ba...parang lang gusto ko syang mas lubusan pang makilala...

Oh by the way, ako nga pala si Troy...Minsan masiyahin,minsan matampuhin, minsan parang spoiled brat, minsan parang lang sira ulo...yung tipong ngingiti tapos mamaya bigla na lang malulungkot tapos tatawa ulit...alam kong minsan ganun ako...aware talaga ako dun...pero hindi ko talaga alam kung bakit ako ganun eh...basta na lang naging ganun ako...

Mga parents ko naman, well....palaging nag-aaway pero palagi ring nagababati...At kahit ganun sila, mahal ko sila...Meron akong isang kapatid na babae...Bale, dalawa lang kaming magkapatid...At ako ang panganay...Ang pangalan ng kapatid ko ay Tina...Makikilala nyo rin sya...hintayin nyo na lang kung kailan...hehe

Tapos ang bestfriend ko namang si Andrew ay kadalasang seryoso lang...yung tipo na gusto lang na nasa tahimik na lugar lang sya...Pero minsan, ngumingiti rin yun...Pero hindi katulad ng sa akin na parang nababaliw...Maraming nagsasabing pag nakita mo syang ngumiti, ibig sabihin, may magandang mangyayari sa iyo o kaya may himalang nangyari...Pero kahit ganun sya sa ibang tao(I mean yung pagiging serious nya) hindi sya ganun sa akin...Ako lang actually ang kaclose nyan...Kasi matagal na kaming magkasama...Nakilala ko sya nung mga Elementary pa lang kami...Ang cute na nun tapos matalino pa...Pero ngayon, hindi na sya cute, gwapo na sya...

Pero kahit lalake sya, hindi sya maligalig...Andun lang sya sa isang sulok at nagbabasa lang ng paborito nyang manga...Hindi sya mahilig sa Sports at mahinhin kumilos...Madalas pa nga kami napapaaway noon dahil madalas syang sabihang bakla...At dahil ako ang bestfriend nya, syempre ako ang nagtatanggol sa kanya...Ngayon lang actually sya naging ganyan ka seryoso...Dati kasi,palatawa yan at mahilig makipaglaro...Pero ngayon hindi na...:'(