Rich Vs. Poor

01

"Mam! Alsjeblieft?"

"Madeleine, ik weet niet of ik het kan beta-"

"Het is gratis."

Mijn moeder keek even twijfelend de andere kant op voor ze een zucht gaf en ze een kleine glimlach mijn kant op gooide.

Ik gaf een gil en sloeg mijn armen om haar heen waarna ik naar boven vertrok.

Boven gekomen ging op het matras dat op de grond lag liggen en keek naar de foto die ik in mijn handen had.

Hoe zou het zijn om rijk te zijn? Hoe zou het zijn om geen geldzorgen te hebben? Hoe zou het zijn om als een normale puber dagelijks met vrienden kunnen gaan winkelen en geld uit geven? Daar ging ik achter komen door mee te doen aan een onderzoek. Een klein gilletje van geluk verliet mijn mond.

Ik staarde weer naar de foto waar een groot huis op stond en ik alleen maar van zou kunnen dromen. Ik had niet in de gaten dat mijn moeder met een kleine glimlach om de hoek van de deur keek.

Ik mocht een zes maanden lang in een luxe huis rondlopen en doen alsof alles van mij was. Ik had toegang tot onbeperkt geld en mocht ermee doen wat ik wilde.

Met een grote grijns op mijn gezicht viel ik in slaap terwijl de foto door de kamer dwarrelde.

Ik gilde toen ik de limousine de straat in zag rijden. Ook mijn moeder- die naast me stond- keek er met grote ogen naar.

De auto stopte voor mijn neus en er stapte een oude man uit. Hij lachte toen hij onze gezichten zag en gaf ons een tedere blik. Niet dat ik dat zag want ik was te druk bezig met de enorme auto die voor mijn neus stond. De man liep naar de deur en hield die open waar ik met open mond instapte.

Nadat de man weer was ingestapt, mijn moeder gegroet had en verzekerd had dat alles goed zou komen reden we weg. Ik zwaaide naar de beurt die mij met een lach uitzwaaide.

We waren close met de omgeving. We leefde in een buurt waar iedereen blij was met wat die had en niet moeilijk deed om het te delen, ze wisten ook hoe blij ik was toen ik aan dit onderzoek mee mocht doen en waren er zelf ook helemaal gelukkig mee. Deze buurt kun je zien als een grote familie die van elkaar houd en voor elkaar opkomt. Ja, ik was gelukkig.

Ik wreef over de leren bank en keek met grote ogen rond. Halleluja! Hoezo luxe. Ik ging achterste voren op de bank zitten zodat ik langs de man op de weg kon kijken.

"Hoe heet u?" De man keek even over zijn schouder en glimlachte.
"Mijn naam is John." Ik knikte.

De man begon hard te lachen toen ik vroeg of ik in de koelkast mocht kijken. Ik bedoel, straks maak ik iets kapot ofzo.

Ik keek nieuwsgierig uit het raam toen de auto langzamer begon te rijden. Ik keek naar de grote, witte villa's met hoge beveiligingshekken. Toen de auto stopte werd ik helemaal nieuwsgierig en drukte mijn neus tegen de ruit aan.

Er ging een hek open en kwam er een klein gezin richting de auto lopen. De jongen keek- integenstelling tot mij- ongeïntereseert en slofte naar de auto.

De oude man stapte weer uit en deed de deur voor de jongen open. Zijn moeder gaf de jongen een dikke zoen, die hij wegveegde toen hij instapte. De vrouw keek snel naar binnen, keek naar mij en begon te stralen.

"Omg Jack, kijk dat beeldschone meisje in de auto." Kirde ze tegen haar man. Ik denk dat het haar man is. De oude man- ik bedoel John deed de deur dicht groette de ouders en stapte weer in.

Ik zwaaide naar zijn ouders toen we weggreden die glimlachend terugzwaaide. De jongen hing onderuit gezakt tegen de leuning en had uit de koelkast een biertje gepakt. Pff aso!

"Hoi." Ik lachte naar hem terwijl ik dat zei. Hoe anti-social hij was weet ik niet maar hij reageerde niet en keek me alleen maar aan.

"Ben je doof?"

Nog steeds reageerde hij niet. O wacht, als hij doof is hoort hij de vraag natuurlijk niet. Ik gebaarde naar mijn keel en maakte toen een kruis met mijn handen waarna ik hem vragend aankeek.

"What the fuck was dat?"

Hij kan dus wel praten...

Ik knipperde even met mijn ogen waarna ik hem boos aankeek.

"Ten eerste, mag je niet vloeken want dat is onbeleeft en ten tweede mag het ook wel wat enthousiaster."

Nu kwam er een minachtend grinnikje uit zijn mond.

"Dat maak ik zelf wel uit. En ten tweede-" De laatste woorden kwamen kinderachtig uit zijn mond, alsof ik een baby was. "-gaat enthousiast zijn nogal moeilijk met zo'n lelijk persoon in de auto."

Na die woorden stond ik helemaal perplex. Wat denkt die arrogant kwast wel niet!

"Zeg grompot, ik ben je spiegel niet!"

Na die woorden draaide ik me om en ging weer met mijn knieën op de bank zitten en maakte een gesprek met John, die wél aardig was.