14 November 2014
Lieve Xander,
Ik zag je vandaag mijn brief lezen, je moest lachen, ik hoop dat het iets positiefs was. Dat heb ik gezien als mijn signaal, ik hoop dat dat oké is.
De manier waarop je lachte deed me denken aan die keer dat we naar ABBA luisterde en tot de conclusie kwamen dat, dat de enige band is waar we dezelfde mening over hebben. Tijdens het schrijven van deze brief besloot ik dan ook de Zweedse popband op de achtergrond op te zetten, gewoon voor het idee. Ik weet ook nog hoe hij schaterde van het lachen en daarna zei:
'Ik zal nooit iets van jullie begrijpen, echt niet. Jullie zijn het overal over oneens behalve deze band! Van alle bands op deze planeet is het de band die de soundtrack van Mamma Mia de film vormde waar jullie allebei graag naar luisteren.'
Soms voelt het alsof alle herinneringen minstens een eeuw oud zijn. Als uit een ander tijdperk. Misschien was het ook wel een ander tijdperk. Maar het is zo naar om in een tijd 'voor' en 'na' te denken, het is dan zo definitief. En ik denk dat er geen tijd is 'na', alleen een tijd 'zonder'.
Fock. Is het voor jou ook zo zwaar?
Soms wil ik er een einde aan maken. Aan het denken, aan het huilen, aan het alleen zijn. Ik wil me gewoon weer goed voelen. Weer gelukkig zijn. Dat zou hij hebben gewild. Waarom lukt dat niet? Godver.
Met veel liefs,
Minerva
JE LEEST
Found messages
Cerita PendekTwee mensen gaan verder met hun leven. Dat blijkt moeilijk. Een terugblik op het leven.
