Puzzle piece

chapter 17- ate..

Rica's pov

Hay, buti linggo ngayun at tsk ayoko mag-gabi lunes na naman.. kakauwi lang namin galing church. Naks ang bait haha, mag-aalis lang nang kasalanan at mga masasamang loob na dumadapo sa akin.

Nagtataka ba kayo kung anong ganap nung starbucks thing? amm pano ba to kasi pagkatapos namin walang imikan at chaka bumait sya ang its creepy di ako sanay

Una sya nagbayad, pangalawa ang gentlemen nya and last hinatid nya ko yung totoo baka may gayuma yung Starbucks  and that is creepy talaga hindi ako sanay mas gusto ko pa yung mayabang kesa sa mabait atleast makaka usap at nakakabarahan, eh hindi.

At sinusundan nya ko opo, sinusundan nya ko at ang mas nakakakilabot ay ngumingiti sya sa akin for crying out loud. Need ata nito nang pera bibili ata nang shot gun. Sige imaginative ko na.

Andito ako sa golden heaven kung saan sya nakaburul. Hay, ang tagal na rin yun pero miss ko pa rin sya. Ate na rin ang tawag namin sa kanya dahil pag malungkot kami o may problema andyan sya palagi

I wipe my tears ito na naman ako kasi were close na parang we are same blood, sisters ganun pero nagulat ako nung may humawak sa balikat ko pag tingin ko sila trixie at alyssa andito.

"Hay, 2nd death anniversary na ni ate"-malungkot na sabi ni alyssa

Nilagay ni trixie yung bulaklak sa malapit sa grave ni ate at saka sya umupo at tumabi sa amin sa damuhan.

"Natatandaan ko pa nun, nung inasar ako nila max nung elementary sya yung nagtatanggol sa akin"-trixie

"Natatandaan ko rin nung nadapa ako nun lagi syang may dala ng band aid "-ako

"At nung nalock ako sa room nung elementary... sya yung nagligtas sa akin"-alyssa,at bigla na lang syang umiyak. Di na rin namin napigilan ang luha naming, ang hirap pa din kasing tanggapin na wala na siya like hindi man namin siya makwento nang lovelife naming (kung meron man), yung mga kwelang sagutan pag nag-aadvice siya, mga deadmang manliligaw sa kanya na puro kalokohan bago siya ligawan.

"A-ate *sniff* miss ka na namin *sob* di pa rin namin tanggap na wala ka na *sob* s-sino na magtatanggol sa amin...."-ako

"At sino na rin *sob* y-yung mag cocomfort sa amin? *sob*"- trixie

"Ate mahal na mahal ka namin *sob* alam mo naman yun diba? *sob* a-te"-alyssa, iyak lang kami ng iyak. Di talaga namin tanggap na wala na sya sa amin.

"Ate,  *sob* kami ng bahala *sob* kay monique"-ako, saka kami tumayo at nagdesisyong na umalis sa golden heaven, hindi kami nagtatagal doon dahil mas Lalo kaming nasasaktan sa katotohanan. Papunta na kami sa yellow street kung saan nakatira si manang des

"Oh rica, trixie, alyssa. Pinuntahan nyo na ba sya?"

"Opo, ah si monique po?"-alyssa

"Ah andun sya alam nyo na naglalaro"

Tumango kami at pinuntahan ang two years old na si monique. Kamukhang kamukha nya talaga, as always maganda ang baby namin. Kaso lalaki na to tapos magkaka-jowa ay ligaw pala muna. Ang advance ko talaga mag-isip jusko.

"Mommy!"-Monique, napalingon siya bigla kaya tumakbo sya sa amin at hinug kami mommy ang tawag nya sa amin

"Naging good girl ka ba?"-trixie

"Opo naman po mommy. Mana po kaya ako sa inyo"-monique

Kahit two years old na ito matalino sya tulad nya.

Pinat ko ulo nya gusto nya kasi na pinapat yung ulo nya.

Nagtagal kami ng dalawang oras at nagdesisyong umuwi na nagpaalam na kami nung una ayaw pa kaming pauwiin ni monique pero napilit namin sya kaya ok na

"Bye"-trixie & alyssa

kumaway ako sa kanila at dumeretsyo na pauwi nang Bahay dahil kung hindi agad ako umuwi baka malaman ko na pinapahanap na ko nang barangay dahil hindi pa ko nakakauwi, oa man kung pa-barangay agad pero swear ginawa ni mama yun nung hindi pa nakauwi si kuya tas malaman na lang namin na nasiraan sila nang kotse kaya nag-lakad sila, eh si mama di benta yung excuse ni kuya kaya buong mag-damage puro sermon...
.
.
.
.
.
.
.
As I look up to the sky..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Hahanapin ko sya. Promise ko yan sayo