Islam Aşıkları

Hz. Ömer'in Müslüman Olmasi

Hz. Ömer (r.a)
Peygamberlik güneşinin kâinatı aydınlatmasının üzerinden altı yıl geçmişti. Şirk ile tevhid arasındaki mücadele her geçen gün daha da artıyordu. İman sa­fına geçenlerin sa­yısı arttıkça, müşriklerin baskı ve zulümleri de o nispette artı­yordu. Re­sû­lul­lah (a.s.m.) İslam'ın kuvvetlenmesi ve Müslümanların zulüm ve işkenceden kurtulması için çareler arıyordu. Bu maksatla, bir grup Müslüman'ın Habeşistan'a hicret etmesine izin veriyordu.

Müşriklerin bir araya toplanıp Re­sû­lul­lah'ın vücudunu ortadan kaldırma kara­rı aldıkları günlerdi... Müslümanlar ibadetlerini gizli olarak yapıyorlardı. Henüz Müslüman olanların sayısı 40'a ulaşmamıştı. Re­sû­lul­lah (a.s.m.), müşrikler arasında bulunan, güçlü kuvvetli ve halk arasında itibarlı iki Ömer'den birinin Müslüman olması için Allah'a duada bulundu ve şöyle niyaz etti:

"Allah'ım! İslam'ı Ebû Cehil bin Hişam veya Ömer bin Hattab'la kuvvetlen­dir!"[1]

Ne gariptir ki, bu iki Ömer'den biri olan Ömer bin Hişam, diğer namıyla Ebû Cehil, Re­­sû­lul­lah'ı öldürecek olana 100 deve vaat ederken, Ömer bin Hattab da bu teklifi kabul edip Re­sû­lul­lah'ı öldürmek üzere yola çıkıyordu...

O Ömer ki, cesaret ve şecaatiyle Kureyş arasında nam salmıştı. Dediğini ya­par ve kendisine hiç kimse mâni olamazdı. Kılıcını kuşanıp Re­sû­lul­lah'ı öldür­mek üzere yola çıktı.

Bütün hiddet ve şiddetini üzerinde toplamış, gidiyordu. Yolda yeni Müslüman olmuş Nuaym'a rastladı.

Nuaym:

"Nereye gidiyorsun böyle, ey Ömer!" dedi. Hz. Ömer celalliydi:

"Kureyş'in arasına yeni din icat edip ayrılık düşüren Muhammed'in vücudunu ortadan kaldırmaya!" cevabını verdi. Nuaym:

"Ey Ömer," dedi, "kız kardeşin ve enişten de onun dinine girdi. On­dan haberin var mı? Sen önce onları o dinden döndür."

Ömer bir şaşkınlık ve tereddüt geçirdi. Sonra hışımla yolunu değiştirdi ve doğruca eniştesinin evine yöneldi.

Ömer bin Hattab, kız kardeşinin evine gelince kapıda durdu ve içerden yanık sesle eniştesinin Kur'ân okuduğunu işitti. Hızla içeri daldı. Eniştesi ve kız karde­şi, okudukları Kur'ân sayfasını hemen sakladılar. Ömer:

"Getirin bakayım okuduğunuzu!" dedi.

"Yok bir şey!" dediler. Ömer öfkeyle:

"Demek duyduğum doğruymuş, siz de ona uymuşsunuz!" de­di. Hemen arkasından eniştesinin yakasından tutup yere yapıştırdı! Kocasını kurtarmak isteyen kız kardeşi Fâtıma'yı, indirdiği darbelerle kanlar içinde bırak­tı. Kız kardeşi hem ağlıyor, hem de Kelime-i Şehadet getirerek Müslümanlığını ilan ediyordu.

Bu acıklı manzara birden Ömer'in öfkesini dindirdi. Gazabının yerini bir acı­ma aldı. Yumuşak bir sesle:

"Getirin bakalım okuduğunuzu." dedi. Fâtıma (r.anha) ondan, önce temizlenmesini istedi. Sonra da Tâhâ Sûresi'nin başından okumaya başladılar.

Kur'ân okundukça Ömer'in kalbinde dalgalanmalar oldu. Kur'ân'ın belagatı kalbine ılık ılık akmaya başladı. Daha fazla dayanamadan:

"Bu ne tatlı bir kelam!" dedi. Re­sû­lul­lah'ın nerede olduğunu sorup öğrendi ve doğruca Dâr'ül-Erkam'ın evinin yolunu tuttu.

Re­sû­lul­lah o sırada sahabilerle sohbet ediyordu. Hz. Hamza, Ömer'in gelişi­ni gördü. Sahabiler endişeye kapıldı! Resûl-i Ekrem Efendimiz (a.s.m.) hiç telaş göstermeden:

"Bırakın gelsin." buyurdu.

Hidayet güneşinin cazibesine kapılan Ömer, Kelime-i Şehadet getirip Müslüman ol­duğunu ilan etti. Peygamber Efendimiz ve orada bulunan sahabiler se­vinçle tekbir alma­ya başladılar. Re­sû­lul­lah'ın bir gün önce iki Ömer'den birinin Müslüman olması için yapmış olduğu dua kabul olmuştu...

Hz. Ömer, 40'ıncı Müslüman'dı. Artık o, cesaret ve kahramanlığını İslam davası uğrunda kullanacaktı.

"Ne duruyoruz?!" dedi, "Gidip Kâbe'de açıkça ibadetimizi yapalım."

Re­sû­lul­lah, sağında Hz. Ömer, solunda Hz. Hamza olduğu hâlde Kâbe'ye yöneldi. Bu manzarayı gören müşrikler şaşırdılar. Bazıları Hz. Ömer'in onları tes­lim aldığını sandı. Fakat Ebû Cehil durumu fark etti:

"Hayır," dedi, "bu geliş başka geliş, Ömer'i de kaybettik!" diye hayıflandı.

Gerçekten de biraz sonra Hz. Ömer onların önünde durdu ve:

"Kimse yerin­den kımıldamasın, yoksa boynunu vururum!" diye haykırdı.

Müşrikler donup kalmışlardı. Hiçbir şey diyemediler.

Böylece, Müslümanlar ilk defa açıktan açığa Kâbe'de namaz kılmaya başla­dılar. O zaman Resûl-i Ekrem Efendimiz, Hz. Ömer'e, hak ile batılın arasını ayı­ran manasına "Fâruk" unvanını verdi.[2]

Hz. Ömer'in Müslüman olması sadece müminleri değil, gökteki melekleri bile sevindirmişti! Nitekim az sonra Cebrail (a.s.), Peygamber Efendimize (a.s.m.) gelerek:

"Gök ehli, Ömer'in Müslüman oluşunu birbirine müjdeliyor­lar!" dedi.[3]

Peygamber (a.s.m.) sohbetinden ve Kur'ân güneşinden nur alan Hz. Ömer'in kabiliyetleri birden parlayıverdi. İslam tarihinde "adaletin timsali" olarak anıl­dı.