| One | Cameron Dallas |

Chapter 2

"Ουάου! Αυτό είναι θαυμάσιο!" η Έμυλι χτυπάει μικρά παλαμάκια με τα χέρια της και με αγκαλιάζει.

"Ναι, το ξέρω" ανταποδίδω ένα χαμόγελο.

"Και τώρα δηλαδή θα μείνεις εδώ μόνιμα;"

"Όχι τελείως μόνιμα, αλλά μέχρι να τελειώσω το Πανεπιστήμιο. Μετά θα δω τι θα κάνω".

"Λοιπόν, πραγματικά χάρηκα πολύ για 'σένα. Ποιος να μου το 'λεγε ότι η μικρή μου Κρίσταλ κάποια μέρα θα ερχόταν στο Λος Άντζελες και θα σπουδάζει σαν μία τελειόφοιτη. Συν ότι θα παρακολουθεί πως γυρίζονται οι ταινίες στο Χόλιγουντ. Oh Θεέ μου είμαι περίφανη για 'σένα Κρις και πρέπει να το ξέρεις" λέει πιάνοντας μου τον ώμο φιλικά.

"Το ξέρω. Λοιπόν εμένα με συγχωρείς αλλά πάω να δω αν χρειάζεται κάτι η μαμά πριν μπω για μπάνιο" λέω με τον πιο ευγενικό τρόπο που μπορώ να βρω.

"Δεν νομίζω να χρειάζεται κάτι. Θα έχουν πιάσει συζήτηση οι δυό κατίνες τώρα και δεν θα σταματούν". Μένουμε για λίγο να κοιτάμε η μία την άλλη μέχρι που σκάμε και οι δύο στα γέλια.

"Να μην το ξεχάσω κιόλας! Το άλλο Σάββατο θα σας βγάλω όλους για να σας κεράσω για τα γενέθλια μου! Έτσι θα μπορείς να γνωρίσεις καινούργια άτομα εδώ, να κοινωνικοποιηθείς και να μάθεις καλύτερα το μέρος δεν συμφωνείς;!". Μπορώ να πω ότι ο ενθουσιασμός στο πρόσωπο της και στα λόγια της ειναι ξεκάθαρος.

"Δεν χρειάζεται, αλήθεια. Άλλωστε το  Πανεπιστήμιο αρχίζει και θέλω να είμαι έτοιμη". Ειλικρινά δεν νομίζω να ταιριάζω με την παρέα της, και δεν θέλω να τους φορτωθώ κιόλας σαν ένα κοριτσάκι που ούτε καν έχει ακόμα ενηλικιωθεί. Θα είμαι σαν χαμένη που μόλις ήρθε από μία επαρχιακή πόλη και δεν ξέρει τι της γίνεται. Ήδη δεν ξέρω καθόλου το μέρος ούτε κανέναν άλλον εδώ πέρα εκτός από την θεία και αυτήν. Απ' την άλλη θα είναι μια καλή ευκαιρία να γνωρίσω κόσμο και να μάθω καλύτερα την πόλη, αν και το να πάω σε ένα μπαρ δεν βοηθάει και τόσο σε αυτό που σίγουρα σε μπαρ θα τους πάει. Και με τα δίκια της. Άμα δεν πάνε τώρα που είναι 23 πότε θα πάνε;

"Ohh έλα τώρα! Είμαι σίγουρη ότι θα περάσεις καλά! Άσε που μπορείς να βρεις και κανένα αγοράκι"

Κάθομαι και την κοιτάζω με το στόμα ανοιχτό. Αγοράκι; Ούτε καν! Το τελευταίο πράγμα που θα σκεφτόμουν μέσα στο χαμό που επικρατεί στο κεφάλι μου είναι τα αγόρια. Έχω να κάνω τόσα πολλά μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα, και αμφιβάλλω αν τα έχω τελειώσει όλα. Έχω να ετοιμαστώ για το Πανεπιστήμιο, να βρω ένα σπίτι να μείνω, να δω για αυτοκίνητα, να εξερευνίσω την πολιτεία, να πάω στο Χόλιγουντ.