Ellerimi sıranın üzerinden çekip etrafıma bakındım hala gelmemişti sınıfa. Bunu umursamayıp kaya ve cem'in konuşmasını dinlemeye başlamıştım ki Burak sınıfa nefes nefese girdi. Kaya burak'a bakıp 'hayrola' bakışı atınca Burak önümüzdeki sarışın kızı yana iterek sıraya oturup.
"Kardeş bu gün çağlar tam olarak dönüşünü ispatlamak adına Araf'ı çağırmış." Dedi nefesini düzenlemeye çalışırken.
"Ne, O olaylar geçmişte kalmamışmıydı ne alaka Araf?" Dedi kaya ayağa kalkarken. Onun kalkmasıyla Cem ve Burak'ta ayağa kalktı
"Bilmiyorum ama depoya çağırmış muhtemelen sürpriz yapacak" dedi neden bahsettiklerini bilmediğim için sadece dinliyordum.
"Şu saçmalığa göz yumamam, çocuğun bir suçu yok, kız ona sulandı bunu herkes biliyor" dedi kaya sinirle
"Geç bile kaldık" çakıl sınıfın kapısından bize bakıyordu.
"Hadi o zaman"
Okulun kapısından çıkarken güvenlik ne işe yarıyor acaba? Diye düşünüyordum. Kaya kendi arabasına doğru ilerlerken bir an olduğu yerde durup arkasına döndü
"Hayal sen nereye?" Diyerek bana baktı
"Hadi ama siz yokken çok canım sıkılır." Diyerek ellerimi önümde birleştirdim
"Umrumda gibimi gözüküyor?"diyerek bana doğru bir adım attı.
"Eğer beni burada bırakırsan, amcama kaçtığınızı söylerim." Diyerek sırıttım kaya ise göz devirerek tekrar arkasına dönüp arabasına bindi. Bense hızla onun arabasına binerek kapıyı kapattım.
Sessiz bir yolculuk yaptıktan sonra boş bir mahalleye girdik. Gerçekten hiç kimse yok gibiydi evlerin boyaları yağmura ve rüzgara dayanamayıp solmuşlardı etrafta insan yoktu ayrıca mağazaların camları kırıktı. Kaya yola bakarak
"Yanımdan ayrılma"dedi
Araba durunca etrafıma baktım. Sokağın sonundaki çıkmazdaydık. Büyük fabrika gibi bir yerdi fakat hala kullanıldığından şüpheliydim.
Kaya arabadan inince bende indim. Çakıl ve diğerlerinin arabaları da gelince beraber fabrikaya girdik. Etrafta sadece pencerelerden vuran güneş ışıkları vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Fakat beni şaşırtan. Artık kullanılmayan bir fabrikanın içinde neden bu kadar insan olduğuydu. Ortada kare bir alanın etrafına birikmişlerdi.
Biz içeri girince birkaç kafa bize dönmüştü. Kaya beni iyice yanına çekti çakıl ise sol tarafıma geçerek elini omzuma attı. Bu onun dilinde 'korkma, yanındayım' demekti.
Kalabalığın içinden ortadaki kare alana ulaştığımızda gördüğüm şeyle olduğum yerde durdum. Şu an ortadaki kızmış bir boğayı andıran, bizim yaşlarımızdaki bir çocukla, köşedeki bana küçük canavar diyen öküzün başında durmuş onun kanayan yüzüne acımadan bakıyordu, ciddiyim yüzü kurumak üzere olan kanla doluydu. Dudağı ve kaşı patlamıştı.
Çakıl bana bakıp "Siktir derken ben çoktan kolunun altından çıkıp şu kare alanın içine girmiştim. Aklıma ablam gelmişti gözlerimin yanmasına lanet ederek yumruğunu havaya kaldırmış çocuğun yanına adımladım. Elini havada tutup yumruk atmasını engelledikten sonra
"Ne yaptığını sanıyorsun!" Sesim tahmin ettiğinden de yüksek çıkmıştı etraftakilerden çıt çıkmadan bizi izliyorlardı. Çocuk tek kaşını kaldırıp
"Hayrola bu gece altında yatacağın kişiyi aldığım için mi bu ka-" Çocuğun sözünü bölen çakıl'ın attığı yumruktu.
"Kendine gel lan" diyerek yere düşen çocuğa tiksinerek baktı çakıl.
Çocuk çakıl'ın görünce afalladı sendeleyerek ayağa kalksada şaşkınlığı yüzünden okunuyordu.
Fabrikanın kapısından bir gurup daha girdi içeri. Üç kişilerdi onlarda bizim yaşlarımızdaydı fakat aralarından esmer olanı tanıyor gibiydim.
"Oooooo İkizleri görmek ne büyük şeref" diyerek öne atıldı esmer olan. Çakıl'ın yüz hatları gerilince elimde olmadan bileğinden tuttum.
"Senin yaptığın şerefsizliği öğrenince mecburen geldik Çağlar" Diyerek yanımıza geldi kaya. Demek çağlar buydu ne kadar çok değişsede bakışları hep aynıydı.
Çağlar kaya gili baştan sona süzdükten sonra gözleri bana kaydı. Yanıma yaklaşıp
"Döndüklerini ilk söylediklerinde inanmamıştım" diyerek yüzümü inceledi tekrar
"Dönmedim zaten çağlar yanılmamışsın, sadece kuzen sevgisi ağır bastı o kadar" diyerek Çakıl'ın bileğini bıraktım.
"Hayal ve Burak, siz Araf'ı arabaya götürün biz geliyoruz" diyerek söze başladı cem. Burak bizim öküze doğru yaklaşınca adının Araf olduğunu öğrenmiş oldum.
"İşim bitmişti zaten, götürebilirsiniz. Bir daha ki sefere bu kadar kolay olmayacak"diyerek alaylı bakışlarından attı çağlar, kaya ona umursamaz bakışlarından atarken benim kafamda bütün parçalar birleşiyordu.
"Senin amacın Araf değildi zaten, senin amacın bizi görebilmekti. Kuzenlerimin seninle asla normal koşullarda buluşmayacağını bildiğin içinde kendince nedenler vererek Araf'ı kullandın sadece." Diyerek
Kaya'ya baktım. Çağlar ise bana gülümseyerek bakıp
"Doğru olmadığını söyleyemem" dedi
Kaya bana yaklaşıp beni kendine çekerek.
"Gidelim" diyerek emir verdi bense son kez Çağlar'a dönüp
"Çok ucuz numara be, çağlar" diyip kıkırdadım hala küçüklüğündeki gibi kendi istediği olana kadar zorlardı.
Tekrar kaya'ya dönüp
"Burası bir depo değil, kaya" dedim elimle etrafı göstererek. Kaya ise kısa bir süreliğine bana dönüp
"Kimin umrunda?" Diyerek tekrar önüne döndü.
"Git gide Burak'a benziyorsun." Diyerek sırıttım.
"Allah korusun" diyerek tebessüm etti.
Merhaba okurlarım bu gün son yazılıyı olduk. Be bende yeni bölüm yayınlamak istedim😄😂
