Ep 17 ~ Finally

5.4K 500 39
                                    

# မလွပတဲ့ဇာတ္သိမ္းတစ္ပုဒ္ကိုမင္းမို႔လို႔ျခယ္
သခ်င္တယ္...ပထမဆံုးအၾကိမ္အျဖစ္...ကိုယ္မင္းကိုမုန္းမိျပီLuရယ္... #

# ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္အျဖစ္မင္းကိုခ်စ္ခဲ့ျခင္းမွ
ာ...ေနာင္တေတြမပါေအာင္ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရခဲ့တဲ့အတြက္...ဘုရားသခင္ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ #

××××××××××××××××××××××××××××

"Lu, ကိုယ္ဒီေန႔မနက္..."

အခန္းတံခါးကိုတြန္းဖြင့္ရင္း...အားတက္သေရာဝင္ခ်သြားတဲ့ကြ်န္ေတာ့္ေျခလွမ္းေတြတံု႕ကနဲရပ္သြားတယ္...

ဗလာက်င္းေနတဲ့အခန္းၾကီးရယ္ ~

ပိုင္ရွင္မဲ့ကုတင္တစ္လံုးရယ္ ~

လူသံုးကုန္ပစၥည္းေတြတစ္ခုမွတင္ထားျခင္းမရွိတဲ့ဗီရိုၾကီးတစ္ခုရယ္ ~

ဒါဘာေတြလဲ ~!!

ရွင္းလင္းလစ္ဟာေနတဲ့ေနရာလြတ္ေတြကိုေဝ့ဝိုက္ၾကည့္လိုက္ရင္း...ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းထဲကအေတြးေတြတပ္သုတ္ရိုက္ကုန္တယ္...

** အခန္းမ်ားမွားေနတာလား **

ဒီအခ်ိန္မွာ...ဒီေနရာကို...ေလ်ာက္ေနက်ေျခလွမ္းေတြကသစၥာမေဖာက္ႏိုင္မွန္းသိေနေပမဲ့...လိုရမယ္ရတံခါးနံပါတ္ကိုေျပးၾကည့္မိေသးတယ္

** 101 တဲ့ **

အဲ့ဒါဆို...ဒါေတြကဘာေတြလဲ...

ဘာလို႔အခန္းထဲမွာ...ဘာမွမရွိရတာလဲ...

Luေရာ...Luကေရာ...ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ...

ဟင့္အင္း...မျဖစ္ႏိုင္ဘူး...

Luကြ်န္ေတာ့္ကိုထားခဲ့ျပီလို႔မေျပာၾကပါနဲ႔...

ဒါ...ဒါလံုးဝမျဖစ္ႏိုင္ဘူး...

"ဆရာမ...Luhan...အခန္း101ကLuhanေရာဟင္ ??"

အသည္းအသန္ေျခလွမ္းေတြနဲ႔...Receptionကတာဝန္က်nurseေလးေတြေရွ႕မွာျပာျပာသလဲေမးေတာ့...တစ္ခ်ိဳ႕ေတြေတာင္အလန္႔တၾကားျဖစ္သြားတယ္...တစ္ခ်ိဳ႕ကလဲကြ်န္ေတာ္Luhanနဲ႔ပက္သက္လာရင္အလ်င္လိုေနက်...ေဒါသတၾကီးျဖစ္ေနက်မို႔...အ့ံေတာင္မအ့ံၾသေတာ့ဘူး...

HeavenWhere stories live. Discover now