Vengeful Hearts

CHAPTER FIVE

"Ikaw!?",shocked was visible on his handsome face upon recognizing the woman in front of him.Ganito na ba kaliit ang mundo na sa lahat ng tao ay ito pa ang muntikang makabangga sa kanya.

Plano nya nang harapin ang babaeng nanakit sa kapatid nya.Inuna nya lang tapusin ang mga naka line up nyang schedule para kung sakali ay tuluy-tuloy ang gagawin nyang paghihiganti.

But even in his wildest dream ay hindi nya naisip na sa ganitong pangyayari sila unang magkakaharap.

"Yes?Do you know me?",naguguluhang tanong ni Crystal.She was sure they haven't met before. Ni hindi nga pamilyar sa kanya ang mukha ng lalaki.

"Ahmm,...No",he denied.Hindi nya pwedeng aminin sa dalaga na kilala nya ito.

"I see...You were so shocked seeing my face that I almost think you know me.O baka naman may kakilala ka lang na kahawig ko",she answered then a simple smile broke her lips.She looks more attractive when she did that."Again....I am so.....",she tried to say but the man interrupted her.

"Stop saying sorry Miss...At least this time I wasn't hurt that much",he said while his eyes narrowed on slit.She was not sure of what she saw in his eyes.Is it hatred?Contempt? Hindi nya alam.

"Next time focus on the road when you're driving and stop daydreaming of all your men!",he added insultingly.He looked at her with dismay before he leave her.Then she was left speechless.

Namalayan nya na lang ay nagmamadali nang umalis ang lalaki.Hindi sya nakapagsalita sa mga sinabi nito.Ano bang problema nito sa kanya at bigla na lang nagalit nang ganun?And what made him said all those words on her face.He didn't even know her para husgahan sya
nito.

".....at least this time I wasn't hurt that much",....Hindi mawala sa isip nya ang sinabi nito.May nagawa ba sya dito dati.?Well...,she's very much sure na wala.She swear to herself na ngayon pa lang sila nito nagkita.

Hanggang sa makarating sya sa mall at makatapos mamili ay hindi pa rin mawala sa isip nya ang estrangherong lalaki.She can still feel those hatred and contempt that she saw in his eyes.And she shivered at the thought.

"Iha...Ayos ka lang ba?",tanong sa kanya ng Yaya Adora nya.Hindi nya namalayan ay nakapasok na pala ito sa kwarto nya.

"Ah...Yes Yaya..Ok lang po ako",sagot nya at ibinaling ang pansin dito.Siya lang ang naiwan sa bahay nila kasama ang kanyang yaya at ang asawa nito at anak.Bata pa lang sila ni Faith ay kasambahay na nila si Yaya Adora at si Mang Lando.Samantalang ang nag iisang anak ng mga ito na si Rizza ay pinag aral din ng daddy nya.

"Mukhang may iniisip ka kasi eh..Nalulungkot ka ba at umalis si Roman?",usisa pa nito sa kanya.

"Naku,hindi po.Mas kailangan po sya doon ni Faith at Tita",paliwanag nya sa matanda.

"Oo nga...Sana naman ay magising at gumaling na ang iyong kakambal.Nangungulila na kami ng Manong Lando mo sa batang yun",malungkot na sagot ni Yaya Adora.

"Ako man po ay namimiss na ang bonding namin..Sana nga ay magising na sya",aniyang bumuntong hininga at naglakad papunta sa may bintana ng kanyang kwarto.She surveyed the whole place with longing in her eyes.

"Siya...sige at maghahanda na ako ng lulutuin ko sa hapunan",paalam ni Yaya Adora at lumabas na ito sa kanyang silid.

How she missed her twin every day and night.Hinahanap hanap nya ang mga kwentuhan at tawanan nila.With Faith, she is so comfortable to confide everything.At ganun din ito sa kanya.Wala silang sikreto sa isa't isa.

Masaya silang pamilya lalo kapag nandyan si Faith.Napakarami nito palaging kwento at kalokohan.Aside from that,napakalambing at caring nito and was full of surprises.Kaya naman hindi nakapagtatakang mas malapit ito sa kanilang Tita Andrea.Until that accident na naging dahilan ng comatose nito.

Hindi nya napigilan ang pagpatak ng luha sa naisip.She can't take it if they lost her.