Diary ni Assumera (HIATUS~)

9~#Yssie is OH-SO-BACK~

A/N:

Happy Birthday to me! Thank you nga pala sa mga bumati sa akin sa mga past comments. Nakalimutan ko na kung anong chapter. Chapter 8 ba? Anyway, here's the update!

#Ms. Aphrodite

As I step on the cab, I finally said my address. Nakatingin lang ako sa bintana. Umamin naman ako ah? Pero bakit----

"Nandito na po tayo"

Sabi ni manong. Inabutan ko muna siya ng 500 kahit 100+ lang ata yung nasa metro.

Pumasok na ako sa loob.

"Back too soon, young lady" 

Sabi ng isa sa mga maids namin. I just nod. Tumuloy na ako sa kwarto ko at I change into my REAL uniform. Yung suot ko kasi ngayon ay uniform nga pero, maluwag na maluwag at yung palda kulang na lang umabot na sa talampakan ko. Tumingin muna ako sa salamin, I laughed at myself.

"Monique, you're too stupid"

I said to myself. Kinuha ko na yung uniform ko sa walk in closet ko. And I quickly change kase maya-maya biglang pumasok si Chris dito sa room ko.

As I got out of my changing room, I give the mirror one last look.

"Much better"

I smiled at my reflection.

"*knock knock* Young lady, nasa baba na po si Mr. Lim"

Sabi nung isa sa maid namin. I quickly got my super cute bag. It's color is black. Shoulder bag to be exactly. 

I walk down stairs with my chin held high. At naabutan kong nakakunot ang noo ni Chris as he looks at me.

"May press ba ngayong dadating sa school? Suddenly, you look hot. Too hot to be exactly"

I chuckled because of the words he said.

"Good morning to you too. Have you eaten your breakfast?"

I asked with my ever so sweet voice.

"No, I haven't. I'll just eat at the cafe at school. May you accompany me?"

He asked

"I'll never be more gladly to, hubby"

Then I saw a smile curve at his face.

Sumakay na kami sa Lambhorgini niya. It always smells so manly in here. I wonder kung ilang pabango ang binuhos niya dito.

"We are here, wifey"

Sabi niya. Agad siyang lumabas ng sasakyan niya at umikot para pagbuksan ako. Tilian ng mga babae ang narinig ko nung bumaba siya. Binuksan na niya ang pinto.

I quickly held his hand as a support in order for me to get out of my seat.

"Why thank you very much, hubby" 

Then I kissed his cheeks making the crowd gone wild. FYI, this is the real me, Yssie Choi, the Attention Catcher at the showbiz world.

#Assumera

(nung scene na nauna siyang maglakad)

*beep beep*

Napatingin ako sa likuran ko.

"Sakay na, Assumes"

Nakangiting sabi ni Kent. Ow-kay, anong nangyari sa masungit na nilalang?

Agad akong sumakay ng kotse niya. Pinaharurot naman niya agad.

"Bakit mo sinundo ang isang katulad kong diyosa?"

I asked. Handa na ako sa tawa niya. Ready? Ako, oo.

"Kase maganda ka"

Napatingin naman ako sa kanya. Nag-wink siya sa akin.

"Just kidding. Ano, pinapatawag kasi tayo ng Director nung play. Kasale daw tayo"

Nag-nod na lang ako. Ilang minuto rin ang dumadaan, fresh pa rin ako syempre, nang nasa school na ako. Bumaba siya at himala! Pinagbuksan ako ng pinto! Kaya lang hinihintay kong abutin niya ang kamay ko ng mapansin kong nakatingin pala siya sa kumpulan ng tao. 

I saw hurt in his eyes. Kasi...

.

.

.

.

.

After bheztie kiss Chris, Chris turned bheztie's face to him and kissed her. Sa lips.

Agad niyang kinuha ang malambot na kamay ko at kinaladkad ako papasok sa campus ng school. 

"Arouch naman! Medyo huwag naman saktan ang maganda dito oh"

Tapos tumigil siya. Nasa tapat na pala kami ng auditorium.

"I'm sorry. It's just that---"

Pinutol ko ang sasabihin niya.

"It's okay. Alam ko namang nasaktan ka eh"

I said.

"I'll help you move on"

Dagdag ko.

"I have leukemia"

He uttered.

I was taken aback. L-leukemia?

 "You have leukemia?"

Then a tear roll down my eyes. Pero tinawanan lang ako nung taong nasa harapan ko. Napaka heartless

"Pake mo? Tss. Just go run around and do some shit for all I care"

Then he turned around and started to walk away. I pity him. He has been hurting real bad. Gusto ko siyang tulungan, pero ayaw niya.

Hindi parin tumitigil ang pagpatak ng luha sa mata ko.

"Bravo! Bravo! Magnifico! Exellente!"

Napalingon ako agad sa pumalakpak.

"S-sir Mike?"

Si Sir Mike? Eto yung Director nung play.

"Good acting, Mr. Kim. but you are much better Ms. Delgado. Sabi ko na nga ba, hindi ko pagsisisihan ang pagpili ko sa inyo eh"

I was like WHAT THE HELL?!?!?!

"Thanks, Sir Mike"

Napatingin naman ako sa gilid ko. Nasa tabi ko na pala si Kent.

"So we will start the practice later? I'll excuse you at your classes. I'll go ahead now. If you'll excuse me" 

At nang makalayo na si Sir Mike

"S-so you don't have leukemia?"

I asked. Bigla siyang tumawa

"HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAAHAHAHA! So you actually believed my acting? The heck? HAHAHAHAHAHHHA- OUCH!"

Bigla ko ngang hinampas ng bag ko. 2 makapal na libro ang laman nito men.

"Eh baliw ka pala eh! Baliw!"

Sigaw ko sa kanya.

A/N:

Hi Guys!

Pansin nyo ba wala na yung mga 'Dear Diary' ni Assumera? Napag isip isip ko kasi na, masyado na yata akong nainspire sa Diary ng Panget. Kaya, naisip kong gumawa na lang ng pansarili ko. Yung mga fun moments. Nga pala, yung next chapter, medyo may hawig siya sa ilang scenes ng mga common stories ng wattpad. Please, vote. At kung maaari, magcomment naman kayo kung masyado na bang pangit ang story ko, okay?