Daha sonra geri donmusduk. Yine voleybol oynamaya devam etdik.
"Bu kadar oynamak yetər herhalde? Evə gidin cocuuklar "demişdi ogretmenimiz bizi sinifa çağırdı. Tabi hemen kacmaya çalışdım. Tam okuldan cikarken Selimde bekliyormus beni. Arkadaş olalim demisdimde, hala ondan kaciyordum, amma yani kendisine pek bi kanki olmak istiyordu.
" Leyla,birlikde gidelimmi?"
" Sofor bekliyor gitmem gerek "
Icim hiç rahat degildi, çünki yapdigim hakiketen sacmaydi, Ayline yazdim
" Aylinn...Neredesin?"
" Burdayim da, ne oldu? "
" Ben çok sacma birşey yapdim "
" Ne yapdin? "
" Şey oldu..."
Ona olanları anlatmisdim, bana o kadarda kotu bir şey olmadigini soylemisdi. Peki Ben neden bu kadar qarip hissediyordum kendimi?
Ertesi gün sinifda oturuyordum, sinifimiz yine bosdu, Sinif boş olunca yapilabilecek ən guzel sey sarki soylemekdir, yani Ben oyle yapiyorum, Neyse iste tam Sarki soyluyordum
"Yalnız kalplerde atarlar, bunu bir kenara yazın..." Tam başimi kaldirmiddimki Selim kapidaydi
"Seni gormemisim"
" Devam et, sesin çok guzelmis "
" Yalan soyle bilmiyormussun, arkadasim "
"Sende..."
(bunu neden demisdiki şimdi, Arkadas olalim dedin arkadas oluyorum iste ne istiyosun daha benden be adam)
"Barisami gelmisdin? " diyerek sohbeti deyisdirdim
" Yok, Evet "
Ona gulumseyerek" Koridorda olması lazım "dedim
( yok, sana geldim demek bu kadar zorsa demek, bide bana diyor)
Selim cikmisdi. Nermin bir kac gündür dərsə gelmiyordu. Ona aramak icin cantamdan teledonumu almak istedim
" Kahr etsin, evdə unutmusum"
Bu arada zil calmisdi. Bu aradada hər ders sonrası ders bitmeden Selimin yine kapidan baxdığını goruyordum. Aslinda onun bu hallerinden çok hoslaniyordum.
Ders cikisiydi. Selim, Baris Kapida durmuş söhbət ediyorlardi, Baris qaliba Nazani bekliyordu (sevgilisini) Selimde Bilmiyorum. Tam çıkmisdim soforun olmadığını gördüm, yine tam teledonuma bakicakdim ki Evde unutdugumu hatirladim. Barislarin yanına gitdim.
"Şey... Kizlar gitdilermi gordunuzmu? "
" Evet de ne olduki? " diye hemen sordu Selim
" Sofor yok da, telefonumuda evde unutmusam "
" Al, benden ara"
Bu arada Baris sadəcə susuyor, ve ne konusdugumuzu dinliyordu.
" Ayh, numara ezberimde degilki"
" Leyla "
" Hay "
" Birlikde gidelim istersen? "
"Bilemiyorum... Tamam"
Başqa carem yokdu, hiç kendi başıma eve gitmemisdim, hemen Selim hiç kotu bir yol arkadasi degildi, yol boyu biraz konusmusduk, bana sik-sik yorulup yorulmadigimi soruyordu, ve duramadim ve sordum
"Benimle neden arkadaş olmak istiyorsun? Seni sevmedigimi bile bile, neden beni evime birakiyorsun? "
" Seni seviyorum, ve bunun, her nə kadar sen aksini soylesende, karlisikli oldugunuda, sevgili olmak istemedigi anliyorum"
Kalbim durdumu, atiyor evet, bayilsammi acaba, bunları duymamis olurum hiç olmasa, Ayh herseyi anliyormus , simdi napicam ben?
