Selim tum gun yazmamisdi, facede girmemisdi bile. Okulda gorucem zaten diye rahatlamisdim. Sabah evden hiç olmadigim kadar erken cikmisdim , belki onu gore bilirim diye. O yokdu... Okuldada onu hiç gormemisdim. Gittiyim heryerde gozlerim delice onu ariyordu. Neredeydiki? Onu çok merak etmisdim, yada ozlemisdim, ve duramayip Barisa sordum
"Baris, bir şey sorucam "
" Efendim Leyla"
" Selim okula gelmemismi?"
"Yok, siz konusmadinizmi dün hiç? "
" Yok, bu yuzden soruşuram ya zaten, merak etdim"
"Aradinmi peki? "
" Aramak?"
"Numarasi yok deme sende? "
" Herhalde yok, hem sen neden aramiyorsun? "
" Aradim ben zaten kapali, merak etme uyuya kalmisdir gelir belki "
" 5ci dersemi? "
" Oda doğru, bilemiyorum. "
Tum gun Selim yokdu, gelmemisdi.
Onu çok ozlemisdim. Diger gün yine geleceyini dusunmuyordum, çünki hala ne cevap vardı nede faceye giriyordu. İkinci ders öncesi Nerminle kucuk kardesini gormeye gitmisdik. Tum cocuklarin elinde balonlar vardı. Bir cocuga iki dakikaligina verirmisin? Demişdim daha sonra annesinin geldiyini gormusdum. Yan tarafda çok guzel gözlü bir kiz vardı. Bu arada nermin sinifa girmisdi. Tam kizla oynamaya baslamisdikki Nermin kardesimi kantine gotuyordum dedi ve yanimdan ayrıldı. Yine cocukla oynamaya devam etdim. Daha sonra 2 kucuk kizda gelmisdi
"Hadi sizde yukari firlatin, amma dusurmek yok "demisdim
Kendimi bir anlik cocuk gibi hiss ediyordum. Herseyi unutmusdum. Tam o sırada Selim" Bende oynaya bilirmiyim"diyerek geldi. Kalbim hizla atiyordu, sonunda gelmisdi, yinede ona bakmiycam dedim tam balonu almak icin elime atdigimda oda onu tutmak istiyormus.Dip dipe kalmisdik. Balonuda tutamasdik tabi yere dusmusdu. Cocuklar bize bakiyordu.Ben ise icimden ona sarilmak istiyorum. Kac saniye oyle kaldigimizi bilmiyorumda, benim icin çok uzun gelmisdi. Duramayip
ona "Nerdeydin, Seni çok ozledim" dedim
O bana "Bende" demeden ona sarilmisdim. Bu sefer hiç pisman degildim. Çünki onu gercekden seviyordum. Ve anlamisdim artik,onsuz artik yapamayacagimi.
