My fiancé is a member of EXO

39(A): Games & Lies Part 1

Hello guysss! Sorry kung medyo natatagalan ako sa UDs. Hindi nga ako nakapag-update ng soooobrang tagal dahil sa sobrang writer's block. Pero ngayon bumabawi ako kahit papaano at tinatry kong mag-update as fast as I could and I'm also thinking about finishing this story this year. (Kung kakayanin pero sana...)

So ayon, enjoy this chapteeeer. :)

ANDREA'S POV

It's now or never.

One last step Andrea, just one last step. Dito magsisimula ang lahat, sa desisyon na ito alam kong magbabago ang lahat and this time... lalaban na ako. I have to think a plan first before executing a certain attack. But first of all, know your target. Second, break the wall slowly yet surely.

I look upon him and planted a small smile in my lips.

"See? Hindi ako takot sa'yo." I said while looking straight into his eyes. I wanna his reaction, heck! I really want to know kung nakatanggal ako ng isang block sa ginagawa niyang wall para malayo niya ang sarili niya saakin.

"So what's your point, miss?" He said studying me. Gulat siguro siya sa sudden attempt ko. Hindi siya makapaniwala na ginagawa ko ito. Maybe... just maybe.

Pero my point? I don't know. Basta I want him back, that's the reason why I am doing this. Pero of course ayaw kong sabihin iyon. Little by little Andrea, kaya mo 'yan.

Instead of saying anything I just beamed. Halatang confused siya sa ginagawa ko, kaya namental high-5 ko sarili ko. Heck no Baekhyun, I won't give you any clue. Figure it out from yourself.

"Hindi niyo na ata ako kailangan dito. Bye!" Sabi ni Chanyeol sabay tulak kay Baekhyun na nakaharang sa pinto kaya ang tendency nagkadikit ang katawan namin.

Nanlaki pareho ang mata namin at mabilis akong kumawala. Tinignan ko si Chanyeol at binigyan ako ng isang kindat before closing the door.

Lumakas ang simoy ng hangin kaya gumulo ang buhok ko. Shemay, nagmukha niyan akong pulubi sa harap ni Baekhyun, kulang nalang ng uling sa mukha at lumang damit. Mabilis kong hinawakan ang buhok ko para hindi magulo pa lalo, then settle it on my right shoulder habang nakahawak ang right hand ko dito. Wala kase akong pang-ipit e.

Napatingin ako kay Baek na nakakunot ang noo habang tinignan akong nahihirapan sa lagay ng buhok ko. Thanks for staring and not helping dude, I highly appreciated it. Bow.

"What?" Pinanlakihan ko siya ng mata. Yet eyes only bored into mine at nilagay ang dalawang kamay sa magkabilang bulsa ng kanyang jeans.

"You look horrible."

"Don't state the obvious, B."

Nakita kong natigilan siya sa sinabi ko at biglang nanlaki ang mata ko sa sinabi ko. I just called him "B", a wave of nostalgia washes over me like an unexpected flood. I miss the old times.

I bite my lower lip. Gusto kong bawiin ang sinabi ko pero looking at him, parang may dahilan ako para ipagpatuloy ito. I have the effect on him. Ibig sabihin kaya ko pa, may kakayahan pa ako para mabalik ang dati.

"Baekhyun." I muttered under my breath. Binaling niya ang tingin saakin.

"Can we play a game?"

He looked at me like I've grown two heads. Para bang hindi niya inaasahan na sinabi ko 'yon, well, sino bang matinong nilalang na mag-aayang maglaro sa ganitong sitwasyon? Ako lang naman.

"What game?" He gave me a loopsided grin. Still, he's as cold as the winter breeze.

Huminga ako ng malamin, mustering some courage to blurt out the words. Kaya mo 'yan Andrea. You want your Baekhyun back right? Do it.