I fell inlove with that STUPID JERK (ft. Kris Wu Of EXO)

Chapter 13: The accident!

Steffi's POV

[A/N: Ito na naman po yung nakakanose bleed na POV ni Steffi Cheon. Haha. Sorry if may wrong grammar man.]

"Bestie, can I talk to you?" Scarlet asked, sincere.

"Talk? What for?" I asked, irritated.

"Please.. Bestie, hayaan mo muna kase akong mag-explain." She said and she held my hand.

"Don't touch me." I said in a so calm way.

I look at her, she looks tired. She has an eyebugs. I told you, she looks really tired.

Did she stayed awake all night?

"Please.." She said, pleading me.

What would I do? I don't want to see my bestfriend like that.

But she betray me!

"Stop. Please, lumabayan mo na ako. I don't need your explanation, never! I don't want to see you anymore, even one strand of your hair!" I shouted.

She looks shock on what I've said a while ago. I didn't want to say that to her. I don't want to say those words to my own bestfriend.. and I didn't mean it.

Her tears started to fall.

He look at me before turning her back and run away.

Scarlet's POV

Nagsimula ng tumulo yung mga luha ko kaya tumakbo na ako palabas ng classroom.

Takbo lang ako ng takbo.

Wala akong pakialam kung nakikita ako ng mga tao na umiiyak habang tumatakbo.

Wala akong pakialam kahit isipin nila na nababaliw na ako.

Ganun na lang ba talaga yun para sa kanya?

Wala na ba talagang halaga lahat ng pinagsamahan namin?

Bestfriend niya ako. :'(

Wala naman talaga akong balak na lokohin siya. At isa pa, wala na kong natitirang feelings para kay Sehun.

Si Kris.. Si Kris na yung gusto ko at hindi na si Sehun.

Ang sakit-sakit ng mga sinabi niya sa akin kanina.

Tagos na tagos.

"Scar!"

"Scarlet, san ka pupunta?"

Naririnig ko na may tumatawag sa pangalan ko pero hindi ko sila pinapansin.

Sa kakatakbo ko, hindi ko namalayan na nakalabas na pala ako ng school.

Hindi na ba niya ako kayang patawarin? Hindi na ba niya ako mapapatawad?

Ang sakit.

Naramdaman ko na lang na bigla na lang may liwanag, na naging dahilan ng pagkasilaw ng mga mata ko.

Masyadong mabilis ang mga pangyayare.

Basta ang sumunod na nangyare ay nakahiga na ako sa daan.

At pinapaligiran na ako ng maraming tao.

Nararamdaman ko na tumutulo parin ang mga luha ko.

Gusto ko ng matapos ito. Gusto ko ng matapos ang lahat ng sakit na nararamdaman ko.

Kapag pumikit na ba ako, matatapos na ba lahat ng ito? Matatapos na ba lahat ng sakit?

"Anong nangyare dito? Excuse me. Excuse me!" sigaw nung lalake na di ko makita dahil malabo na lahat ng nakikita ko.