Τα ματια μου πεφτουν στο μαυρο υφασμα, και βγαζω προσεκτικα την διπλωμενη μπλουζα..
Όταν την ανοιγω να τη ξαναδω μετα απο τοσα χρονια, χαμογελαω καθως θυμαμαι ποσο χαρουμενη ημουν καθε φορα που τη φορουσα...
Ημουν μολις δεκαπεντε τοτε, και ηταν το αγαπημενο μου ρουχο.
~Flashback~
''Κλεό, μαντεψε τι εχω... '' ο Αποστόλης μπαινει στο δωματιο μου εχοντας τα χερια του πισω στην πλατη του.
'' Τι ειναι..??? '' χαμογελαω και τον πλησιαζω..
'' Πρεπει εσυ να το βρεις.. '' σκυβει να με φιλησει στο μαγουλο χαμογελωντας.
'' Ελα μωρέ Αποστόλη, αφου δεν προκειται να το βρω ποτε.. ''
'' Καλα. Δες: Γραφει τα ονοματα μας πανω.. '' βγαζει απο πισω του δυο ιδιες μπλουζες και μου δινει την μια, την οποια αρπαζω απο τα χερια του.
''Ειναι υπεροχες..!! Λουι που τις βρηκες..?? '' τσιριζω και χαμογελαει ακουμπωντας την πλατη του πισω στην πορτα.
''Εγω τις εκανα.. Δηλαδη πηρα τηλεφωνο για να τις κανουν... αλλα δικη μου ιδεα ηταν.. '' χαϊδεύει τα μαλλια μου στο προσωπο μου.
'' Φορεσε την να τη δεις.. '' η φωνη του ειναι απαλη.
'' Δεν εχεις ιδεα ποσο σε αγαπαω.. '' τυλιγω τα χερια μου γυρω απο τον λαιμο του και μενω εκει για αρκετη ωρα.
YOU ARE READING
Το τέλος μας.
Teen FictionΕκείνη του ζήτησε να μην την πλησιάσει, εκείνος της υποσχέθηκε πως θα είναι κοντά της.. Εκείνη του ζήτησε να μην την πληγώσει, εκείνος την έπεισε ότι οι πληγωμένοι πάντα νικούν.. Εκείνη του ζήτησε να της πει μια ιστορία για δυο ανθρώπους που αγαπήθη...
