Rude Boy

6.Bölüm

Biliyorum çok fazla beklettim ama sizde beni yorum konusunda bekletiyosunuz.Sizden yorum yapıp ne düşündüşünüzü belirtmenizi istiyorum.Uzun uzun saçmalamıycam.Okuyan herkese teşekkürler.Yorum yapıp vote yapanlara ayrıca kocaman kalp yolluyorum :D Neyse umarım beğeniceğiniz bir bölüm olur.Sonu çok ekşinlı bitmedi ama inanın aklım dondu.Bende daha fazla zorlamadım.Neyse bu sefer susuyorum.İyi okumalar :D

##

Karşımda görmek istediğim en son iki insan vardı.Annem ve yakında üvey babam olucak adam.İkiside gözlerini büyütmüş bir şekilde bizi izliyorlardı.Ben ise hala nefesimi düzenlemeye çalışıyordum.Ben ne olduğunu anlamadan Zayn arabadan indi.Yasir amca bişeyler söylemeye başlamıştı bile.Dayanamayıp bende arabadan indim.

"Siz ne halt yediğini sanıyorsunuz?" diye çıkıştı bi anda annem.Benim arabdan inmemi bekliyormuş demekki."Anne bi sakin olurmusun?" dedim.Amacım sadece ortamı yumuşatmaktı."Ne sakinleşmesi.Annen haklı küçük hanım.Bu burada tartışılacak bişey değil.İçeri girin"dedi üvey babacığım.Annem kolumdan tutup beni resmen içeri sürükledi.

İçeri girdiğimizde hangimiz söze başlayacağımızı bilmez bir şekilde birbirimize bakıyorduk.Sonunda Zayn dayanamayıp "Emily'nin bi sucu yok.Onu ben öptüm"dedi coolluğundan taviz vermeyerek."Var veya yok.Bu bişeyi değiştirir mi?dedi üvey babacık.Şimdiden benden yeterince eksi puan aldı bile ama haberi yok."Sanki çok büyük bi suç işlemişiz gibi davranmaktan vazgeçin.Saçmaladığınızın farkındamısınız?"dedim artık dayanamayarak."Asıl saçmalayan sizsiniz.Siz yakında kardeş olucaksınız bunu nasıl unutursunuz"dedi annem aşırı derecede kızgın bir şekilde."Bana hiç sordun mu anne?"dedim sesimi sakin tutmaya çalışarak."Hayır ama benim mutluluğumun senin mutluluğunun olduğunu sanıyordum."dedi duygu sömürüsü yaparak."Bende öyle sanıyordum.Ama demekki öyle değişmiş.Anlamıyomusun anne ben artık bıktım.Senin beni peşinden sürüklemenden,sadece kendin karar vermenden bıktım.Beni eşya gibi yanında taşımandan da bıktım."dedim bağırarak.Çok fazla bağırdığım için boğazımın acıdığını hissettim.

"Sakın kimse peşimden gelmesin"dedim koşarak kapıya yöneldiğimde.Yanlız kalmalıydım.Şuan Daniel'e ihtiyacım vardı.Ne kadar büyük bir hata yaptığımı tamda o anda anlamıştım.Daniel'e aşık olup olmamam önemli değildi.Onu seviyordum bu bize yeterdi.Ne kadar inkar etmeye çalışsamda ona karşı adlandıramadığım,daha doğrusu kelimelerle ifade edemediğim duygularım vardı ona karşı.Daniel'in yanında hiç böyle hissetmemiştim.Hemde hiç.Ama Zayn bana kötü geliyordu.Onun yanında kendimi ne kadar huzurlu hissetsem de hep sonunda üzülen,ağlayan ben oluyorum.Belki bunun sebebi Zayn'in umursamazlığıda olabilir.Bilmiyorum.Artık hiçbişey bilmiyorum.Herşey karmakarışık.Kendimi arafta kalmış gibi hissediyorum.

**

Gözlerimi açtığımda nerede olduğumu anlamaya çalıştım.En son sahilde olduğum aklıma geldi.Gözlerimi birkaç kez daha açıp kapattığıımda Daniel'in odasında olduğumu anladım.Yavaş yavaş kalkarken odatya bir anda Daniel girdi.Ben ona şaşkın şaşkın bakarken "Merak etme Emily.Sana bişey yapmayacapım.Sadece iyimisin diye bakmaya geliyodum."dedi şu masum köpek bakışını atarak.Şaşkınlığımı üzerimden atarak "İyiyim teşekkür ederim"dedim sessizce.Bir anda ne olduğunu anlamadan Daniel bana sarıldı.O kadar skı sarıldı ki beni hiç bırakmaz istemezmiş gibi.O an gözlerim doldu.Ben ona bunları yapmışken o beni hala sevebiliyordu.Kendimden nefret ettim ona bunları yaşattığım için.O bunların hiçbirini haketmiyordu.

"Neden yaptın Emily?Bana bişeyler söyle ki sana inanıyım."dedi.Sesi o kadar muhtaç çıkmıştı ki dayanamayıp ağlamaya başladım.Ağzımı açtım ama söyleyecek bişey bulamadım.Ağlamamam için beni göğsüne bastırırken sonunda konuşmayı başarabilmiştim."Daniel,sana bunları yaşattığım için o kadar pişmanım ki.Yemin ederim sarhoştum.Senin beni tanımadığım bi kızla aldatmanı yediremedim"."Emily,lütfen ağlama."dedi o güven verici sesiyle.Ben on nele yapmıştım ama o ise hala beni düşünebiliyordu.Ağlamam dahada şiddetlenirken Daniel saçlarımı okşuyordu.Ona onu hiç bırakmak istemezmiş gibi sıkıca sarıldım.İkimizde birbirimize sıkıca sarıldık.Sanki hiç birşey olmamış gibi.