Rude Boy

14.Bölüm

1 Hafta Sonra

İçerden gelen tıkırtılar uykumu böldüğünde,kendimi gözlerimi açmaya zorladım.Nathan aşağıdaydı ve hiç yerinde durmuyordu.Onun yüzünden uyuyamamıştım zaten.

Esneyerek yataktan kalkıp odadan çıktım.Nathan yanına gittiğimi görünce gülümseyerek "Günaydıııııııın.Umarım rahatsız etmemişimdir."dedi."Koltuğun üzerinde duran yastığı ona fırlattıktan sonra "Hiç rahatsız etmedin Nathan.Bende öyle keyfimden bu saatte kalktım."dedim yüzüme sahte bir gülüş yerleştirerek.

Mutfağa doğru yürümeye başladığımda Nathan'ın kahvaltıyı hazırladığını gördüm."Aferin kendini affettirdin." dedim ona doğru dönüp gülümseyerek. "Ben işimi bilirim güzelim" dedi arsız bir gülümsemeyle.Yumruk yaptığım elimi karnına gecirdikten sonra gülümseyerek mutfağa gittim.

Nathan benim işi kabul etmemden sonra normalde davrandığından daha da yakın davranmaya başlamıştı. Çok sıcak kanlı bir insan olmasının da bunda etkisi vardı bence.Bende alışmıştım onun varlığına.İlk başladaki kadar garip gelmiyordu.

Fotoğraf çekiminin üstünden tam br hafta geçmişt ve ben bir sürü iş teklifi aldım.Bu kadar kısa sürede bunların olabileceğini hiç düşünmezdim.Bir yandan bu olanlara çok sevinirken diğer yandan acaba hata mı yaptım diye düşünmeden edemiyordum.Aileme,Zayn'e onlardan uzak kalmam gerektğini söylerken bunu yapmamı yanlış anlayacaklarını adım gibi biliyordum.Ama Zayn nişanlanmıştı.Beni bu kadar çabuk unutabileceğini hiç düşünmemiştim.Belkide bu yüzden bu işi kabul ettim.İnanın bende ne yaptığımı bilmiyorum.

Nathan kahvaltı sırasında katılmamız geeken bir nişan olduğunu söyledi.Ardından bu nişanın Perrie ve Zayn'in olduğunu söyledi an ağzıma attığım salatalık boğazıma takıldı.Bikaç kez öksürdükten sonra boğazımdan inen salatalık ile dikkatimi Nathan'a verdim."Şaka mı yapıyorsun?"dedim şaka yaptığını umarak.Mutsuz bir ifadeyle "Bunu bende sana söylemek istemezdim ama nişana bir çok iş adamı katılacakmış.Babam bu yüzden ikimizin katılması konusunda çok ısrarlı."diye bir açıklama yaptı.İlk başlarda kabul etmek istemesem de sonunda kabul ettim.Zayn'ciğimin en mutlu gününde yanında olmalıyım değil mi ama ?

##

Makyajıma ve saçıma son bir kez baktıktan sonra aşağıda ben bekleyen Nathan'ın yanına gitmeye karar verdim.Onu zaten bir süredir bekletiyordum.Sanırım yeterli gelmiştir bu süre onun için.

"Em,baksana meyvelerim nasıl olmuş?" dedi şakaya karışık garip bir yüz ifadesiyle."Ha-ha."dye karşılık verdim.Ben arabaya biner binmez gaza bastı.Demekki baya bekletmişim bu sefer.

Nathan arabayı valeye verdikten sonra benim yanıma gelip koluma girdi.Gülümseyerek kulağıma eğilip "Bu kadar gergin olma.Seni kaybettiği için o üzülmeli bence."dedi.Dediklerine karşılık sadece gülümsemekle yetindim.Yavaş adımlarla içeriye girdiğimde ilk olarak Louis'i farkettim.Ben ona doğru gülümseyerek bakarken o beni farketti anda elindeki bardağı zar zor elinde tutabilmişti.Bu tepkisine karşılık gülümseyerek yanına yürüdüm.

"Merhaba Louis.Nasılsın?"dedim sanki hiç birşey olmamış gibi.

"Em, se-en? Ne işin burada?" dedi şaşkına dönmüş bir halde.

"Üyev kardeşimin nişanına gelemez miyim Lou?"dedim bilmişçe.Kafası karışmış görünüyordu.Cevap vermedi.Nathan yanımda rahatsızca kıpırdanınca Louis'e son bir kez bakış attıktan sona içeriye doğu yürümeye başladım.Ve annem.Onunla karşılaşıcağımı bililyordum.Bunu göze alarak geldim buraya.Ama beni tanımamazlıktan gelmesini beklemiyordum açıkcası.Beni görünce şaşkınlığını gizleyemedi.Biraz durduktan sonra üvey babam olan şahısa birşeyler söyleyip bizi gösterdi.İkisi de bana benden utandıklarını belli edercesine baktılar.

Kendi annemden bunu beklemiyordum.Evet aramız hiçbir zaman iyi olmadı.Hatta bok gibiydi.Ama böyle yapması beni kırmıştı.

Neyse ki bunları göze alarak gelmiştim buraya.

Nathan elini belime iyice yerleştirdiğinde içeriye girmiştik.Şaşırma sırası şimdi Harry ile Niall'daydı.Beni gördüklerindeki yüz ifadeleri görülmeye değerdi.

İçimde bir burukluk oldu.Eğer ben gitmemiş olsaydım belki de ... Ne diyorum ben.Buraya gelmeden önce bunları biliyordum.Şimdi kendi kendimi üzmekten başka bişey yapmıyorum.

Yanlarına yaklaştığında Niall bana sıkıca sarıldı.Niall yüzünden Nathan'da geri çekilmek zorunda kalmıştı.Niall sessizce kulağıma doğru eğilip "Keşke Perrie yerinde sen olsaydın." dedi.Gülümseyerek geri çekildim ve Harry'ye sarıldım.Onları özlediğimi farkettim.

Büyük bir alkış olduğunda arkamı dönüp gelen çifte baktım.Perrie sıkıca kolunu Zayn'in koluna dolamıştı.Üstünde kısa bir elbise vardı.Ve ona yakışmıştı.

Zayn'e baktığımda yine her zamanki gibi yüzünden hiç birşey anlaşılmıyordu.Mutlu mu mutsuz mu anlamak neredeyse imkansızdı.

İnsanlara yavaş yavaş selam verirken gözlerimiz buluştu.Beni gördüğü anda yüzü ifadesizleşti.