Rude Boy

12.Bölüm

Selam millet.Nasılsınız?Ben hiç iyi değilim.Siz böyle yorum yapmayınca çok üzülüyorum.Ama bana mesaj atanları görünce dayanamayıp yeni bölümü ekliyorum.Geçen bölüm yorum yapanlara ayrıca teşekkürler.Kısa,duygusal bir bölüm olmuş olabilir.Şu sıralar biraz mutsuzum ve böyle bir bölüm çıktı ortaya.Neyse uzatmıcam.Beğenmeniz dileğiyle.iyi okumalar ! <3

Bitmişti.Artık karnımda çocuğumu-zu taşımıyordum.Onun için bu kadar kavga,küslük,olaydan sonra bu kadar çabuk bitmesi .. Garipti.İçimde sanki bir boşluk olmuştu.Her ne kadar ben anne olamam desemde olabilirdim.Onu hiç yanlız bırakmazdım.Ama Zayn baba olamazdı.Ben onun her an çekip gitme korkusuyla yaşayamazdım.Çocuğumun benim gibi babasız büyümesini kesinlikle istemiyordum.Belkide bu ihtimal beni aldırmaya sürüklemişti.

Odadan çıktığımda Zayn oturmuş beni bekliyordu.Beni görünce hemen ayağa kalkıp hızlı adımlarla yanıma geldi.Elini belime yerleştirdikten sonra "İyi misin?"dedi.Sadece kafamı salladım.Cevap vericek gücüm yoktu.Yorgundum.Hem fiziksel olarak,hemde ruhsal olarak.

Yavaş adımlarla arabaya yürümeye başladık.Ona pişman olduğumu söylemek istiyordum.Ama bir şeyi çok iyi biliyordum,eğer pişman oldum dersem bütün suçu benim üzerime atıcaktı.Sadece Zayn değil bebeği bilen herkes.Evet bende kabul ediyorum.Bende suçluyum.Ama bütün suç bende değil.

Arabaya vardığımızda Zayn kapımı açarak beni ön koltuğa oturttu.Gözlerim yavaş yavaş kapanıyordu.Uyumamak için kendi kendime mücadele veriyordum resmen.Zayn'de bunu farketmiş olacak ki çok hızlı giderek eve çabuk varmamızı sağladı.Zayn anahtarlarını ararken bir eli de belimdeydi.Ayaklarım artık benş taşıyamayacak kadar yorgunlardı.Öyle de oldu.En son hatırladığım şey yere düşmeden önce Zayn'in beni tutmaya çalışmasıydı.

Gözlerimi açtığımda başımda bekleyen insan topluluğunu görünce şaşırdım doğrusu.Annem,üvey babam-hala tam olarak değil.-Zayn,Daniel,Liam,Niall,Louis.Hepsi buradaydı.Galiba bugünkü duygusallığımdan dolayı,onların burda olmasına sevinmiştim.Bu benim,yanlız olmadığımın kanıtıydı.Son zamanlarda kendimi o kadar yanlız hissediyordum ki.

Uyandığımı ilk farkeden kişi Liam oldu.Sessizce "Uyandı"dediğinde herkes bana çevirdi kafalarını.Hepsi uyanmamı bekliyormuş gibiydi.Anneme baktığımda benden utanıyormuş gibi bir yüz ifadesi vardı.Bu ifadeyi genelde suç işlediğimde görürdüm.İlk başlarda ne kadar bundan nefret edip üzülsem de,alışmıştım.O kadar kötü gelmiyor artık.En azından üzülmüyorum.

Bakışlarımı Zayn'e çevirdiğimde göz göze geldik.Gözlerinde endişe vardı.Korku vardı.En arkada duruyordu.Ama bu bakışmamızı engellemedi.Biliyorum,o da bana sarılmak istiyor.Ama annemin olduğu bir ortamda bunu yapamazdık.Bakışlarımı herkesin üzerinde gezdirdikten sonra Daniel kimseden ses gelmeyince konuşmaya başladı."İyi misin canım?"dedi yanıma yaklaşarak.Yatağa oturup elimi elinin arasına aldı ve ardından diğere eliyle yanağımı okşamaya başladı.Onunla hala ayrılık konuşması yapamamıştık.Bir yanım ne kadar Zayn'i istese de diğer yanım Daniel'i bırakma diye bağırıyordu.Onu seviyordum.Gerçekten çok seviyordum ama Zayn vardı.Zayn'e aşık olmuştum ben.Aşk çok başkaydı.Onunlayken hissettiğim duygular kesinlikle farklıydı.

Gözlerimi Daniel'den kaçırırken arkada Zayn'in yumruğunu sıktığını gördüm.Ardından Liam'ın Zayn'in omzuna dokunduğunu farkettim.Ah teşekkür ederim Liam.

"Yanlız kalmak istiyorum.Herkes gidebilir mi lütfen?"dedim.Sesim sert çıkmıştı.Annem bir saniye bile beklemeden odadan çıkmıştı.Ardından da yalaka koca adayı.Louis bana dönüp "Bizi öldürmeden çıkalım şurdan.Her an silahını gösterebilir."dediğinde biraz gülümsemiştim.Ardından Niall "Evet kaçmalıyız.Çünkü ben açıktım."dediğinde biraz daha gülümsemiştim.Zayn onlara "Hadi dışarı!"dediğinde Liam Zayn'e gözlerini devirmekle yetindi.Louis ellerini kaldırıp "Tamam pes ediyoruz"dedi ve 4ü birden odadan çıktı.Odada Zayn ve Daniel kaldığında hangisinine git diyeceğimi bilemiyordum.Kime söylersem söyleyeyim ikisi de üzülücekti.Bunu bile bile hareket etmek istemiyordum.Zayn sesli bir şekilde "Sende dışarı"dedi.Daniel tam itiraz edicekti ki "Lütfen Daniel.Yanlız kalmaya ihtiyacım var biraz."dedim elini sıkarak."O neden burada kalıyor?"dedi kıskandığını açıkca belli ederek."O da çıkıcak merak etme."dedim.Daniel elini çekip hızlı adımlarla odadan çıktığında bende gözlerimi Zayn'in gözlerine dikerek "Sende Zayn."dedim."Hayır çıkmıyorum."dedi.Onunla inatlaşmak istemiyordum.Çünkü inatlaşırsam kavga edicektik."Zayn lütfen"dedim kısık bir sesle."Gerçekten gitmemi mi istiyorsun"dedi.Ağzımdan her ne kadar git desem de gitmesini istemiyordum.Yanımda kalsın,beni bırakmasın istiyordum.Ben cevap vermeyince "Böyle devam et Em.İnsanları kendinden uzaklaştır.Seni sevenleri kendinden soğut."dedi ve gitti.Evet odamda tek başıma kalmıştım artık.

Yanlızdım.Her zamanki gibi.Zayn son söylediklerinde haklıydı.Ama yapmak zorundaydım.Çünkü etrafımdakilere zarar veriyordum.O an karar verdim.Ben buraya ait değildim.Burada daha fazla kalamazdım.Tekrar uyumaya karar verdim.

Gözlerimi zorlukla açtığımda ilk dikkatimi çeken şey baş ucumdaki saat olmuştu.Saat 5.45'di.Gözlerimi biraz ovaladıktan sonra yataktan kalktım.Banyoya gidip elimi,yüzümü yıkadıktan sonra tekrar odaya dönüp dolabın üstündeki çantayı aldım.İçine alabileceğim herşeyi koyduktan sonra biriktirdiğim parayı da çantaya koydum.Bu beni bir süre idare ederdi.Telefonumdan  hızlı bir şekilde en yakın saate uçak biletimi de aldım.Evet herşey hazırdı.

Elime kalemi alıp hızlı kağıda birşeyler karaladımm.Gözlerimden yaşlar boşalırcasına akıyordu.Sessizce odamda tek başıma ağlıyordum.

Gözlerimden gelen yaş kağıdı ıslatırken kağıdı ikiye katlayıp kağıdın üstüne "Zayn'e" yazdım.Odadan olabildiğince sessiz adımlarla çıkıp kağıdı Zayn'in odasının kapısının altından atıp hızlı adımlarla aşağı indim.Saate baktığımda 6.25 olduğunu gördüm.

Taksi kapıya geldiğinde hızlıca taksiye binip taksiciye havaalalanı dedikten sonra dışarıyı izlemeye başladım.Burayı seviyordum.Ama beni kimsenin bulamayacağı bir yere gitmem gerekiyordu.Yeni bir hayata başlamak için gereken en önemli şey buydu.

Taksicinin "Geldik"demesiyle düşüncelerimden ayrılıp parayı taksiciye uzattım.Hızlı adımlarla uçağa doğru yürümeye başladım.İşlemleri tamaladıktan sonra son bir kez arkama baktım.Arkamda bıraktıklarımı düşündüm.Onlar için iyi olacağını düşündüğüm şeyi yapıyordum.Onlar her ne kadar tersini düşünse de ilerde anlayacaklardı elbet beni.

Elimdeki sim kartımı kırıp attıktan sonra hızlı adımlarla uçağa yürüdüm.Arkama bakmadım.Baakarsam vazgeçicektim.Bakarsam aklıma Zayn gelirdi.İlerde yaptığım şeyden pişman olup olmayacağımı bilmeden uçağa bindim.Artık geri dönüş yoktu.Artık hiç kimsem yoktu.Artık yamamen yanlızdım.Olması gerektiği gibi ...

"Bu notu sadece Zayn'in okumasını istiyorum.

Özül dilerim Zayn.Yapamadım.Sen haklı çıktın.Kaçıyorum.Beni seven insanlardan,sevdiğim insanlardan.Eğer devam edersem sadece ben değil,etrafımdakileri de üzerim.En çok da seni.Sen üzülürsen benim ccanım yanar.O yüzden üzülme tamam mı? Hayatına devam et ve asla peşimden gelme.İkimizin kalbi de yeterince kırıldı.Daha fazla üzmeyelim birbirimizi.

Ve asla şunu unutma.Seni seviyorum.Gerçekten seni seviyorum.Seni sevdiğim için gidiyorum.Bazen gitmek gerekir Zayn.Beni anlamanı beklemiyorum.Sadece hayatına devam et diyorum.Annemlere ve çocuklara da ne istersen onu söyle.İster korkup kaçtı de istersen sadece gitti de.Ama sadece sen gitmek zorunda olduğumu bil.

Seni seviyorum bunu asla ama asla unutma.    -Emily."