Chapter 11: Leukemia

1.2K 29 0
                                    

Chezkha's POV

Monday

Papasok nanaman habang patagal ng patagal lalo atang humihina ang katawan ko. Ang hirap magpanggap sa harap nila until now di parin ako makapaniwala sa nalaman ko pero itinikom ko nalang ang bibig ko

Para na din sa kapakanan nila.

*Flashback*

Pagkalabas ko sa bahay nila Ivanz agad akong nagpaset ng appointment sa family doctor namin

"Doc kamusta po may mali po ba sakin?" at ang sunod nyang sinabi ang halos gumuho ng mundo ko

"based on the examination we did to you we diagnose a stage 2 leukemia in your body."

*End of flashback*

At ngayon eto nanaman ako sa loob ng kwarto umiiyak magpapanggap nanaman ako hayy.


Nandito na ako sa classroom hinihintay ang mga kaibigan ko medyo maaga pa kasi 6:30 pa lang ea 7:00 pumapasok ang mga yun kaya naisipan ko muna matulog

Zzzzzzzz..

"best best best gising huy gising!" nagising ako sa boses ni Lizette na tumatawag sakin.

"Bakit Lizette may problema ba?" nagtatakang tanong ko.

"Haler! Kat kanina pa kami gising ng gising sayo no response ka naman."

"Ahh ganun ba pasensya na hehe"

"Teka nga Kaycee bakit parang ang tahimik mo ano nangyari sayo ha?" nagsisimula na silang magtaka sa mga kilos ko pero kailangan kong magpatuloy.

"Wala ano ka ba naman Sophia ang imagination mo wagas!" awkward na tawa ang pinakawalan ko.

"Well di mo kami masisisi masyado kang suspicious tingnan ea! Hay nako tigilan mo nga ako Nixie ayan na si Miss oh!"mabilis na lumipat sa harap ang atensyon naming lahat.

            ~*~

Katatapos lang ng klase at syempre lunch break na well matatapos na ako kumain dahil nauna ako sa kanila masyado na kasing pabigat ng pabigat ang mata habang tumatagal ako sa paligid nila at baka mapansin pa nila ako.

"Guys punta lang akong CR." paalam ko

"Ouch!" patayo na sana ako kaso bumangga naman ako sa paa ng upuan napapikit ako ng palihim sa sobrang sakit kumikirot ito kainis!! ganito ba talaga ang may leukemia mabangga ka lang ng konti ang sakit na ugh!

pak!

"aray! bakit ka ba namamalo dyan ha Shenize tsk!" naiinis kong hinawakan ang braso kong nasaktan.

"Ayy ang oa mo hina ng palo ko sayo no! parang dampi nga lang e" sagot naman ng gaga habang tawa ng tawa.

Kung alam mo lang..

"Ea basta masakit!" sabay himas sa braso ko kabilaan na sila huhuhu T_T

Panibagong pasa nanaman to asar! >_< palihim kong tiningnan ang pasang nakuha ko kagabi.

*Flashback*

Bago ako matulog naisipan ko munang mag half bath para medyo presko maya-maya tumama naman ang braso ko sa bath tub .

Aishh! ang tanga Chezkha!

Habang nagbibihis ako may nakita nanaman akong pasa sa braso ko.

"hala!" nagpasa agad para namang ang lakas ng pagkakabangga ko kung magkapasa ayy nakuu!! makatulog na nga!

*end of flashback*

At ayun nga ang nangyari. Umalis na ako sa canteen pero imbis na pumuntang CR pumunta ako sa likod ng building ng first year sumandal muna ako at ayan nanaman pinagpapawisan ako

Ugh!

Namimilipit nanaman ako sa sakit. Isa pang ipinag-aalala pahina na din ako ng pahina

Bakit ganon ang labo ng paningin ko?


Dahan-dahan akong bumaba habang nakaupo dahil feeling ko babagsak ako any minute from now.

Suddenly naramdaman ko nalang na parang gumagalaw ang paligid. Nararamdaman ko na ang pagbagsak ko sa lupa ngunit may mga kamay na sumalo sa'kin.

"Nicole hey! Nicole wake up!"

I tried to open my eyes malabo di ko maaninag ang nasa harapan ko pero by hearing those gorgeous voice of him I know its him and that makes me smile.

Ivanz ..

Ivanz's POV

Simula kaninang umaga kapansin-pansin na ang pagiging matamlay ni Nicole she looks pale and its like she's sick.

Sa canteen.

Nakita kong may pasa siya sa magkabilang braso pero mas nakapagtataka dahil sa mahinang palo or should I say tapik ni Shenize nasaktan sya tapos parang namimilipit sya sa sakit pero itinatago nya.

And I started to feel worried about you Nicole.

Maya-maya nag punta na siya sa CR and there nagpaalam din ako kasi masama ang kutob ko sa kanya.

"CR lang ako" paalam ko sa kanila. Hindi ko na inintay ang sagot nila at agad nang umalis.

Mabilis ko siyang hinanap at natagpuan ko siya sa sa likod ng building ng first year doon nakasandal siya at namimilipit sa sakit maya-maya pa, unti-unti na siyang bumababa hanggang sa mawalan na siya ng malay I immediately run to catch her falling body.

"Nicole hey!" tapik ko sakanya

"Nicole wake up!" dali-dali ko siyang binuhat.

Maya-maya dumilat sya pilit nya akong inaaninag pero bigla syang ngumiti

Ivanz . . .

Mabilis akong tumakbo sa clinic ng school at agad naman syang inasikaso ng nurse.

"What happened to her?" tanong ng nurse.

"She collapse and something aches in her stomach" pagpapaliwanag ko sa kondisyon ni Nicole.

"Ok let me handle it." mabilis na kumilos ang nurse para i-check siya at hindi ko namalayan na nakatulog din ako.

"ugh! ang sakit!" nagising ako sa boses na nanggagaling sa tabi ko doon ko lang napagtanto na si Nicole ang may ari ng tinig na iyon.

"Kamusta na ang pakiramdam mo?" tiningnan ko ang bawat parte ng katawan kung saan may pasa

"Me-med-yo-o a-ayos na sa-salamat ah?" sabi niya. Ramdam ko ang panghihina niya dahil sa paraan niya ng pananalita.

"Ayos lang." maya-maya dumating yung nurse.

"kamusta na po ang lagay nya?" inayos ko ang higa niya bago humarap sa nurse.

"Ayos naman sya Mr. De jesus stressed at over fatigue lang naman." sagot ng nurse. I felt something odd but I didn't pay attention.

"Pero nurse bakit po ang bilis nagkapasa ng braso nya?" ramdam kong natigilan sya pero agad din sumagot

"a-a-ano ka-kas-i na-naku-kuha na nya yan sa unang pagka bangga nya siguro di nyo lang napansin." kinakabahan siya. Nakikita ko she's uneasy and I felt that she's hiding something.

"Ahh ganon po ba sige po" gusto ko maniwala sa nurse pero may gumugulo sa utak ko.

"Sige una na ako sa labas yung gamot na nireseta ko paki bili na lang kasi wala kaming stock dito kayo nang bahala." sabay labas nung nurse

Paglingon ko kay Nicole natutulog na ulit sya.

Ang misteryoso naman ng pagkatao mo kaya lalo kitang minamahal eh...

Author's note

So far this is the longest chapter I've ever write nyihihihi

Read.Vote.Comment

The Girl Behind His Back Where stories live. Discover now