Accident

47 4 0
                                    

♡♥Accident♥♡

  SAMANTHA

           Pagkatapos naming mag-usap ni Cassy ay napagpasyahan naming umuwi na. Antok na antok na daw kasi siya. So we bid our goodbye's and parted our way's. When I got home, dumeretcho ako sa kwarto at humiga. Pagod na pagod ang katawan ko, at sa sobrang antok na din ay nakatulog ako.

********

     Kriiiiinnggg....Kriiinnnngggg....
Kriiinnngg......Kriiiiinnnngg.....

   Napabangon ako bigla nang marinig kong nag ri-ring yung landline sa bahay. I hurriedly go downstair's at sinagot ang telepono.

"Hello??" Antok kong sagot.

"Hello, is this Ms. Samantha Villanore?". Tanong ng kabilang linya. Lalaki yung nagtanong, medyo may pagka matanda na yung boses.

"Speaking. Who's this?". Tanong ko, napahikab ako bigla. Habang yung mata ko ay mamimikit-pikit na.

"This is Dr. Esmael Mendez, I just want to inform you that your mother got hit from a car 45minutes ago. She's here in the St. Ferrer Hospital. She lost many blood. Kailangan niya nang masalinan ng dugo or else we will lose her. We found her cellphone during the accident so we decided to call you, pangalan mo lang kasi ang nakalagay doon sa emergency call niya. If I'm not wrong, your her daughter right?". He asked. Napatakip ako ng bibig sa narinig ko, nawala bigla ang antok ko at gising ng gising na ang diwa ko sa narinig ko, si mommy!! nooooo, please sana walang masamang mangyari sa kanya, naninikip bigla ang dibdib ko. Habang tuloy-tuloy sa pag agos ang luha ko.

Halos hindi ako makahinga, panay hikbi lang ang lumalabas sa bibig ko. Hindi ko napansing nahulog ko na ang telepono. Bumalik ako sa ulirat ng gumawa ito ng tunog dulot ng pagbagsak nito sa sahig. Mabilis kong itong pinulot, nanginginig na inilagay ko ulit ang telepono sa kaliwang tenga ko.

"Y-yes, I-i'm her daughter, and p-please wait for me there. Wag niyong p-pabayaan ang mommy ko d-doc". Pagmamakaawa ko sa kanya habang humihikbi pa rin. Mabilis kong tinungo ang kwarto ko at kinuha ang wallet at susi ng kotse ko.

I drove as fast as I can, nagiging blurry na yung paningin ko dulot ng luhang patuloy pa rin sa pag agos mula sa mga mata ko. I did not mind the police who actually following me, alam kong bawal ang pag drive ng mabilis but I have no choice. Kailangan kong makarating ng maaga sa hospital, kailangan ako ni mommy ngayon. At nag-aalala din ako nang sobra sa kalagayan niya ngayon.

      When I saw the familliar name of the hospital ay mas binilisan ko pa ang pag papatakbo ng sasakyan ko. Pagkarating ko ay nag hanap ako nang lugar na mapag paparkingan ng sasakyan ko, nag park ako malapit sa exit ng hospital. Lumabas ako ng sasakyan at nagmadaling naglakad patungo sa front desk.

"Mrs. Centhia Villanore please". Tanong ko sa babaeng nurse.

Pagkarinig niya nun ay mabilis niyang kinalikot ang computer.

"Ahmm room 143 po maam" pagkarinig ko kung saang room ay hindi na ako nag atubili pang mag pasalamat tumakbo ako nang mabilis at nang makita ko na yung room 143. I hurriedly open the door. At doon, nakita ko ang mommy ko na nakahiga, maraming nakatusok sa kanyang mga tubes. At halos hindi ko na siya makilala dahil sa maraming gas-gas na naka ukit sa kanyang mukha. Lumapit ako nang dahan-dahan habang nanginginig ang mga kamay ko. Bumuhos bigla ang mga luha ko at hindi ko mapigilang mapahikbi.

Nang makalapit ako ay doon ko nakita nang malapitan ang kalagayan ni mommy. I gently touch her face habang nanginginig pa rin ang kamay ko. She look peaceful,para lang siyang natutulog ng mahimbing. Sana nga ay ganun lang pero hindi.

"M-mommy? Mommy? Wake up mom, please w-wake up. Wag mo akong iwan *huk* mom. We a-already lost daddy, ayokong iwan mo rin ako. H-hindi ko kaya mom, *huk* hindi ko k-kayang *huk* mapag-isa. Kaya p-please gumising ka". Pagmamakaawa ko sa kanya. Hikbi pa rin ako ng hikbi habang sinasabi ko yun. Bakit nangyari pa ito. Bakit kailangan pang may maaksidente. Bakit mommy ko pa.

...Beep....beep....beep...beep...

Bigla akong nataranta nang marinig kong mag beep ang monitor. I saw a straight line at bigla akong naiyak. Nooooo hindi pwede to. I hurriedly go outside at pinindot ang emergeny button. Ilang segundo pa lang ay nagsilabasan ang mga doctor at nurse at dumitcho papasok sa kwarto kung saan nakahiga si mommy. Natataranta ang ibang nurse habang ang mga doctor naman ay panay utos sa iba kung ano ang gagawin.

"The patient lost many blood. Kailangan niyang masalinan ngayon na. Nasa malubhang kalagayan na siya ngayon. Kailangan natin maghanap ng ka match sa dugo niya." I heard one of the doctor's said. Lumapit ako ng mabilis sa kanya.

"I'm her daughter, pwede ako. We have the same blood. Ako nalang yung kunan niyo". I stated.

"Ok Ms. Villanore, you have to sit on that chair then we'll start transfering your blood to your mother. You have to relax para hindi ka masyadong masaktan sa pagkuha namin ng dugo sa iyo ok". He said, tumango lang ako at sinunod ang sinabi niya, umupo ako sa upuan at mabilis naman akong inasikaso ng mga nurse.

Tinurukan nila ako ng malaking karayun at kinu-nect nila ito sa isang maliit na tube, ang dulo nito ay naka enject den sa kamay ni mommy. And there I saw my blood flowing inside the tube papunta sa kamay ni mommy. Ilang segundo pa lamang ay bigla nalang akong nahilo at nakaramdam ng sakit.

Before I got unconsious. I mumble three words to the doctor. It was nearly whisper pero sapat na iyon para marinig niya ito.

....

....

.....

...

"Please save her!!".

Einalej

****

A/N: awwww pasensya na kung hindi siya masyadong nakakaiyak, hindi kasi ako marunong gumawa ng dramatic scene. It's kinda lame I know but atleast na update ko na hehe.

See you to my next chapter.

VOTE
&
COMMENT

The Run Away BrideTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon