The Run Away Bride

Decision

♡♥Decision♥♡

SAMANTHA

"Oo nga, maghintay ka lang ok. Masyado kang hot. Trust me she will go there, just be patient. ~~ just tell him na she's busy pa. ~~ ok, ok. Bye". I heard someone talking. I slowly open my eyes. All I see is blurred, I closed my eyes then open it again. Medyo malinaw na ang aking paningin ngayon but when I roamed my eyes all over the room. Realization hit me. Wala ako sa sarili kong kwarto, all I see is white, then suddenly I remember everything happened a while ago. My mom!! Where's my mom.

Luminga-linga ako sa kwarto nagbabaka sakaling makita ko si mommy, ngunit sa kasamaang palad. I did not see any trace of her in here.

"Oh thank goodness, your already awake" napabaling ako sa pintuan nang marinig kong may nagsalita doon. Then there I saw Cassy walking towards me.

"Where's my mom Cassy, is she okay now? Please tell me she's okay". Pikit matang pakiusap ko, pinipilit kong pigilan ang pag-iyak ko. Gusto kong maging matatag para kay mommy.

Mabilis na nakalapit si Cassy sakin and comforted me. She ran her hands on my back and carassed it back and forth.

"I'm so sorry Sam". Sa sinabi niyang yun ay parang gumuho bigla ang mundo ko, nooooo hindi pwede. A tear drop on my eyes then another tear, hanggang sunod-sunod na itong umagos. Napahagulhol nalang ako bigla,hindi ko na mapigilan. Naninikip ang dibdib ko habang iniisip kong iniwan na ako ni mommy.

"Calm down Sam". Natatarantang pakiusap ni Cassy sakin. "Your mom is not ok, but she's still alive. So you better stop crying now". Bigla akong napatingin sa kanya nung marinig ko ang sinabi niya. Bakas sa mukha niya ang pag-aalala.

Bigla akong nabuhayan ng loob sa narinig ko. Oh god thank you dahil hindi niyo pa kinuha si mommy. Bumuti ng kaunti ang pakiramdam ko.

"She is? Where is she? Bring me to her Cassy, I want to see her badly". Mabilis kong saad sa kanya. Hindi mailigtas ang kasiyahan sa boses ko.

"Come on, get up and come with me. I will led you to her". She extended her hand to me at walang atubiling inabot ko ito. We walked out from our room and walked through the hallway. Tatlong kwarto ang nadaanan namin at nang umabot kami sa pang-apat ay biglang huminto sa paglakad si Cassy.

"We're here! You can go first Sam. I know you want to see her so much, but I will remind you that she's still in coma. The doctor said it's good to talk to her always para mapadali ang pag galing niya" mahabang paalala niya sa akin. Tango lang ang sinagot ko sa kanya at pagkatapos ay inabot ko na ang doorknob at binuksan ang pintuan.

Marahan kong sinara ang pintuan at lumapit sa kama kung saan nakahiga si mommy. Ngayon mas masasabi kong ok na siyang tingnan. Wala na ang mga tubes na nakatusok sa ibat-ibang parte ng kanyang katawan. At mas maaliwalas na ding tingnan ang kanyang mukha, nabawasan na ang mga galos at pasa niya sa mukha kaya hindi maipagkakailang malapit na itong gumaling.

I reached her hand and gently squeeze it. Lumapit ako sa kanya and then I kissed her forehead.

"Mom, I know you can hear me. Please don't sleep too long. Wala na akong kasama sa bahay, wala nang gigising sa akin ng maaga. At wala nang mag ba-blackmail sakin sa tuwing hindi ko sinusunod ang utos mo. Mom promise, gagawin ko ang lahat maibalik lang sa dati ang kumpanya natin. Kaya wag kang matulog ng matagal ha dahil tutulongan mo pa ako. Aba konti lang ang alam ko sa pag mamanage nang kumpanya no. Kaya kailangan ko nang guide. At walang iba kundi ikaw yun. Kung nandito lang si daddy I know hindi niya tayo papabayaan." Habang kinakausap ko siya ay panay parin sa pag agos ang luha ko, pinapahid ko ito sa kamay ko ngunit para bang wala itong katapusan dahil sunod-sunod ito sa pagpatak.

I headed towards the door, and before i got out I gave one last glance to her and whisper.

"I LOVE YOU MOMMY********

*******
We're here at the restuarant. Me and Cassy. We decided to talk in here cause I know we can talk in here properly.

"So what's your plan now?" Cassy asked.

"I'm gonna talk to that Zachary boy, the day after tomorrow" I answered. Hindi ko alam kung ano ang mangyayari pagkadating ko doon pero susubukan ko pa din.

"Oh, so is it final?". Tanong niya ulit.

"Yeah, definitely". I said confidently.

Einalej