Ολα να τα περιμενεις

Ουτε ενα ευχαριστω?

Ρανιας P.O.V

Καθώς καθομασταν και μιλαγαμε με τα παιδιά,ήρθαν η Ζωη,η Λυδία και ο Κώστας και ηταν λίγο περίεργο το ύφος και των τριών. Κάτι πρεπει να συνέβη γιατί τα χέρια του Κώστα ηταν ματωμένα.Πήγα προς το μέρος της Λυδίας και την ρώτησα τι συνέβη. Μου τα διηγήθηκε όλα και είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό. Μέσα σε τοσα λιγα λεπτα δεν περίμενα να είχε συμβεί κάτι τέτοιο.Αργότερα η Ζωή έφυγε απο το κλαμπ διότι δεν αισθανόταν και πολύ καλά και ηταν κουρασμενη.Εγώ με τα παιδιά κατσαμε ακόμη.
Ρ-"Παιδιά πάω να πάρω ενα ποτό και ξαναρχομαι"τους είπα χαμογελώντας. Εκείνοι συμφώνησαν και άρχισα να πηγαίνω προς το μπαρ με τα ποτά.Εμφανίστηκε ο μπάρμαν και μου πήρε παραγγελία.
Μ-"Τι θα θελατε να πιειτε?"
Ρ-"Βότκα λεμόνι"απαντησα.Εκείνος πήγε και μου έφερε γρήγορα το ποτό μου.
Ρ-"Ποσα χρωσταω?"τον ρωτησα γιατί μιας και ήμουν εκεί ηταν ευκαιρία να πληρωσω. Ουτως η άλλως αργά ή γρήγορα θα φευγαμε γιατί ηταν ηδη αρκετά αργάΠαλι καλά που δεν χρειαζοταν να πάμε στην σχολή αυριο. Οι καθηγητές θα λείπουν σε ενα συνέδριο κι'ετσι θα έχω άπλετο χρονο να κοιμηθώ. Επιτέλους καιρός ηταν!
Μ-"Είναι κερασμενο απο τον κύριο εκεί"έκπληκτη εγώ, σπευδω να κοιτάξω το προσωπο οπου με κερασε το ποτό και έμεινα έκπληκτη! Παλι τα νεύρα θέλει να μου σπάσει αυτός ο άνθρωπος!Ναι κύριες και κυριοι,αυτος ηταν ο Φίλιππος. Τον σκαναρα απο πανω προς τα κάτω.Φορούσε ενα μαυρο πουκάμισο με κάτι άσπρα σχεδιακια,μαυρο τζιν και μαύρα παπούτσια. Ηταν με μια παρέα φίλων του. Τον είδα να εξετάζει αργά το σωμα μου παρατηρωντας και την παραμικρη λεπτομέρεια. Οι ματιές μας κλειδωθηκαν και με κοίταζε αρκετή ωρα πίνοντας ταυτόχρονα λιγο απο το ποτό του.Δεν είχα καταλάβει τον σκοπό του.Δεν ήθελα πια να είμαι στον ίδιο χώρο μαζί του και έτσι με την πρωτη ευκαιρία έσπευσα να φυγω.Δεν πρόλαβα να φυγω και ενοιωσα το χέρι κάποιου να με τραβάει. Γυρναω απότομα με αποτέλεσμα να κολλησω πανω του. Ενα πονηρό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του.Ξεκολλησα κατευθείαν απο πανω του και έφτιαξα το φόρεμα μου.Αμέσως μετα πήρα το θάρρος να του μιλήσω αν και δεν το ήθελα καθόλου αλλά ενα ευχαριστώ δεν βλάπτει σωστα?
Ρ-"Σ'ευχαριστω για την βότκα"του είπα χαμογελώντας.
Φ-"Χμμ, δεν κανει τίποτα.Τόσο όμορφη κοπελα δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη"είπε κλείνοντας μου το μάτι.Μπορω να πω πως με κολακευσε αυτό που είπε.Αλλά δεν θα τον αφήσω να με παρασύρει.Αυτά τα λέει σε αλλες πενήντα κοπέλες.Δεν θα γίνω και εγώ ίδια με αυτές που παει και πηδάει.
Ρ-"Σαν πολύ φορά πήρες μου φαίνεται."είπα κοιταζοντας τον με βλέμμα ανασφάλειας.
Φ-"Αντί να με ευχαριστεις με βριζεις?"
Ρ-"Μα σε ευχαριστησα, τι παραπανω θες?!"
Φ-"Όχι γιαυτό.."μου είπε. Δεν μπορω να καταλάβω που το παει.
Ρ-"Τοτε γιατί?"ρωτησα γεματη απορια.
Φ-"Αστο.Δεν έχει σημασία εξάλλου"μου είπε. Με είχε φαει η περιέργεια,αλλά,το είχα βάλει στο νου να μαθω
Ρ-"Πες μου"ειπα αποφασισμένη.
Φ-"Να,όταν ήσουν στο πάρτυ τις προαλλες, ήσουν πολύ μεθυσμένη και οι φίλες σου το ίδιο. Έτσι αποφάσισα να σε πάω εγώ σπίτι με το αμάξι γιατί δεν ήσουν σε θέση να οδηγήσεις στην κατασταση σου.".Είχα σοκαριστει.Ώστε αυτός με έφερε σπίτι?! Ηταν αναγκη αυτός?! Αφού μισουμε ο ένας τον άλλον.Γιατί?!
Ρ-"Γιατί το έκανες?"τον ρώτησα
Φ-"Γιατί όσο και αν μισουμε ο ένας τον άλλον δεν μπορούσα να σε αφήσω έτσι."
Ρ-"Τι έγινε παρακάτω?"το μονο που ευχομουν εκεινη την στιγμη ηταν να μην είχαμε φτασει στο απροχώρητο.
Φ-"Μην φοβάσαι δεν έγινε κάτι τρομερό"μου είπε κλείνοντας μου το μάτι.
Ρ-"Μην παίζεις με τα νεύρα μου! Λεγε τώρα"του είπα χτυπώντας τον στο στερνο.Ήμουν πλεον εξαγριωμένη μαζί του. Μας το παιζει και υπερόπτης τώρα ο κύριος! Το γουρούνι!Εκείνος εδειχνε να απολαμβάνει το όλο θέαμα.
Φ-"Ήρεμα μικρή.Δεν εκανα και τιποτα.Σε πήγα σπίτι και άνοιξα με τα κλειδιά σου.Η ωρα ήταν πολύ αργά και οι γονεις σου κοιμόντουσαν. Σε πήγα στο δωμάτιο σου και αφού σε εντυσα ξαπλωσα δίπλα σου.Αφού σιγουρευτικα πως κοιμοσουν έφυγα. " μου ειπε.Το βλέμμα του άλλαξε.Ήρθε κοντά μου και με κόλλησε στον τοίχο.Άρπαξε τα χέρια μου και τα κόλλησε ψηλά στον τοίχο έτσι ώστε να μην μπορέσω να ξεφυγω.Εκανα μερικές προσπαθειες να ξεφυγω αλλά ηταν ματαιες.Είχα σοκαριστει με όλα αυτά που μου είπε. Αυτός ο τυποτενιος με έντυσε?! Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ξάπλωσε κιόλας δίπλα μου!Εγω και αυτος?!Η σκέψη και μονο με αηδιάζει.
Ρ-"Τι κανεις?Ασε με!"παραπονέθηκα.
Φ-"Μμμ,εισαι πιο σέξυ όταν θυμωνεις μωρο μου"μου είπε κοιτώντας με κατάματα.Ήμουν πολύ μπερδεμένη.Δεν μπορουσα να καταλάβω τι προσπαθουσε να πετύχει.Η καρδιά μου πήγε να βγει απο την θέση της και το κατάλαβε.
Φ-"Μωρο μου μην αγχωνεσαι, δεν θα σου κάνω κακό"είπε γελώντας .Εγώ είχα μείνει αμέτοχη. Δεν ήξερα τι να κάνω και τα παιδιά με περίμεναν, θα έχουν ανησυχήσει στάνταρ.Αμέσως μετα ξαναβρηκα τον εαυτό μου και επιτέλους αποφάσισα να μιλήσω
Ρ-"Πρώτων, πάρε τα χέρια σου απο πανω μου και δεύτερον δεν είμαι το μωρο σου!Ασε με ήσυχη πια!"του είπα φωνάζοντας πλέον.
Φ-"Ελα αφού το ξέρω πως με θες, παραδεξου το.Έχω μεγάλη επιδραση πανω σου μωρο μου"μου είπε με αλαζονικό ύφος.Ετσι αποφάσισα να παίξω το παιχνίδι του.
Ρ-"Ναι αγάπη μου εχεις δίκιο, σε θέλω παρα πολύ και δεν βλέπω την ωρα να βρεθώ μονη μαζί σου μωρο μου"είπα κοιτάζοντας τον πονηρα.Εκείνος με κοίταξε με το βλέμμα του νικητή.Έπειτα σήκωσε το πηγούνι μου,μου χαμογέλασε και ήρθε ακόμη πιο κοντα μου.Μόλις έκανε την κινηση να με φιλήσει εγώ βρήκα την ευκαιρία και ξεγλυστρησα απο πανω του. Εκείνος αρχικα με κοίταξε με απορία και έπειτα μου είπε
Φ-"Παίζεις βρωμικα"μου είπε με πονηρό βλέμμα.
Ρ-"Παντα αγοράκι μου"του είπα και του εκλεισα το μάτι κοιτάζοντας τον με ειρωνικό βλέμμα καθώς απομακρυνομουν. Εκείνος έριξε ενα τελευταιο γελακι και ενα τελευταιο βλέμμα προς το μέρος μου και έπειτα ξαναγύρισε στην παρεα του.Εγώ γυρισα στα παιδιά και με κοιταξαν με μια ανακούφιση.
Λ-"Άντε κοπελα μου που ήσουν τόση ώρα?!Νομίζαμε οτι επαθες τίποτα!"μου είπε φοβισμένη αλλά είχε δίκιο και εγώ έτσι θα αντιδρούσα στην θέση της.
Ρ-"Έγιναν πολλά. Θα σας εξηγήσω αυριο.Δεν γίνεται τώρα με τον Κώστα και τον Γιώργο μπροστά".Λιγα λεπτα αργότερα μαζεψαμε τα πραγματα μας και φύγαμε. Μόλις εφτασα σπίτι ήμουν εξουθενωμένη. Άνοιξα σιγά σιγα την πόρτα και κατευθύνθηκα κατευθειαν στο δωμάτιο μου.Εκανα ντουζ και φορεσα τις αναπαυτικες μου πιτζάμες. Ξαπλωσα και ταυτόχρονα σκεφτόμουν όλα αυτά που έγιναν σήμερα.Απο τις σκέψεις μου με έβγαλε το κινητό μου οπου δονιστηκε. Αρχικα νόμιζα μήπως ηταν κάποια απο τα κορίτσια αλλά ηταν ένας άγνωστος αριθμός οπου μου είχε στείλει μήνυμα.
Α- <<Θα μου το πληρώσεις πολύ ακριβά αυτό>>
Αρχικα υποψιάστηκα ποιος μπορεί να έστειλε το μήνυμα αλλά δεν έδωσα σημασία. Μετα απο λίγο αποκοιμηθηκα...

~^.^~