Ολα να τα περιμενεις

Μα-"Ρανιαα,Ράνιαα.Σήκω θα αργησεις παλι!"
Μμμ ναι καλά καταλαβατε. Αυτή ηταν η φωνη της μητερας μου.Και ξέρω πως αμα δεν σηκωθω θα συνεχίσει.
Ρ-"Μμμ και πέντε λεπταα"φωναξα. Πραγματικα είχα αναγκη να κοιμηθω απο το χθεσινο ξενύχτι. Δεν πολύ θυμάμαι κιόλας τι έγινε χθες. Το μονο που θυμάμαι είναι πως είχα πιει πολύ.Ηταν εντελώς ασυνήθιστο αυτό για μένα.Δεν συνηθιζω να βγαινω για ποτό γιατί για μένα έχουν προτεραιότητα οι σπουδες μου.Αλλά τα πάρτυ κυριολεκτικα ειναι η ζωη μου.Το πως γυρισα μετα σπίτι δεν το ξέρω. Με τούτα κι εκείνα κατάφερα επιτέλους να σηκωθω. Φορεσα μια ριγέ κοντή μπλούζα και το αγαπημενο μου ψηλομεσο μαυρο σορτσάκι. Φορεσα τα άσπρα μου all star και τέλος βαφτηκα ελαφρώς.Πήρα την τσάντα μου,κλειδιά, κινητό και κατεβηκα κάτω να πάρω πρωινό.
Μα-"Ράνια παλι θα αργησεις. Δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτή η κατασταση.Εχεις εξετάσεις! Δεν πρέπει να χάνεις μαθήματα"
Ρ-"Εντάξει βρε μαμά, αφού ξέρεις πως τα πάω ήδη πολύ καλά με τα μαθήματα. Δεν χρειαζεται να ανησυχεις"της είπα καθώς ετρωγα.
Μα-"Καλά,καλά πήγαινε τώρα γιατί ήδη εχεις αργήσει"μου είπε.Είχε δίκιο.Γενικοτερα έχω ενα θέμα με το timing.Μπορεί να είμαι καλη μαθήτρια αλλά φτανω στο σχολείο συνέχεια αργοπορημένη.
Ρ-"Καλά πάω. Σ'αγαπω" της είπα και την αγκάλιασα.Βγήκα εξω και ο αέρας χτύπησε μεμιάς το πρόσωπο μου.Ο καιρός ηταν αρκετά καλός πράγμα που με παραξένεψε. Εδώ στην Σουηδία δεν συνηθίζεται να έχουμε καλό καιρό. Τις περισσότερες φορες βρέχει και έχει συννεφιά.Εβγαλα το κινητό μου για να ακούσω μουσική και κατευθύνθηκα στην στάση για να περιμένω το λεωφορείο που με παει στην σχολή.Εφτασα στην σχολή βιαστική και παρατήρησα πως όλοι οι μαθητές είχαν μπει στις αίθουσες τους.Περιπλανηθηκα στον διάδρομο ψάχνοντας το ντουλαπάκι μου. Η σχολή ηταν αρκετά μεγάλη και ετσι μου ηταν δύσκολο να βρω το ντουλαπάκι μου. Μετα απο πολλές ώρες ψάξιμο κατάφερα να το βρω επιτέλους.Το άνοιξα και απο μέσα εβγαλα την στολή του σεφ που μας είχαν διαθέσει στην στολή. Άφησα μέσα την τσάντα μου και πήρα βιαστικα κάποια βιβλια μαζί μου.Κλειδωσα το ντουλαπάκι μου και κατευθύνθηκα στην αίθουσα της μεγειρικης. Μόλις βρέθηκα εξω απο την πόρτα πήρα μια βαθιά ανάσα,με το σκεπτικό πως θα τ'ακουσω παλι απο τον δάσκαλο, και μπήκα μεσα.Όταν άνοιξα την πόρτα όλοι γύρισαν και με κοίταξαν, μαζί και ο δάσκαλος,Ο κύριος Πίτερ Ουίλσον. Έτσι τον έλεγαν.
Δ-"Μπα μπα! Βλέπω μας θυμηθηκατε δεσποινης Χέντερσον! Ποια δικαιολογία θα βρείτε σήμερα? Πως σας πονάει το φρύδι?!"
Ρ-"Με συγχωρείται που άργησα.Δεν χτύπησε το ξυπνητήρι"του απαντησα λεγοντας ψέματα.
Δ-"Ααα μάλιστα! Παλι η ίδια δικαιολογία! Τουλάχιστον βρείτε κάτι πιο πειστικό!Έχω βαρεθεί να ακούω συνεχώς τα ίδια και τα ίδια.Στο κάτω κάτω αγοραστε ενα καινούργιο!"Είπε νευριασμενος.
Ρ-"Ωραία, μήπως μπορούμε να το συζητησουμε αυτό κάποια αλλη στιγμη?Δεν νομιζω πως κανει καλό ουτε σε εσάς, ουτε σε εμένα αλλά ούτε και στους αλλους μαθητες να αρχίσει η μερα με καβγάδες."
Δ-"Μετα θέλω να σου μιλήσω ατο γραφείο μου. Έχε χάρη που είσαι καλη μαθήτρια αλλιως.."μου απάντησε και συνέχισε το μαθημα.Πηγα στον παγκο μου και άφησα πανω τα βιβλια μου αλλά παρατήρησα πως στην βιασύνη μου είχα ξεχάσει ενα βιβλιο στο ντουλαπάκι μου
Δ-"Σήμερα θα διδαχθειτε τον σωστό τρόπο ψησιματος ενος σολωμού. Όπως όλοι σας ξέρετε είναι πολύ δυσ.."
Ρ-"Κυριε"τον διεκοψα
Δ-"Τι θέλετε δεσποινης?Αργειτε στην διδασκαια ωρα του μαθήματος θα μου διακόπτεται και την ωρα τώρα?!"Απάντησε με εναν βαρύ τόνο στην φωνη του
Ρ-"Συγνώμη αλλά απο την βιασυνη μου ξεχασα ενα βιβλιο στο ντουλαπάκι μου την ωρα που ερχομουν.Μπορω να πάω να το πάρω στα γρήγορα?"απαντησα
Δ-"Πηγενε"μου απάντησε μονολεκτικά."αλλά μην αργησεις!"μου τόνισε.Του απαντησα κουνώντας το κεφάλι μου μου και βγήκαν απο την αίθουσα. Κατευθυνθηκα με γοργά στον διάδρομο έχοντας αγχωθει ελάχιστα. Περπαταγα για αρκετά λεπτα μέχρι που στριβω σε μια γωνία του διαδρόμου και πεφτω πανω σε κάποιον.Σηκωσα το κεφάλι μου να δω ποιος ηταν και τότε τον αντικρισα. Ηταν ο Φίλιππος. Το χειροτερο άτομο και playboy στο σχολείο το οποίο και αντιπαθουσα υπερβολικά πολύ.Είναι ψηλός με μαύρα μαλλια και ανοιχτα κάστανα μάτια.Κοιταξε το άτομο το οποίο μόλις είχε πεσει πανω του και τραβηχτηκαμε και οι δυο μακρια ταυτόχρονα.
Φ-"Καλά, δεν κοιτάς μπροστά σου εσύ?"μου είπε με ψυχρό τονο
Ρ-"Συγνώμη. Αμα ήξερα πως ήσουν εσύ δεν θα περνουσα καν απο εδώ"του απαντησα ειρωνικά
Φ-"Καλά οτι πεις κοπελια"
Ρ-"Τα κοπελια στις φίλες σου,όχι σε εμένα, το καταλαβες?!"Του απάντησα εξοργισμένη.Στριφογυρισε τα ματια του.
Φ-"Καλά οκευ εσύ χανεις"
Ρ-"Ναι καλά πρόσεχε"του απαντησα γελοντας. Τα χαρακτηριστικά του σκλήρυναν καθώς κατάλαβε πως τον ειρωνευτηκα για συνεχόμενη φορά.
Φ-"Πρόσεχε πως μου μιλάς!Δεν με ξέρεις καλά εμένα!"μου απαντησε νευριασμενος.
Ρ-"Χαχα!Όχι που θα σε φοβηθουμε κιόλας"απομακρυνθηκα ρίχνοντας του ενα ειρωνικό χαμόγελο και μια τελευταια ματια. Πραγματικα το απεχθανομαι αυτό το άτομο. Το μονο που μου προκαλει είναι είναι μίσος και οικτος.Πήγα αρων αρων στο ντουλαπάκι μου και αρπαξα το βιβλιο. Κατόπιν ετρεξα και μπήκα στην τάξη. Η ωρα κυλισε βερετα που παραλίγο να με επαιρνε ο ύπνος.Μόλις χτύπησε το κουδούνι ο κ.Πίτερ μου έκανε νόημα να πάω κοντά του.Πήγα και κατευθυνθηκαμε και οι δυο στο γραφείο του.Μπήκαμε μέσα και εκλεισε την πόρτα. Πήρε μια βαθιά ανασα και κάθισε στην έδρα του.
Δ-"Λοιπον, Ράνια, νομιζω πως ξέρουμε και οι δυο τον λογο όπυ σε κάλεσα εδω"
Ρ-"ναι ξέρω.."
Δ-"Απλως δεν θέλω να αργεις στην ωρα μου και να δημιουργούνται εντάσεις γιατί είσαι ενα εξαίσιο κορίτσι και θέλω να τα πάμε καλα"
Ρ-"Έχετε απόλυτο δίκιο, θα κάνω οτι μπορω για να το αποφυγω."του απαντησα
Δ-"Ωραία"μου απάντησε χαρίζοντας μου ενα γλυκό και φιλικό χαμόγελο.Με την σειρα μου χαμογελασα και εγώ και υστερα του απαντησα
Ρ-"Με θέλετε κάτι άλλο?"τον ρωτησα
Δ-"Όχι, είσαι ελευθερη να φύγεις"
Ρ-"Ευχαριστώ"του απαντησα και εφυγα απο το γραφείο του. Υστερα είδα μπροστά μου την Λάουρα,την Ζωή και την Λύδια,τις κολλητές μου.
Λα-"Τι έγινε παλι ρε?"με ρώτησε η Λάουρα
Ζ-"Μη μου πεις άργησες παλι?"
Ρ-"Ναι ρε αλλά αυτή την δφορα δεν το ηθελα,με πήρε ύπνος επειδή γυρισαμε αργά χθες."
Λ-"Κορίτσια και εγώ αργησα σήμερα αλλά παλι καλά που με έφερε ο Κώστας με την μηχανή στην σχολή αλλιως..".Ο Κώστας είναι το αγόρι της Λυδίας και είναι ίσα με εμας. Η Λύδια είναι ενα χρονο μικρότερη και σπουδάζει στο τμήμα εμπόρων πλοιάρχων οπου βρίσκεται στην αλλη πτέρυγα του σχολείου.Η Ζωή σπουδάζει εγκληματολογία και η Λάουρα οικονομικά. Η Ζωή,η Λάουρα και εγώ είμαστε στην ίδια πτέρυγα του σχολείου και οι αίθουσες για καλη μας τύχη είναι κοντά. Μιλαγαμε για διάφορα με τα κορίτσια και χαχανιζαμε μέχρι που εμφανίστηκε ο Γιώργος, το αγόρι της Λάουρας.
Γ-"Γεια σας κορίτσια"μας εγνεψε και έκατσε μαζί μας.
Λ-"Γεια σου αγάπη μου"είπε η Λάουρα και το προσωπο της έλαμπε απο χαρά. Πραγματικα ταίριαζαν παρα πολύ μαζί. Λες και ηταν φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον.Ο Γιώργος έσκυψε και την φίλησε τρυφερά.
Γ-"Συγνώμη κορίτσια, δεν νομιζω να πειράζει αν σας την κλεψω λιγάκι"είπε και κοίταξε την Λάουρα αστραπιαία.
Ρ-"Όχι καλέ πιτσουνια πηγαίνετε ήδη κολλαμε απο τα μελλια"είπα και γελασαμε όλοι.Ο Γιώργος πήρε την Λάουρα απο το χερι και απομακρύνθηκαν.Έπειτα κοίταξα τα κορίτσια και παρατήρησα την Ζωή οπου καθόταν σκεπτόμενη
Ρ-"Αγάπη είσαι καλα?"την ρωτησα αλλά δεν πήρα κάποια απάντηση. Εκανα νόημα στην Λύδια να δει τι τρέχει και φωναζαμε και οι δυο Ζωή αλλά καμια απάντηση.Είχα φοβηθεί και έπειτα το παίρνω απόφαση να πάρω την κατασταση στα χέρια μου.
Ρ-"Κρατα"λέω στην Λυδια και της δίνω το κινητό μου.Παίρνω μια βαθιά ανάσα μετανιωμένη για αυτό που θα κάνω και την χαστουκιζω ελαφρώς. Η Λύδια είχε πεθάνει στο γέλιο με το θέαμα. Η Ζωή σοκαρισμένη μου λέει
Ζ-"Ρε τούβλο πας καλά?!Μόλις με χαστουκισες!"είπε σοκαρισμένη αλλά καθόλου νευριασμενη με την βίαιη πράξη μου.
Ρ-"Σορρυ ρε αλλά δεν γινόταν αλλιως"της απολογιθηκα και την αγκαλιασα καθώς όλες μας ειχαμε σκάσει στα γέλια. Γελαγαμε όλες μέχρι που η Ζωή σταμάτησε και κοιταγε σε ενα σημείο του διαδρόμου τρομοκρατημένη. Γυρισαμε και οι τρεις να κοιτάξουμε και της εσφιξα το χερι.
Ρ-"Ηρέμησε"της λέω προσπαθώντας να την καθησυχασω

Αυτό ηταν το πρωτο Παρτ της ιστορίας μου,ελπίζω να σας άρεσε