Ολα να τα περιμενεις

Μια ματια στα ξαφνικα

Ανοιξα τα ματια μου και ενοιωσα τις ακτίνες του ήλιου να πέφτουν πανω στα ματια μου και να σκεπάζουν το δωμάτιο μου.Έτσι, υποχρεωτικά σηκωθηκα για να κλείσω τα παραθυροφυλλα.Δεν είχα μαθημα στην σχολή σήμερα κι'ετσι είχα όλη την ημερα μου ελευθερη να την απολαυσω.Άρπαξα το κινητό μου να δω τι ωρα είναι και είδα πως κόντευε μεσημέρι.Έτσι το πήρα απόφαση και σηκώθηκα μιας και δεν νυσταζα άλλο πλεον.Μόλις σηκώθηκα πήγα στο μπάνιο και εκανα ενα κρύο ντουζ για να ξυπνησω. Μόλις τελειωσα, βγήκα απο το μπάνιο και άρχισα να ντυνομαι. Εβαλα μια φαρδιά ριγέ μπλούζα,τα άσπρα αναπαυτικά μου σορτσάκια και έπιασα τα μαλλια μου εναν καλοχτενιστο κότσο. Πήρα το κινητό μου και κατέβηκα κάτω στο σαλόνι.Ήμουν μονη μου σπίτι διότι και οι δυο μου γονεις ηταν στην δουλεια και είχα όλο το σπίτι δικο μου. Μιας και ηταν μεσημέρι,θα έτρωγα κατευθείαν μεσημεριανό. Έτσι αποφάσισα να μαγειρεψω και να φτιαξω μια απλή καρμποναρα. Μόλις ηταν έτοιμη η καρμποναρα, έβαλα να φάω και πήγα να δω τηλεοραση για να περάσει η ωρα.Επειδή βαριομουν του θανατα, πήρα τηλέφωνο την Ζωή να ερθει απο δω.
Ζ-"Παρακαλώ?"
Ρ-"Ελα ρε"της είπα
Ζ-"Τι θες μυγοφτημα?"μου είπε πειραζοντας με
Ρ-"Εχεις δουλεια?"την ρωτησα
Ζ-"Όχι, εσύ?"
Ρ-"Ουτε και εγω.Θες να περάσεις απο δω να κατσουμε?"
Ζ-"Σκεφτόμουν αμα ήθελες να πάμε για ψώνια σήμερα"μου είπε γεμάτη ενθουσιασμό
Ρ-"Το ρωτας?!"αναφωνησα. Πεθαίνω για ψώνια, νομιζω πως η ζωή μου χωρίς ψώνια δεν θα είχε κανένα νόημα.
Ζ-"Ωραία, τι ωρα να περάσω να σε πάρω?"
Ρ-"Ελα κατα τις 7"της είπα."τα αλλα κοριτσια μπορούν?"
Ζ-"Ναι τους το είπα αλλά θα έρθουν να μας βρουν αργότερα γιατί έχουν κανονίσει με τους μνηστήρες τους"είπε και σκασαμε και οι δυο μας στα γέλια.
Ρ-"Να μας δω και εμας έτσι και τι στον κοσμο"της είπα γελώντας.
Ζ-"Λοιπόν καθυστερημα,θα περάσω στις 7 να σε πάρω. Μονο και δεν είσαι έτοιμη ουε κι αλιμονο σου"μου είπε απειλώντας με.
Ρ-"Φύγε ρε ηλιθια,ξερω"της είπα γελώντας.
Ζ-"Σ'αγαπω μαλακισμενη. Τα λέμε"μου είπε με παιχνιδιάρικη φωνη
Ρ-"Και εγώ σ'αγαπω. Τα λέμε,φιλιαα"της είπα και εγώ με εξίσου παιχνιδιάρικη φωνη. Έκλεισα το τηλέφωνο και πήγα να τσεκαρω τι ωρα είναι. Για καλη μου τύχη ηταν τέσσερις και έτσι θα προλάβαινα να διαβάσω κανένα δυωρο.

ווו×

Μόλις τελείωσα με το διάβασμα ήμουν έτοιμη να ετοιμαστω.Αποφάσισα να συνδιασω ενα χαριτωμένο αλλά και ενα casual look παράλληλα. Έτσι κατέληξα να βάλω ενα ψηλομεσο στενό τζιν με σκισηματα,μια ασπρη κοντή μπλούζα, το άσπρο μου δερμάτινο τζακετ και τέλος έβαλα τα άσπρα μου air force.Για τυχών λεπτομερειες εβαλα το χρυσό μου ρολόι για να κανει αντίθεση με το λουκ μου και άφησα τα μαλλια μου να πέσουν ελευθερα στους ώμους ώμους.Μου τέλος έβαλα μασκαρα, ενα απαλό ροζ μολύβι χειλιών και περιποιήθηκα τα φρύδια μου γεμίζοντάς τα ελαφρώς.Πήρα την τσάντα μου, που είχε χρωμα επίσης ροζ απαλό,και έβαλα μέσα το πορτοφόλι μου,κλειδιά και κινητό.Η ωρα ηταν ακριβως εφτά και τοτε έκανε την εμφάνιση της η Ζωη,ηταν εξίσου όμορφη και εκείνη. Φορούσε ενα στενό μαυρο τζιν, μια μπορντό μπλούζα,την οποία είχε βάλει μέσα απο το τζιν, μια μαύρη μακρια ζακέτα, που έφτανε περιπου μέχρι τα γόνατα, κάτι μαύρα δαντελωτά πέδιλα και τέλος ηταν και εκείνη βαμμένη ελαφρώς με nude αποχρώσεις και είχε πιασει τα μαλλια της σε εναν άτακτο κότσο.
Ζ-"Πώς το επαθες και ήσουν έτοιμη?"είπε πειραζοντας με
Ρ-"Μα τι ευγενική"της είπα ειρωνικά.Μόλις βεβαιωθηκα πως τα είχα πάρει όλα κλείδωσα και πήγαμε με την Ζωή στο μετρό. Μόλις βγήκαμε απο το μετρό φτάσαμε επιτέλους στο εμπορικό κεντρο.Μπήκαμε σχεδόν σε όλα τα μαγαζιά και ψωνισαμε αρκετά πράγματα. Περιπλανιομασταν 3 ώρες σχεδόν στο εμπορικό. Μετα απο λίγο ακούω το κινητό μου να δονειται.Το βγάζω απο την τσάντα μου και βλέπω πως ηταν η Λάουρα.
Λα-"Ελα, που ειστε?"
Ρ-"Στο εμπορικό εσείς?"την ρωτησα
Λα-"Και εμείς με την Λυδία εδώ είμαστε. Είμαστε στην είσοδο."
Ρ-"Ωραία περιμένετε εκει ερχόμαστε"είπα και της το εκλεισα.Είπα στην Ζωή πως ήρθαν τα κορίτσια και πήγαμε στην είσοδο του εμπορικου να τις βρούμε.Είχε πολύ κοσμο στο τέλος καταφέραμε και τις βρήκαμε. Προχωρήσαμε προς το μέρος τους,χαιρετηθηκαμε, αγκαλιαστηκαμε και μετα κάναμε βόλτες στο εμπορικο κοιτώντας τις βιτρίνες και σχολιάζοντας τον κάθε περαστικό που περνούσε απο δίπλα μας.Το ξέρω είμαστε κακιες αλλά πλεον στις μέρες μας δεν είμαστε οι μόνες μου το κάνουμε σωστα?Μετα αποφασίσαμε να πάμε με τα κορίτσια στα Starbucks για ενα καφέ. Κατευθυνθηκαμε στα Starbucks και κατσαμε μεσα ,δίπλα στην τζαμαρια απολαμβάνοντας την θεα του εμπορικού.
Λ-"Λοιπον κορίτσια τι θα παρουμε?"
Λα-"Εγώ θα πάρω ενα φρεντουτσινο"
Λ-"Και εγώ.Εσείς κορίτσια?"
Ρ-"Εγώ εναν λατε"
Ζ-"Εγώ σκέφτομαι ενα καπουτσινο διπλό"
Λ-"Ωραία, ποια θα το πει?"ρώτησε η Λυδια.Πετάγονται όλες με μια φωνη και λένε όχι εγώ και ήμουν η μονη που δεν είχε μιλήσει. Γυρνάνε και οι τρεις τους και μς κοιτάνε και ενα βλέμμα παράκλησης. Ξεφυσαω λεγοντας τους πως θα το πω εγώ και μετα απο αυτό ηταν μες στις γλυκες για να με καλοπιασουν. 17 χρονων σου λέει μετα..Αφού ήρθε η σερβιτόρα της έδωσα την παραγγελία και των τεσσάρων μας. Η καφετέρια ηταν γεμάτη και η ατμόσφαιρα ηταν ευχαριστη. Μιλαγαμε για διάφορα θέματα μέχρι που με σκουνταει η Λάουρα και μου κανει νόημα με τα ματια της.
Λα-"Ράνια"μου λέει σχεδόν ψυθηριζοντας και έρχεται πιο κοντά μου."Αυτός ο τύπος εκεί σε κοιτάζει επιμονα"μου είπε.
Ρ-"Που είναι?"την ρώτησα διακριτικά
Λα-"Πίσω στο βάθος μς κάτι φιλους του".
Γυρισα διακριτικά το κεφάλι μου να δω κανοντας πως βγαζω κάτι απο την τσάντα μου.Ηταν πολύ γοητευτικός. Ηταν ψηλός με καστανοξανθα μαλλιά,και ηταν γυμνασμενος. Δεν μπορουσα να δω τίποτα παραπάνω γιατί βρισκόταν μακρια.Έπειτα σηκώθηκαν για να πληρωσουν.Λιγα λεπτα αφοτου πλήρωσαν, ο άγνωστος μου,μου έριξε μια τελευταια ματια,καθως κατευθυνόταν στην εξοδο με τους φιλους του,και έπειτα έφυγε.
Λ-"Ωραίο κελεπουρι πάντως ο τύπος"μου είπε η Λυδία με πονηρό βλέμμα και ενα εξίσου πονηρό χαμόγελο είχε σχηματιστεί στο πρόσωπο της.
Ζ-"Βλέπω όμως πως αλλη τσίμπησε τελικά"λέει η Ζωή και την βλέπω να είναι γυρισμένη προς το μερος μου.
Ρ-"Μη λέτε βλακειες, αφού δεν πρόκειται να τον ξαναδώ"
Λα-"Κανεις δεν το ξέρει αυτό"μου είπε η Λάουρα κλείνοντας μου το μάτι.Η ωρα πέρασε και ηταν καιρός να πάμε σπίτι.Δεν ήταν πολύ αργά και έτσι αποφασίσαμε κατα τις 11:30 να πάμε στο σπίτι της Λυδιας για ταινία. Κατα την διαρκεια της διαδρομής ήμουν τελείως αφηρημένη καθώς σκεφτόμουν τον άγνωστο μου. Άραγε θα τον ξαναεβλεπα? Ποιος μπορεί να ηταν?Πολλές ηταν οι ερωτήσεις που τριγυρνούσαν στο μυαλό μου αφήνοντας μου αναπάντητα ερωτήματα.Μονο ενα όμως ξερω. Πως δεν θα το έβαζα κάτω μέχρι να μάθω το όνομα του..Και θα το μάθαινα..

Ευχαριστω πολυ οσους διαβαζουν την ιστορια μου❤❤❤❤